~~~~~ အားးးးးးးးးးးးးးး ~~~~~~~
ျပတင္းေပါက္ကတစ္ဆင့္ ျဖာက်ေနေသာ လေရာင္ကလြဲလို႔ အရာအားလံုး ေမွာင္ပိန္းေနတဲ႔ အခန္းရဲ႔ အခန္းေထာင့္ေလးမွာ လူတစ္ေယာက္။ နားနွစ္ဖက္ကို စံုပိတ္ျပီး ထေအာ္လိုက္တဲ႔ သူ႔ရဲ႔ အသံက တိတ္ဆိတ္ေနတဲ႔ ညသန္းေခါင္ယံအခ်ိန္မွာ က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚလာေလသည္။
Hyung ေၾကာင့္တဲ႔~~~~~ Hyung နဲ႔တကယ္ပတ္သက္တဲ႔သူထင္ျပီး Hyung အေပၚမေက်နပ္မႈေတြ သူ႕ဆီ ပံုခ်လိုက္တာ ေနမွာေပါ့~~~~ ဒီတစ္ခါ မင္းလုပ္ရက္က မွားတယ္ LuHan~~~~~ အျပစ္မရွိတဲ႔ သူတစ္ေယာက္ကို မင္းဒီေလာက္ထိ မလုပ္သင့္ဖူး~~~~~
~~~~~ အားးးးးးးးး ~~~~~~~~
နားထဲျပန္ၾကားေယာင္လာတဲ႔ Kai နဲ႔ ChanYeol တို႔ရဲ႔စကားသံေတြက သူ႔ရင္ကို ဓားအစင္းေပါင္း မ်ားစြာ နဲ႔ ထိုးနွက္ေနသလို။ ငါတမင္ရည္ရြယ္တာ မဟုတ္ပါဖူးကြာ။ ငါ သူ႔ကို စိတ္ဆင္းရဲ ေစခ်င္႐ံုသက္သက္ပါ။ သူ႔ကို...... သူ႔ကို .........အဲ႔ေလာက္ထိ......... အဲ႔ေလာက္ထိ တံု႕ျပန္ၾက လိမ့္မယ္လို႔ တကယ္......မထင္ထားလို့ပါ။ တကယ္မထင္ထားလို႔ပါ။
မင္းသူငယ္ခ်င္း လွဴတဲ႔ နွလံုးကို လက္ခံမိတာ ငါ့သားအျပစ္လား???? မင္းကို နွစ္သိမ့္ေပးခ်င္လို႔ အျမဲမင္းနားကပ္ေနတာ ငါ့သား အျပစ္လား??? အျပစ္မရွိတဲ႔ ငါ့သားေလးကို ဒုကၡ ထပ္မေပးပါနဲ႔ေတာ့ LuHan ရယ္~~~~~
ဟင့္အင္း~~~ဟင့္အင္း~~~~~ ကြ်န္ေတာ္.........ကြ်န္ေတာ္...... သူ့ကို ဒုကၡ ေပးတာ မဟုတ္ပါဖူး။ ကြ်န္ေတာ့္ အနားမွာ သူ့ကို မရွိေစခ်င္တာပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ အနားမွာ သူအျမဲ ရွိေနရင္ ကြ်န္ေတာ္~~~~ ကြ်န္ေတာ္......... သူ႕ကို ......... သူ႔ကို ခ်စ္မိသြားမွာ စိုးလို႔ပါဗ်ာ။ သူ႔အေပၚ အရင္ကတည္းက ယိမ္းယိုင္ေနတဲ႔ စိတ္ေလးကို ထပ္ျပီး မျပိဳက်ေအာင္ မနည္းထိန္းေနရတဲ႔ အခ်ိန္မွာ သူ႔ကို အနားမွာ မရွိေစခ်င္႐ံုသက္သက္ပါ။
ညီအစ္ကို ျဖစ္ေနတဲ႔ အေျခအေနမွာ သူ႔ကို မခ်စ္မိေအာင္ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားစြာနဲ႔ ထိန္းေနရတာပါ။ ခ်စ္လြန္းလို႔ မုန္းေအာင္ ၾကိဳးစားေနရတာပါ။ ကိုယ္ကိုတိုင္ မမုန္းနိုင္လို႔ သူဘက္က မုန္းသြားေအာင္ ဒီရင္ဘတ္ၾကီး......... ဒီရင္ဘတ္ၾကီးကို အကြဲခံျပီး ကြ်န္ေတာ္ လုပ္ေနရတာပါဗ်ာ။
