🚫.. අසීමාන්තික.. 🚫 || Slow Updates

chapter 3 🏷️

සෝල් නගරයේ බටහිර පැත්තට වෙන්න පිහිටලා තිබුණු ජන්ග්මිගේ මහල් නිවස තවමත් ආලෝකයෙන් පිරිලා තිබුණා.. වෙලාව පාන්දර තුනත් පසුවී තිබුණත් නිවස ඇතුලත තිබූ ආලෝකයත් උණුසුමත් තවමත් එහි වූවන් නොනිදා රැය පහන් කරන බව නම් නොරහසක්ව තිබුණා..

පිටත සෙල්සියස් පහ හයක තරම් අඩු උෂණත්වයක් තිබුණත් මහල් නිවාස සංකීර්ණයේ කොනෙහිම තරමක් ඇදුරු වටපිටාවක තිබූ ජන්ග්මිගේ කාමරයත් ඇයට අ‍යිතිව තිබූ නිවහනත් තවමත් උණුසුම්ව තිබුණේ සියුම් කෙදිරිලි මෙන්ම සියුම් සරාගී හඩවල් වලින්ද අඩුවක් නොවන පරිද්දෙන් වීම විශේෂත්වයක්..

තවමත් උණුසුම් බ්ලැන්කට්ටුවකට ගුලිවෙලා තව තවත් උණුහුම හොයන ජන්ග්මිගේ නිරුවත් සිරුර පුරා එහෙ මෙහෙ වන දගකාර දිගු ඇඟිලි වල අයිතිකරු නම් තවමත් නොසන්සුන් වෙලා තිබුණෙ ඒ සන්සුන් වටපිටාව ඔහුට ඒ තරම් නොගැලපෙන බව කියා දෙන්නට වගේ...

"ජින්..."

තමන්ට පසෙකින් සුවපහසු ඉරියව්වකින් නින්දත් අඩ නින්දත් අතර පසුවෙන ඒ දේහදාරී ශරීර ඇත්තාගේ නිරුවත් පපුව එහෙමෙහෙ වන දිහාම ඇස් යවාගෙන හිටි ජන්ග්මි මිනිත්තු කිහිපයකට පසු තමන්ගෙ කටහඬ අවදි කලේ කෙදිරිල්ලක ස්වරූපයෙන්..

"ම්ම්ම්..."

නින්දෙන්ම වාගෙ ජන්ග්මිගේ කුඩා දෑත්  මත තම දෑත් පැටලූ ජින් ඒ මත කෙටි හාදු තවරන්නට උනේ තවමත් සම්පූර්ණයෙන්ම පාහේ පිය උණු ඇස් වලින්..

"ඔයා නිදිද...? ඇත්තටම...??"

තවත් තත්පර දෙක තුනකට පසුවත් ජන්ගිමිගෙන් පිට උණු කෙදිරිල්ලක වැනි කටහඩක් ඇරුණුකොට කාමරය පුරා වෙනත් කිසිම හඬක් නැති වෙනකොට ජන්ග්මි තම ඇස් අස්සේ කාටත් හොරා සඟවන් හිටි ඒ කදුළු බින්දු එකින් එක සෙමෙන් මුදා හරින්නට උනේ හරි පරිස්සමෙන්..

තමන්ගෙ පපුව මත සුවසේ කුඩා දරුවෙකු මෙන් නිදන් ඉන්නා තමන්ගෙ ජීවිතේ එකම අරමුණත් තමන්ගෙ ජීවිතේ එකම බලාපොරොත්තුවත් උණු ඒ පුද්ගලයා වටා තම කුඩා දෑත් යවනවා හැර ජන්ගිමිගෙ ලාමක හිත මේ මොහොතේ වෙන කල හැකි යමක් දැනගෙන නොසිටි එක එක් අතකට ඇගේම අවාසනාවක්ම වෙන්න ඇති...