အတန်းထဲတွင်လဒမှိုင်
မှိုင်နေေသာထယ်ယောင်း
"ဟေ့ရောင် ထယ်ယောင်းဘာဖြစ်နေတာလဲ
မင်းရုပ်ကလင်ပူမိလာတဲ့ရုပ်နဲ့"
"ဂျီမင်းနားးး
မင်းမသိပါဘူးကွာ"
"အော်..
မင်းမပြောတော့ငါဘယ်လိုသိမှာတုန်း
ပြောလေငါလဲကူညီလို့ရရင်ကူညီမှာပေါ့"
ကျတော်လည်းဂျီမင်းကိုဖြစ်ကြောင်းကုန်စင်ပြောပြတော့
သကောင့်သားကရယ်တာလေကျနော့်
နားပါပင်းမလားမှတ်တယ်
"ဟား..ဟား..
ထယ်ယောင်းရယ်ဖြစ်မှဖြစ်ရလေ"
"ဂျီမင်းနားးး
ဒီမှာအသည်းကွဲနေတယ်နော်"
"အသည်းမကွဲပါဘူးကွာ
မင်းကိုငြင်းတာမှမဟုတ်ပဲ"
ထိုအခါထယ်ယောင်းကစဥ်းစားနေဟန်ဖြင့်
"အေးနော်
မင်းပြောတာလဲဟုတ်သားပဲ"
ထို့နောက်ထယ်ယောင်းမျက်နှာပြန်ညှိးကျသွားပြန်သည်
"ဒါပေမဲ့ငါ့ကိုမှအဖြေမှပြန်မပေးတါ"
"ထယ်ယောင်းငါပြောပြမယ်
ဒီကိုလာ"
ဂျီမင်းကကျတော့်ကိုတိုးတိုးလေးကပ်ပြောသည်
(...........)
"ဟေ့ရောင်ဂျီမင်း
မင်းအကြံကြီးကဖြစ်ပါ့မလာ"
&ငါ့ကိုယုံလိုက်
ထယ်ယောင်း"
"အွန်း
လုပ်ကြည့်တာပေါ့"
အိမ်ပြန်ရောက်သော်...
"သား
ဘယ်သွားမလို့လဲ
ခုပဲ အိန်ပြန်ရောက်တာကို"
hyungကိုသွားချော့မလို့ဟု
ပြောကာထွက်သွားသူ
ခဏ....
သားထယ်ယောင်းကစိတ်ဆိုးနေတဲ့လူမဟုတ်ဘူးလား။
ဟိုဆော့ကချော့ရမယ်လို့ထင်နေတဲ့ထယ်ယောင်းအမေရဲ့အတွေးဟာသူ့သားစကားမှာတင်ရှုံးသွားပြီဖြစ်ကြောင်းသဘောပေါက်သွားပါတော့သည်
.
.
.
.
"hyung!!!"
"အောင်မလေး!!
လန့်တာ "
"hyung
ကျနော်ကိုစိတ်ဆိုးလားဟင်"
"ဘာကိုလဲထယ်ယောင်း
ရုတ်တရက်ကြီး"
"မနေ့ညက
ကိစ္စ "
