Eskiden bir şeyi yaparken yaşadığım hisler geliyor aklıma, sonra şuan aynı şeyi yaparken hissedemediklerim.
Alışveriş yaptıktan sonra eve gelip eşyaları açmak dolabıma yeni eşyalar koymak bana zevk verirdi, bayramlarda şeker alan küçük çocuk neşesi gibi masum ve minik bir neşe kaplardı içimi.
Ama şimdi...
Eski hislerim aklıma geldikçe hissedemediklerimden, hissettiğim karamsarlıktan ve bütün bunlara sebep olan kalbimden nefret ediyorum.
En derinden acıyor canım, boğuluyor kalbim sanki en derinde. Sancılanan bir kalbi taşımak beni yoruyor.
Bağırmak, haykırmak, yakıp yıkmak istiyorum bazen. Etrafa yumruklar savurmak ve çıldırmış gibi içimdeki öfkeyi atmak istiyorum. Ama tek yapabildiğim gözlerimi kapatıp içten içe can vermek. Yorgunluğumun beni kısıtladığı çok nokta var.
İçtiğim haplar en derine batmaktan biraz uzak tutuyor fakat hislerimi de alıp götürüyor sanki.
Kızıyorum, üzülüyorum ve en önemlesi derinden can vererek yitiyorum. İçten içe eriyip giderken halime üzülüyorum ve beni bu hale getirenlerden nefret ediyorum.
Boş boş etrafı izlemekten, gözlerimi kapatıp içimdeki acıya sarılmaktan başka bir şey yapamıyorum bazen.
Depresyon benim en acı gerçeğim, tek gerçeğim. Arkadaş da diyebiliriz beni zaman geçtikçe öldüren bir arkadaş.
Depresyondan kaçmak için uykuyu kullanamıyorum, müzikleri kullanamıyorum bir şeyler izlemek de ondan kaçmama yardım edemiyor. Ben çok yoruluyorum.
Yaşayamadığım hislere o kadar kızıyorum ki, özellikle de eskiden yaşayıp şimdi yaşayamadığım.
Yaz havası geçen seneninkiyle aynı. Ona olan sevgim artarken de bu hava böyleydi, aynı onun canımı yakarken olduğu gibi.
Hava aklıma ona olan sevgimi getiriyor önce, sonra o sevgiyi bana ızdırap çekmeme sebep olurken kullandığı geliyor aklıma. Ona kızıyorum bana bunları yaşattığı için, kendime kızıyorum bana bunları yaşatmasına izin verdiğim için.
Hayır değmezdi sana aşık olmanın verdiği neşeye de değmezdi.
Sevgiyi haketmiyorum demiştin o zaman inanmamıştım ama şimdi farkettim ki benim sevgimin zerresini bile haketmiyormuşsun.
İçten içe tükenememde büyük payın var, bana en dibi gösterdiğin için teşekkür etmiştim zaten sana...
Yalnız kaldınız sanırsınız,
Biliyorum.
Yalnız bırakılmışsınız
Ötesi yok.
Ötesi var:
Müziğin bile seni dinlemesidir.
Yalnızlık
İnsanın kendi kendine mektup yazması
Ve dönüp-dönüp onu okuması
Yalnızlığın da ötesidir.
Özdemir asaf
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yeterince Gece Oldu Artık Sessizliği Sonuna Kadar Açabilirsiniz..
Não FicçãoKendime saklamaktan bıktığım hisleri paylaşmak için burdayım ve yazıyorum...
