Villan Deku *İyi Ve Kötü*

Sen Bir Kahraman Olamazsın

"Sen Bir Kahraman Olamazsın"

İnsanların eşit doğmadıgını daha 4 yaşımdayken ögrendim. O gün Özgünlümün ne olacagını ögrenmek için annenle beraber doktora gidiyordum ve çok heyecanlıydım!

çünkü özgünlügümü en iyi arkadaşım kaccana söyleye'bilecektim onun özgünlügü benden önce çıkmıştı.
onunla birlikte her zaman kahraman olup insanları kurtarmak ile ilgili hayaller kurardık. Ben kafamda özgünlügümün ne olacagı ile ilgili hayaller kurarken çoktan hastaneye varmıştık.

Hastanede Doktorun yanına gittimizde Doktor Beni bir dizi testen geçirti. Yaklaşık 1saat sürdü ve ben heyecandan patlamak üzereydim acaba özgünlügüm ne olacaktı?,acaba ben bir kahraman olabilecekmiydim?gibi kafamda bin bir türlü soru dolaşıyordu ve sonunda doktor geldi ve "üzgünüm bayan inko ama oğlunuzun bir özgünlügü yok" dedi. ve O anda benim için zaman durmuştu.

doktor anneme "üzgünüm ama kahraman olma hayalinden vazgeçmeli"dedi Ve O anda gözyaşlarıma boğuldum. Sonrasında bir ses duydum. "Izuku uyan canım" sonrasında gözlerimi açtım. Ve "inemi aynı anı" "İzuku uyandınmı canım" "Evet uyandım anne" dedikten sonra annemi daha çok bekletmeden aşagı indim.

Annem ben geldimde çoktan kahvaltıyı hazırlamış beni bekliyordu. Midoriya "Anne kahvaltı çok güzel görünüyor".Inko"Evet canım şimdi otur ve kahvaltını yap yoksa okula geç kalacaksın"Ve hemen kahvaltımı yapmaya başladım. Doktorun bana hayallerimden vaz geçmemi söylemesinin üzerinden 11 Yıl geçti. Çevremdeki herkez bana hayalimden vaz geçmemi söyledi ama ben hayalim'den asla vaz geçmedim.

özgünlüksüz olsamda kahraman olup insanları kurtarmak istiyordum.En büyük hayranı oldugum 1 Numaralı kahraman All Might'da burda olsa beni desteklerdi bu yüzden Asla hayalimden vazgeçmiyecem ve bir kahraman olacağım. Kahvaltımı yaptıktan sonra çantamı hazırlamaya gittim ve çok sevdiğim kahraman notlarıyla dolu defterimi çantama koydum ve Anneme "görüsürüz" dedikten sonra okula doğru hızlı bir şekilde yola koyuldum ve içimden "umarım sınıfta Bakugo'nun dikkatini çekmem".

Çünkü benim özgünlüksüz oldugumu öğrendikten sonra bana zorbalık yapmaya başladı. Ama ben hala onu arkadaşım olarak görüyorum. Saatime baktıgımda "eyvah! derse geç kalacağım" Okula geç kalmamak için için ara sokaktan gitmeye karar verdim. ara sokaktan giderken yerlerin yapışganlaşmaya başladıgını fark ettim. bir anda etrafımı yeşil bir sıvı kapladı. Ben kaçmaya çalışıyordum ama kaçamıyorudum kaçmaya çalıştığımda daha çok sıkıyordu. Son olarak ağzımdan Şu kelimeler çıktı "lü..tfen b.irisi yar...dım e..tsin"
sonumun geldiğini düşünüyordum.

gözlerim yavaştan kapanmaya başlıyordu ki karşıdan bir ses duyuldu. "KORKMAYIN ÇÜNKÜ BEN BURDAYIM"Ve bu sesin sahibi en çok hayranı oldugum All might başkası degildi All might bir yumruk darbesiyle yeşil sıvıdan oluşan canavarı parçalarına ayırdı. Canarın parçalarını toplayıp bir kavanoza koydu ve beni kucakladıgı gibi  güvenli bir bölgeye götürdü ve "iyimisin evlat" dedi.

Ve bende şuan zorda olsa "evet" diyebildim. All Might sevinmişti aniden all mightan beyaz dumanlar çıkmaya başladı all mighttan kısık bir ses duyuldu "Galiba sınırıma ulaştım" all might küçülmeye başladı ve sonunda sıska bir ada dönüştü. Bu olay yaşanırken ben hayretler içinde izliyordum. All Might "Umarım genç adam bu olaydan kimseye bahsetmezsin"dedi bende evet anlamında kafamı salladım all might tam gidecekken ona hep sormak istediğim soru aklıma geldi ve all might gitmeden önce seslendim"ALL MİGHT" Ve  benim oldugum tarafa  dogru kafasını çevirdi. cılız bir sesle "Ben özgünlüksüz doğdum acaba ben özgünlügüm olmadan'da bir kahraman olabilirmiyim?"ben çok umutluydum çünkü benim halimi anlayacak tek insanın O olduğuna inanıyordum. All might üzücü bir sesle "Üzgünüm ama özgünlüksüs bir kahraman olamas'sın"

#Hikaye ile ilgili yorumlarınızı ve tavsiyelerinizi bana iletebilirsiniz#