🚫.. අසීමාන්තික.. 🚫 || Slow Updates

Chapter 1 🏷️

"පලවෙනි හිම වැස්ස පටන් අරන්.. ඒක හරිම ආස හිතෙන හැඟීමක්..."

ජන්ග්මි තම අත් අතර හිරවී තිබූ උණුසුම් කැපචිනෝ කෝප්පය තව තවත් ඇඟිලි අතරටම හිර කර ගත්තෙ හිත පුපුරනා තරමේ හැඟීමෙන්..

වරින් වර හමන හිරිගඩු පිපෙන තරම් සීතල සුළඟත් පාවහන් කිසිත් නොමැතිව තම නිරුවත් දෙපා වැදී යන්තම් උණුසුම් වෙමින් පැවති ඒ ටයිල් පොලවත්, අත් අතරට සැරින් සැරේ තද වෙන කැපචිනෝ මග් එකත් , තම සන්සුන් සිතිවිලි ඇසිපිය ගහන සැනෙන් වෙනස් කරනා තම පෙම්වතාත් ඔහුගේ අකීකරු දෙතොල් පිළිබඳවත් දශමෙක හෝ තැකීමක් නොකරපු ජන්ග්මි ඈතින් පේන සෝල් නගරය දෙස ඇස් යොමා ගන්නට උනා..

"අවුරුද්දක්.. එහෙම නේද...?"

යන්තම් විසි හැවරිදි තම ජීවිතේ මීට වසරකට පෙර එක්වරම වෙනස් උණු ආකාරය ගැන ජන්ග්මිට විටෙක අදහා ගන්න බැරි තරම් පුදුමයක්.. වරෙක ඒ සියල්ලම හීනයක් යැයි සිතා මේ සියල්ල අත හැර තම මව් පියන් තුරුලේ ගෙවූ ඒ සැහැල්ලු ආදරණීය දවස් වලට දිව යන්නට ඇයගේ සිත කියන්නට උනා..

අතීත ආදරණීය සැහැල්ලු දවස් වලටත් වර්තමාන උණුසුම් ප්‍රේමණීය දවස් වලටත් ඒ උණුහුමටත් ජන්ග්මි එක සේ ආදරය කලා.. එක සේ ලෝබකම් කලා.. ඒ නිසාම වෙන්න ඇති ජන්ග්මි ඒ හැම හැගීමක්ම හිතේම දරාගෙන තවමත් ඈත එකම විදිහේ ගොඩනැඟිලි දිහාම ඇස් යොමාගෙන සිතිවිලි ගණනාවක අතරමං උණේ..

ජන්ග්මි දෙවෙනි වතාවටත් ලොකු හුස්මක් ගන්නට උනා.. තම අතේ ඇති කැපචිනෝ කෝප්පය ටිකෙන් ටික නිවී යන ආකාරය ගැන ජන්මිට සිහියක් නොතිබුණා..

"ජින්.. මේක හරිද..? අපි.. මෙහෙම..."

ජන්මිට ගොඩක් කතා කරන්න ඕන උනා.. වෙනදා නිහඩ ගුප්ත චරිතයක් උණු ජන්ග්මිට අද වෙනදාටත් වඩා කියන්න බොහොමයක් තිබුණත් හැමදාමත් වගේ ජන්ග්මිට උනේ ඒ හැම දෙයක්ම හිතේ තියාගෙන තනිවම දරාගන්න සිද්ද උණු එක..

ජන්ග්මිගෙ ඒ හැසිරීම ඇගේම ජීවිතේ මේ තරම් කනපිට ගහන්නත් ඉදිරියටත් මුළු මනින්ම විනාශ කරන්නත් හේතු වෙයි කියල නම් චෝයි ජන්ග්මි හීනෙකින්වත් හිතන්නෙ නම් නැතුව ඇති..