homemate

°•11

Hala nasıl kaos yazabilirim onu düşünüyorum abi ARTIK BİR KAOS YAZABİLİR MİYİM LÜTFEN

Oy/yorum istemek

Jeon Jungkook

Günlerden cumartesiydi ve kütüphane kapalıydı. Bu yüzden bu gün evdeydim, bir sebep de nedenini bilmediğim şekilde Taehyung'du.

Kahvaltı yapmış ve oturma odasında sabah programlarını izliyorduk. Yine ateşi vardı ve ilaç içirmiştim. Öksürüyordu, doktora gitmeyi teklif etmiştim ancak iyi olduğunu söylüyordu. Nasıl becermişti böyle hasta olmayı bilemiyordum.

Televizyonun karşısında bir ona bir de televizyona bakıyordum, sürekli öksürüyordu.

"Taehyung bence bir doktora gitmeliyiz. Bu gidişle ben de hasta olacağım."

"Hayır ya, merak etme ben iyiyim geçer yarına. Sen de uzak dur benden de sana da geçmesin." diyerek güldü. Hasta olmak pek de gülünç değildi, hoş o hem hasta hem de gaydi. İki türlü hastaydı ama diğerinin tedavisi yoktu. Olmasını isterdim, Taehyung ile arkadaş olabilirdik.

"Aslında anlayışlıymışsın. Arkadaş olalım mı?"

Düşüncelerimin üstüne bunu söylediğinde şaşırmış bir şekilde ona döndüm. Belki yüzümde ufak bir tiksinti de vardı, bu yüzden Taehyung tekrar konuşma gereksinimi duydu.

"Yani istersen. Ben seni çok sevdim belki anlaşırız diye umuyorum. Sen?"

Sorusunu farklı bir şekilde dile getirmişti. Ama vereceğim cevap her ikisine de aynı olacaktı. Hayır.

"Aramızda mesafe kalsın. Hasta olduğun için bugün evdeyim. Başka bir amacım yok yani."

Yüzündeki ufak gülümseme silinerek yerini somurtmaya bıraktı.

"Tamamdır, seni zorlayacağım ama haberin olsun. Eminim çok iyi arkadaşlar olacağız."

Onu takmayarak önüme döndüm. Bu işin uzamasını istemiyordum, ne kadar inkar edersem o kadar ısrar edeceğini anlamıştım. Çocuk ruhlu birisine benziyordu ve çocuklar genelde ısrarcı olurlardı.

Belki de yönelimini de çocuk olduğu için yanlış seçmişti.

Belki de onu iyileştirebilirdim.

Evet, onu iyileştirmek için çabalayacaktım. Onu da herkes gibi normal bir insan yapacaktım ve belki o zaman arkadaş olabilirdik. En azından deneyebilirdim, belki sonuç da alırdım.

"Taehyung, seninle bir konu hakkında konuşacağım."

Kafasını kaldırarak baygın gözlerle bana baktı. Gözlerinin akı kızarıktı, her hasta insanın olduğu gibi.

"Hani mesajlaşırken bana gay olduğunu söylemiştin ve şaka demiştin ya."

Gözlerini biraz açarak dikleşti. Önemli bir konuşma yapacağımı anlamış gibi bacaklarını kendine toplayarak bağdaş kurdu ve bana döndü. Hareketlenmesi bitince sözüme devam ettim.

"Onun gerçekten şaka olmadığını biliyorum."

Tuttuğunu fark ettiğim nefesi kısık kısık dışarı verdi. Sertçe yutkundu ve gözlerini halıda gezdirmeye başladı. Bir şey der, inkar eder diye düşünmüştüm ama hayır yapmamıştı. Bundan fırsat bilerek konuşmaya devam ettim.

"Bak, herkes yanılır yada hata yapar. Ama her hatanın bir geri dönüşü, her yanlışın bir affı vardır. Zararın neresinden dönsen kâr demişler. Bu yüzden bu konuşmayı yapıyorum. Sen de yanlış bir yönelim seçtin ve bunu doğru zannettin ama hala hiç bir şey için geç değ-"

"Sus!"

