O. Lalisa'ydı. Onun, soyadı,evi,ailesi,kendine olan güveni yoktu.
Gereği de yok diye düşündürdü.
Onun tek ihtiyacı olan şey ağlayan yıldızların galaksilerini bulması,ruhu, ve artık o'ydu.
Genç adam.
>°<|
(Lalisa'dan)
Yavaş yavaş akşam kendini belli ediyordu. Hava tam çökmeden sebepsiz aptal bir kıpırtı tüm vücudumu sarmıştı. Onun yüzünden miydi?
"Dışarı çıkmanın vakti geldi lalisa, hadi"
Nâif sesi kulaklarımı doldururken dışarı çıkacağımız aklıma geldi.
Tekerlekli sandalyeye binmemiştik. Sanki beyin kanaması geçirmiştim.
Üstümü giyinmem gerektiğini fark ettiğinde hafif tebessümüyle dışarı çıktı.
Hızlıca üstüme gri eşofmanımı geçirip çıkmıştım. Yürüyecek kadar halsizdim ama yeni arkadaşımı kırmak istemedim. O çok enerjikti. Benden çok farklıydı.
Ama o enerjinin altında ölü bir ruh, dirilmeyi bekliyordu. Ve ben onu diriltecektim.
"Daha kendine hayrın yok lali? Onu ne yapıcağız?"
"Ben onunla yeniden doğacağım iç ses. Eminim."
Düşüncelerimin içinde boğulurken arkadaşımın aniden durmasıyla duraksadım.
Çimlerin üzerine uzandığı sırada havanın lacivert ve turuncu karışımı etkiledi beni.
Ellerini ensesinin arkasına koyup uzandı.
Yutkundum.
Yanına uzandığım sırada gözlerim havadaki yıldızların eşsiz 2. Parlamasına takıldı.
1.'si onun gözlerindeki ışıktı.
"Bulmuşlar"
"Neyi?"
"Ağlayan yıldızlar galaksilerini bulmuşlar."
"Ben hariç"
Sinirle ve dalga geçerek söylediğim şey onun hafif sırıtmasına sebep oldu.
"Buldun lalisa"
"Neyi?"
"Galaksini..."
"Nerden biliyorsun?"
"Çünkü yanında uzanmış duruyor~"
Şaşkınlığımı gizlemeye çalışırken aramızda kısa bir sessizlik oluştu ve kendimi tutamayıp sordum.
"Sen kimsin arkadaşım?"
":"
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
