Lea Isaiah (Complete)

Part 8

Nda sudah sy peduli pasal lagu2 malam tu gara2 tadi. Sy jalan pelan2 menuju satu taman kecil. Mungkin ni taman bunga mama Is sebab banyak bunga rose. Mama Is pernah cerita dengan sy yg dia suka kumpul bunga rose. Bunga2 rose dalam tu mini garden kebanyakan kena tanam terus atas tanah, hanya beberapa ja yg kena tanam di dalam pasu.

Cantik2 bunga dia, sy teliti satu2 kuntum tu di bawah cahaya lampu taman. Kalau pagi mesti lagi cantik ni, kalau malam2 macam ni nda nampak sangat warna dia. Sy sentuh salah satu kelopak bunga rose yg size dia ada besar sikit berbanding yg lain, halus ja petals dia. Terus sy teringat jambangan bunga yg Is pernah bagi. Tersenyum sy sendiri.

"Gila la, punya lawa2 ni rose" sy cakap sendiri.

Sy tunduk sikit supaya senang sy hidu tu bunga. Ada bunga rose yg ada bau wangi, ada yg tidak kuat wangi dia. Masa sy mau berdiri tu sy rasa macam dress sy kena tarik.

Shit! apa lagi ni?

Sekali sy pusing, t'sangkut pula kain sy di duri bunga rose tu. Adeh bunga, sy ingat sy ja tertarik sama ko, ko pun tertarik dengan sy pula..hehe..

Sy cuba juga buka, tapi susah pula sebab di belakang. Kalau sy tarik koyak ka ni dress ni ah? sy rasa bukan dress yg koyak, bunga kesayangan mama si Is yg rosak. Mati lah, belum lagi official jadi menantu sudah jatuh point gara2 kasi rosak bunga orang. Haish, time2 macam ni la dia buat hal.

Berabis sy cuba pusing badan sy supaya dapat buka, tapi susah juga, macam tambah lagi tersangkut ada lah. Terus macam sy menyesal pakai dress panjang ni.

'Ok, mau tarik ka nda ni?' fikir sy sendiri.

"mari sy tolong"

Tiba2 ada suara satu lelaki. Bukan suara Is. Sy baru mau pusing tengok tapi dia sudah duduk mencangkung untuk kasi lepas baju sy dari tu duri bunga. Jadi sy nda nampak muka dia sebab dia tunduk untuk kasi buka baju sy dari tu duri dengan hati2 supaya nda koyak.

"there, lain kali hati2 Lea"

Bulat mata sy bila dia sebut nama sy. Dia sapu2 seluar dia kasi bersih sikit dari daun2 yg jatuh masa dia remove tu duri, baru dia berdiri.

Ni lelaki la sy paling mau elak, dia pula yg sy jumpa sini. Haish, kenapa lah sy pergi dekat2 dengar dia menyanyi tadi. Dia ni supervisor sy dulu masa sy kerja part time di cafe selepas SPM, Haqeemi nama dia, kami panggil dia Mr. Haqeem. Dia ni anak kepada pemilik cafe tempat sy kerja tu. Kira macam bos juga. Masa tu umur dia dalam 20 lebih, sy pun tidak tau berapa exactly umur dia, yg penting dia lagi tua dari sy, dia kahwin muda. Wife dia meninggal sebab cancer, memang sedih cerita dia sebab dorang kalau tidak silap, menurut kawan kerja yg lain belum pun 1 tahun berkahwin.

Sy nda berapa suka dia ni sebab dia balik2 macam cuba dekat dengan sy. Orang cakap muka sy macam arwah isteri dia, sebab tu dia suka dekat dengan sy. Sy pernah tengok juga gambar dia, ada sama sikit tp nda la sama betul, lagipun arwah isteri dia tu bertudung. Masa tu tau la lepas SPM kan, masih belum tau apa2 lagi, belum pandai menilai niat orang. Dia banyak cerita pasal life dia, memang agak kesian juga. Sebab tu sy rasa serba salah untuk tolak apa2 permintaan dia. Rasa bersalah sama rasa kesian sebab masa tu dia baru kehilangan isteri dia.

Layanan dia dengan sy tu buat sy kena benci dengan beberapa orang pekerja cafe masa tu. Kena sindir2 tu macam rutin harian sy sudah masa tu. Layanan dia memang terlebih betul, sama pilih kasih, dia nda akan bagi sy kerja yg berat2 atau susah2, dia akan tukar tugas tu dengan staff lain. Kadang layanan dia tu melibatkan sentuhan. Pernah dia belai rambut sy masa kerja, sentuh pipi sy, peluk sy dari belakang masa tiada orang. Gangguan sexual la bah. Sy memang nda selesa tapi masa tu sy tiada keberanian untuk bersuara, masih budak lagi kan, kurus2 badan sy sekarang, kurus lagi sy dulu. Mau melawan pun tidak cukup tenaga. Tapi syukur juga tiada yg lebih dari tu dia buat.