Hayat Bu

Verdiğin her acı için minnettarım sana

Seviyorum seni her çaresizliğe boyun eğerek
Başka birine körü körüne aşık oluşunu izleyerek
Kokunu içime çekemeden
Nerede ne yaptığını bilmeden
Seni ne kadar sevdiğimden haberin olmadan sen
Öylesine değil ölümüne seviyorum
Ölümü göze alacak kadar
Her engele karşın
İmkansızlığını kabullenerek
Her bir zerrene aşığım.
Hiç düşünmezdim bu hale geleceğimi
Bir adam uğruna yıllarca acı cekmeyi
Ve o adamın bana verdiği her acıyı kendimden bile çok seveceğimi
İnan, hiç düşünmezdim.
Ağlayamacak kadar bitik durumda olmayı
Yada o adam için döktüğüm her yaşın kalbimi bu kadar yakacağını bilmezdim.
Kalbimdeki acıyı bu kadar derin hissedeceğime inanmazdım.
İnsanları görürdüm,
Aşk acısı çekerlerdi.
İçlerinin bu kadar yandığını anlamazdım.
Ta ki o acıyı, parmak uçlarıma kadar her bir zerremde hissedene kadar.
Sonra anladım ki
O acıyı sevdiğin insan veriyorsa sana
Gurur duyarsın acınla
Dersin ki; ben onu çok seviyorum
Ve bana verdiği her acı için minnettarım ona
Ve gözlerinin kahvesinde kaybolduğum adama hitafen yazıyorum bu satırları
Bana verdiğin her acı için minnetarım sana.
Ya başkası için çekseydim bu katlanması seni sevmek kadar zor olan dayanılmaz acıları?
Verdiğin her acı için minnettarım sana.