HAZAN

2. Bölüm

Bölüm kısa olduğu için kusura bakmayın. Okuldan dört de çıkıyorum ve direk antrenmana gidiyorum. Eve de gelmem yedi buçuğu bulduğu için elimden geldiğince uzun tutmaya çalıştım.

Geçen bölüme gelen yorumlar ve okuyan kişilere teşekkür ediyorum.

İyi okumalar.

Multi: Demir

2.BÖLÜM

Oha siktir! Dövmeli, piercingli ve çıplak. Bu üç kelimenin vücut bulmuş hali şuan karşımda capcanlı duruyordu ve bu üç birleşince de beynim tehlike sinyalleri veriyordu. Dangerous. Gefahr. Fara...

Boğazım acımaya başla da halen bağırmaya devam ediyordum. Ya çocuk beni öldürse? Ya uyuşturucu kaçakçısıysa? Ya bana tecavüz edip cesedimi ortadan kaldırırsa? Beni organ mafyalarına satarsa?

Kötü düşüncelerin hepsi birikip beynimi kemirmeye başlıyordu.

Tipi bile acayip korkunçtu. Hani sokakta yürürken birini görürsünüz ve içinize bir kuşku düşer ya. İşte çocuğun aynen böyle bir tipi vardı.

Gözünü bile kırpmadan birini öldürebilirdi ve şuan benle o bu evin içinde yalnızdık.

O ve ben. Ben ve o. Apartmanda birileri var mıydı acaba? Varsa da çığlıklarımı duyuyorlar mıydı?

Duyuyorlardır muhakkak. Hem bana bir şey yapamazdı değil mi? Sonuçta ben birine bir şey yapsam, onu ormana, kullanılmamış bir eve ya da filmlerdeki gibi boş bir iş yerine getirirdim.

Bunu düşünemeyecek kadar aptal birine benzemiyor gibiydi. Tam tersine yılanı bile deliğinden çıkartacak bir tipteydi. Ya da şeytanı...

Boynumda hissettiğim nefesle titrerken, çocuğun kocaman ve iri elleri ağzımı kapattı. Artık çığlıklarım boğuk olarak çocuğun eliyle temas ediyordu.

"Kızım kulağımı siktin be ne ses varmış sende."dedi öfkeyle. Arkamda olduğu için onu göremiyordum ama sesinde ki bariz olan öfkeyi anlamıştım.

Elinin altında debelenmeye başlarken kendini bana bastırdı. Bana bastırdı. Ağzına sıçayım lan çocuk bana dayadı resmen.

Altım da hissettiğim sertlikle korkudan ödüm patladı. Ağabeyimin bana kendimi savunmam için öğrettiği boks hareketleri geldi akılıma ama onları çocuğun üstünde uygulamayacak kadar ufaktım. Daha önceki maçlarda hiçi bu çocuğun cüssesinden biriyle karşılaşmamıştım.

O zaman bu çocuktan nasıl kurtulmalıydım? Unutma Elif sen bir kızsın. Aklına kız kavgalarını getir. Birkaç saniye düşündükten sonra aklıma gelen fikirle çocuğun iri, kocaman ve dövmeli ellerini dişlerimin arasına alıp ısırmaya başladım. Tıpkı bir köpeğin eti gördüğü zaman ki gibi.

Çocuğun ağzından çok ağır küfürler çıkmaya başladı ama ben yine de pes etmedim. Kanın demirimsi tadı dilimse yayılırken bir an kusacağımı sandım. Midem ters düz olmuştu resmen. Çok iğrençti.

Ben halen çocuğun elini ısırırken daha ne olduğunu anlamadan kendimi duvarla çocuk arasında buldum.

Gözlerim gözlerine değdiğinde sanki etraftaki her şey yok olmuş, sadece ben ve o kalmıştık.

Gözleri çok güzeldi. Tıpkı güneş batarken okyanusun da daha da koyulaştığı o mavi rengine sahipti. Huzur ve güven uyandırıcıydı ta ki o zehir gibi dilini duyana kadar.

"Lan oruspu. Sen kim oluyorsun da elimi ısırıyorsun. Seni burada sikerek öldürürüm anladın mı beni?" Sesindeki öfke tüylerimi ürpertmişti.