Cumartesi 13.30
Chris'ten
-Anneğğğğğğğğ annemmmmm
-Yavruğğmm
-Yardığmmmmmm
-Ne var Chan ya insan gibi dizi de izletmiyorsun!
-Ya ben burada hayatımın aşkıyla 2. buluşmama hazırlanmaya çalışıyorum sen orada dizi izle!
-Dün ağlayan sen değil miydin ya? Ne ara barıştınız?
-Küsmedik ki anne! Sadece benim küçük civcivimin beyni bizimkilerden biraz daha büyük olduğu için Londra da okumaya çağırmışlar. Ona ağladım.
-Ayrıldınız yani?
-Sevenler ayrılmaz!!
-Pffff neyse ne banane. Niye çağırdın beni?
-Yia babamla hiç mi buluşmadınız? Ne giyiyim ben? Babam Ne giyiyordu?
-Oğlum salak mısın? Senin baban asillik içinde bir kekoydu atletle falan geliyordu. Üstüne de ceket giyiyordu öğk
-Ucmdmzksöaöa ne!?
-Karanlık günlerdi... Ama sonra düzelttim babanı!
-İyi iyi düzelmesi iyi olmuş
-Düzgün giyin ben o çocuğu senin kocan olarak görmek istiyorum!
-Sadece fotoğrafını gördün anne bu nasıl istek?
-Oğlum gördüğüm fotoğraf normal bir fotoğraf değildi tamam mı? O dalin kokan bir çocuk saf masum senin tam tersi yani. Zarar gelmez ondan
-Bu nasıl anne ya?
-Sus bakıyım valla ağzında terlikle gidersin ha
-İyi tamam
-Giyin gel puan vereceğim tarzına
-Hangi programdayız anne?
-SEN HÂLÂ KONUŞUYOR MUSUN!
Annemin odadan çıkmasıyla hazırlanmıştım. Yardım etsin diye çağırmıştım aslında ama neyse.
