Lea Isaiah (Complete)

Part 4

"marry me then"

Sy terstop minum milo ping sy. Sy tengok Is. Dia serious ka main2 ni.

"apa maksud you Is?"

"you heard me sayang, marry me" dia cakap lagi. Masa tu dia sangat relax. Dia duduk menyandar di kerusi dia dengan satu tangan dia di atas meja sambil pegang sudu kecil di cawan dia.

Sy tau apa kamu fikir. Begitu ja? Tiada bunga2 ka belon2 ka sweet2 ka. Iya, tiada. Begitu ja dia tanya masa tu.

"erm..sy tidak tau Is..You serious ka ni?" berkerut kening sy. Masih sy berfikir betul ka tidak.

"Don't you think it's too soon?" sy senyum awkward tengok Is. I do think it's too soon. Kami baru kenal less than a year.

"really? you think so?" Is tengok cawan dia sambil kacau2 kopi yg tinggal separuh lagi "I don't think it's too soon, I think ok apa kita kahwin sekarang"

Macam nda biasa sy dengar perkataan kahwin tu dari mulut Is.

"erm..how about, you make time untuk jumpa my parents dulu" sy bagi cadangan dengan Is.

"erm..betul juga, I cuba atur jadual weekend ni k" sambil Is senyum tengok sy.

Sy balas senyuman Is. Sy harap la dia dapat masa free untuk balik kampung sama2 next weekend, sebab ngam juga bawa dia jumpa parents masa family gathering kan. Cuma sy risau kalau dia ikut gathering di kampung sy, nanti dia nda pandai bergaul dengan saudara2 sy sana, nanti kena cop sombong. Sama sy risau dia nda pandai minum alkohol, tau lah kalau sudah ramai2 ni kau pandai ka nda ka, kena2 lagi orang baru, dorang suruh ja minum tu untuk test power. Dan yg paling sy risau, parents sy dapat terima Is ka tidak.

**********************************

"Sayang, you sudah ready semua?" Sy tanya Is.

"rasanya ok sudah, tapi in case lupa apa2 beli ja la sana" Is cakap.

Syukur juga Is dapat atur masa untuk join sy balik kampung weekend ni. Cuma bos sy saja lah sy kelentong sikit, sy cakap sy last minute kena suruh jadi bridesmaid untuk kahwin cousin sy..hahaha..

Is cakap mau bawa hummer dia balik kampung sy tapi sy nda mau, macam minta puji betul la bah kalau balik kampung naik kereta tu. Sy cakap bawa ja rush dia, dapat juga naik tu bukit tu kalau hebat..hehe..

Kami jalan ikut jalan Kimanis, kalau yg sudah biasa memang akan pandai main gear ja untuk turun bukit, memang akan tau bila mau speed up untuk catch momentum naik bukit. Boleh nampak Is ni belum biasa jalan macam ni, mungkin dia first time jalan sini.

Sepanjang perjalanan tu ada lah beberapa kali Is kena call pasal kerja, tapi dia jawab "I'll get back to you later, tiada line" tu ja.

"dear, thank you" sy cakap dengan Is. Sy letak tangan sy di atas paha dia.

Is masih fokus memandu, tapi kening dia berkerut sebab sy tiba2 cakap thank you.

"thank you sebab apa?"

"sebab kasi kawan sy balik kampung walaupun busy"

"you ni, memang I want to go with you la, kan I want to meet your parents?" Is genggam tangan sy, terus dia kiss belakang tapak tangan sy.

Serba salah juga sy sebab bawa dia balik kampung, sy rasa macam sy kacau jadual kerja dia. Sampai pekan tu Is parking sekejap depan kedai.

"dear, sy call orang sekejap dulu k" Is cakap sambil senyum tengok sy.

"Ok sayang, take your time" sy balas senyuman Is sambil angguk sikit tanda sy faham.

Lepas dia habis call tu baru kami continue perjalanan kami. Rumah parents sy di kampung nda jauh dari pekan, mungkin dalam 15 ke 20 minit begitu sampai sudah. Makin dekat rumah makin sy nervous mau bawa Is jumpa parents sy.