chapter 15

521 29 1
                                    

[At the palace]

(Tori's POV)

As I entered the castle, I was struck again by the grandeur of the space. The high ceilings and large windows allowed light to flood the room, making it feel bright and airy. The walls were made of stone and brick, and were adorned with tapestries and paintings. Suits of armor and weapons were on display, giving the space a sense of history and tradition.

'It didn't even changed a bit. It's still as stunning as ever.'

Nang makapasok na kami sa loob, ay agad naman kaming inalalayan ng mga bantay papunta sa loob ng silid aklatan.

"I have to go now bunso. I still have a meeting to attend with the elders in a minute." Malumanay na paalam naman sa akin ng nakakatanda kong kapatid. Tinanguan ko na lang sya at tsaka ngumiti bilang tugon.

He then patted my shoulder and pinched my nose tsaka biglang nag laho sa isang iglap lang. Huminga muna ako ng malalim bago pumasok sa loob na sinalubong naman agad ako ng malaking ngiti ng hari. Pag kakita nya sa akin ay agad naman syang nag utos na ipasarado na ang malaking pinto, at nong masigurong nakasarado na ito ay tsaka lumapit sa akin.

"Oh my sweet princess, I missed you so much." He hugged me tightly and gently caress my cheeks.

"Thank you for your warm welcome, you're highness." He then let go of me and smiled.

"Welcome back to the palace princess Tori." Rinig kong bati din nila sa akin at yumoko.

I just nodded at them for response and then I bowed down as a sign of respect for the king of course. The king then bowed at me and hugged me again.

"Are you okay now princess?" He casually asked.
"Yes your highness, thank you for asking." I said in a straight face.

Nakita ko na napabuntong hininga na lang sya at tsaka pinaalis ang mga naka bantay sa amin. Nang masigurong kami na lang dalawa ang natira ay tinignan nya ako ng deretso sa mata.

"Princess, we have something very important to discuss."
"Of course. I wouldn't be here if wala tayong pag uusapang importante." Naiinis ko namang sagot. He, then let out a deep breath and looked at me serious in the eyes.

"Before I proceed, first, go change your clothes and clean yourself first. And make sure to wear a proper and formal dress." He commanded. I just rolled my eyes and leaves the room rudely. Hindi na ako nag abalang lumingon pa at baka mag kasagutan lang kami.

As I walk down the hallway, out of nowhere, I heard someone calls my name. "TAMTAM!!" I was shocked and irritated to hear my old nickname again and then immediately recognize the voice that called my name.

Bigla na lang kumulo yung dugo ko sa boses na narinig ko kaya para makaiwas sa kanya, I run as fast as I could just to stay away from him.

'The hell, at talagang nakita pa nya ako dito, bwesit.'

Rinig kong tinatawag nya pa ang pangalan ko pero agad akong nagtago sa isa sa mga kwarto doon. Hindi ko na inalam kung kaninong silid ang napasukan ko, basta ang importante ay nakapag tago ako mula sa kupal na lalaking 'yon. Ramdam ko naman ang mabilis na pag tibok ng puso ko at ang habol  hininga ko nong umupo ako sa sahig at tsaka sumandal.

Ramdam kong hinahanap nya pa rin ako pero buti na lang at mabilis agad akong naka pagtago.

"TAMTAM?? WHERE ARE YOU!!" Sigaw nya pa ng paulit-ulit habang papalayo ng papalayo ang mga yapak nya.

"That jerk, thanks god he didn't open the rooms here, or else I'll be in a big trouble."
Napapikit na lang ako sa naging sitwasyon ko at napa buga ng marahas na hangin.

Be My Queen Where stories live. Discover now