Duyduğum kalın ve sert ses ile sustum. Şaşkınlıkla Taehyung'a baktım, kaşları çatık ve sinirli bir şekilde bana bakıyordu. Hasta olmasına ve sesinin kısık olmasına rağmen kalın çıkması beni şaşırtmıştı.

"Bunun yanlış olduğunu düşünüyorsan bu senin düşüncen,  bunun zararlı bir zihniyet olduğunu düşünüyorsan bu senin düşüncen!"

Ayağa kalktı ve işaret parmağını bana doğrulttu.

"Ve bunu bir hastalık olarak görüyorsan, bu senin düşüncen! Sakın başkalarını böyle iğrenç bir şekilde yönelimi ile yargılama Jungkook! Çünkü aşk sadece karşı cinse hissedilmez!"

Sona karşı iyice derinleşen ve sinirle çıkan sesi ile söyledikleri beni de sinirlendirmişti. Ayağa kalktım ve bende sinirle konuşmaya başladım.

"Öyle mi? Bu sikik düşünceler ne zaman tükenecek peki?!"

"Sikik?"

Ufak bir kahkaha attıktan sonra konuşmaya devam etti.

"Asıl sizin sikik düşünceleriniz ne zaman tükenecek? Aşkı oyun sanarken böyle düşünmüyorsunuz ama?"

"Ben öyle bir şey mi dedim? Salak saçma şeyleri savunma bana!"

"Bana dar zihniyetini savunma! Önce git ve en azından saygı duymayı öğren!"

Bu dedikleriyle daha da sinirlenmiştim. Ona doğru bir kaç adım atarak bağırdım.

"Saygı duyulacak bir şey olsaydı duyardım! Ama iğrenç bir şeye saygı duyamam kusura bakma!"

Hafiften gözleri dolmuştu. Açıkcası söylediklerimde pişman değildim, ben onu iyileştirmek isterken onun böyle sert bir tepki vermesi sinirlerimi hoplatmıştı.

"Eğer siz tükenseydiniz dünya daha güzel ve özgür olabilirdi.." kısık ve kırılmış sesi ile konuştuğunda ufak bir kırgınlık yaşadım. Hayır, dediklerimden değil. Sadece söylediklerimi onun gibi bağırarak söylediğim için. Her ne olursa olsun o daha bir çocuktu, 19 yaşındaydı. Bense 23 yaşındaydım ve üstüne karşımdaki kişiye bağırıyordum.

Başını yere eğdi ve hızla odasına gitti, bense sadece arkasından bakıyordum. Ne vardı sanki bağırmasaydı? Tüm suç onundu, ben sadece onu iyileştirmek istemiştim, o ise bağırıyordu sadece.

Koltuğa oturdum ve telefonu elime aldım. Evet, Yugyeom'a durum güncellemesi yapacaktım.

Jungkook
Knk
Ben bi bok yapıp Taehyung'a bağırdım
Ama harbiden haklıydım ya
O başlattı
O bana bağırdı ilk başta
Bende sinirlendim ve bağırdım
Odasına gitti şimdi
Ağlıyordur muhtemelen çünkü gözleri doluydu
Sadece gay olduğu için onu iyileştirebileceğimi söyleyecektim
Sonra bağırdı bende bağırdım
Gözleri doldu gitti
Napcam
Benim bunla aramın iyi olması lazım ki onu iyileştirebileyim
(Görüldü)

*Artık bu kullanıcıya mesaj atamazsınız*

Jungkook
Lan
laN
lAn
(İletilmedi)

Harika. Yugyeom'dan da engeli yemiştim. O zaman tek çare google amcaya sormaktı.

Gay birisini nasıl iyileştirebilirim?

Sonuçlar.

Gay birisini iyileltiremezsin çünkü zaten hasta değildir.

Google amca da gay galiba. Hayır, onlar hastaydı. Hastalıklı insanlardı. Onların iyileşmesi gerekirdi.

Neden yanlış bir şey yapmışım gibi bir yük var üzerimde?

Bu bölüm kaos başlangıcı yeeyy
Yazdım lan kaos yazdım oha

Jungkook'a sövme bölümü>>

Neyse umarım beğenmişsinizdir❤

Oy/yorum