Be My Queen

chapter 14

****

(Janice's POV)

After naming kumain ay kumuha muna ako ng chuckie at choco tops sa ref at tsaka umupo ulit sa sofa. Habang nag aantay ako kay Kate ay napapaisip na naman ako.

"What if she won't accept us? What if she'll get frighten and distance her self to us? Is this really the right time to tell her this? Hayss, bahala na." Sabi ko sa sarili ko habang ngumunguya ng kinakain.

"Hoy Janice! Grabe ni hindi mo man lang ako tinulongan mag hugas ng plato!" Naiinis na singhal sa akin ni Kate habang padabog na umupo sa sofa.

"Bakit? Wala ka namang sinabing magpapatulong ka ah." I said with a smirk.

"You idiot, ang lakas mo kumain pero 'di ka marunong maghugas ng pinagkainan mo."
"Anong magagawa ko Kate, ni hindi nga ako marunong maglinis ng bahay, hugas pa kaya."
"Ewan ko sayo. Alam mo kawawa ang mapapangasawa mo."
"Oh, why so? Pano mo nasabi?"
"Kasi sinabi ko. Hindi ka man lang marunong sa mga simple house choirs."
"Oh tapos? 'Di ko na yun kasalanan." Natatawa ko pang sabi habang inaasar ito ng tingin.
"Ewan ko sayo." She just glared at me then inayos ang pagkaka-upo nya sya sa sofa.

Natawa na lang ako sa naging akto nito at tsaka tinignan ko muna sya saglit bago nag salita.
"Hey Kate, there's something na you need to know."
"Huh? Akala ko ba tapos na?" Lumingo-lingo lang ako at tsaka umupo ng maayos. "You know, me and Tori are not really what you think we are. We are not a normal person. And for making it short, we're both not human."

"Huh? Anong sinasabi mong hindi kayo tao?" Gulat nyang tanong sa akin habang nakahawak sa laylayan ng daki nya.

"Look Kate wag kang mabibigla sa sasabihin ko ah."
"Panong hindi mabibigla? Ngayon pa lang kinakabahan na ako, tsaka naguguluhan na din ako-"
"Wait, let me explain first. And it's not what you think it is. Hindi kami engkanto ha."
"Ha? Ka hatdogan mo na naman ba yan Janice? Don't joke like that okay."
"Look just listen to me, I'm not joking okay. Promise me that you won't tell anyone about this secret na sasabihin ko pa lang sayo, okay? Lahat ng mga sasabihin ko just promise me, you'll keep it a secret, please?"

Kita kong tensyonado na sya at napapapikit na lang ito at tsaka malalim na tumingin sakin.

"Okay, I promise."

Agad naman na gumaan ang loob ko at tsaka siya tinitigan diretso sa mata.
"Well, do you believe in vampires, werewolves or other mythical creatures?"
"Yes dati. Naniniwala ako sa mga ganyan when I was a kid, but they're not existing now. So I don't know if I still believe on such things. Why'd you ask?"

Kabado na naman ako habang pa simpleng pinipisil ang mga kamay niya.

"Well the truth is, meron pang mga mythical creatures na natitira dito, and some of them are living with humans-"

"Wait, wait, wait. So sinasabi mong posible na buhay pa ang iba sa kanila at naninirahan lang sila kasama ang mga tao?" She said while looking at me weirdly. So I just nodded for response.

"Pano mo naman na sabi? Bakit nakakita ka na ba or naka usap mo na ba sila or something like that?"
"I didn't just talk or saw them Kate, I also know who they are." I said in a straight face.

Lalo lang syang nagulat at parang hindi na mapinta ang reaksiyon ng mukha nya at tsaka hinawakan ako sa may balikat na ikinagulat ko.

"What?! How? Hindi kaba natatakot na baka saktan ka nila?!"
"Why would I be afraid if I'm one of them Kate!" Pasigaw kong sabi na agad namang ikinatahimik nya. Nang makitang parang wala na naman sya sa sarili ay dahan dahan ko syang tinapik sa mukha.