Tek kişilik Cemaat

Uzun tanıtım

🌷Açıklamayı mutlaka okuyun öpüldünüz ❤️😘

Telefonumun alarm sesiyle irkilip uyanarak yatağımda doğruldum.
Tutulan boynumu sağa sola çevirip esnettim ama dinmeyen bir ağrı ile yüzümü buruşturarak günümü işkenceye çevireceğini çoktan anlamıştım.

Ayaklanıp giyinerek abdestimi aldim ve sabah ezanını okumak için camiye yol aldım. Devletin tahsis ettiği camiye ait küçük bir lojmanda kalıyordum bu yüzden ev ve cami çok da uzak değildi.
Camiye girip mikrofonu elime alarak ezanı okuyup kıbleye döndüm.
Arkama bir göz bakıp gelen giden olup olmadığını kontrol ettim.
Yine tek başıma sabah namazını kılacaktım

Ertesi gün..

Sabah namazında asla olmayan kalabalığa göz gezdirdim..
Öğle ezanını okumuş namaz kılmak için safıma geçmiştim. Arkamda ki kalabalığa bakıp derin bir nefesi içime çektim.
Cemaat arasında gezip koşturan çocuk sesleri ile yüzümü ekşitsem de sûrelere odaklanmaya çalıştım.

Bu kasaba çok küçük bir kasabaydi. En fazla yaşlı nüfusu olan kasabada öğlen ve ikindi namazında gelen cemaat diğer vakitlerde beni yalnız bırakırdi.
Bu da beni biraz hüzünlendirir gözüm cemaat arardı.
Gerçi onlar gelse de gelmese de ben maaşımı alıyordum ama yine de bu işi yaparken hak etmeyi istemek lüks değildi öyle değil mi ?

Hayat insana her zaman hayal ettiğini vermez. Hatta bazen en çıkmaz yollarda sıkışıp kalmanı sağlar.
Benim de hayallerim bu değildi elbette.
Allah'ın unuttuğu bir köyde imam olmayı geçtim mesleğimin kendisi bile hayal ettiklerimin çok dışındaydı.
Babam da imamdı benim, kraliyetin taht sırası gibi babadan oğula geçiyordu sanki meslek.
Öyle ki benim amcam da imam onun oğlu da imam hatip de okuyor şimdi.

Din de böyle midir ?
Mesela İsrail de doğsaydım Yahudi mi olurdum ?
Sonuçta din de doğduğun memlekete aileye göre değişmiyor mu?
Bunun gibi binlerce soru ile baş ettiğim her gece şunu söylüyorum kendime.

Mesele hangi dine inandığım değil , nasıl bir insan olduğum.
Yahudi de olsam Hıristiyanda Musevi de olsam hinduizm de Katolikte olsam müslüman da iyi insan olurdum.
Mesele de bu değil mi zaten iyi insan olabilmek.
Bütün dinlerin ortak özelliği, işte tam da bu.

Sahi neden imam olmuştum ben ?
Tabi ki Allah yolundan hak yolundan gitmek için.

Biten namaz ile dağılan cemaate baktım.
Hepsinin büyük telaşı yüzlerinden okunuyordu.
Birbirlerine tesbih atip avluda koşturan çocuklar dağılan cemaatte dedesini bulup ellerinden tutuyor, az önce dur durak bilmeyen yaramazlık yapan onlar değilmiş gibi uslu bir tavırla dedelerinin takip ediyorlardı.
Bana kalan da bıraktıkları dağınıklığı toplamaktı.

Uykumdan yine alarm sesiyle uyanıp gözlerimi ovalayarak doğruldum.
Üzerimi giyinip montumu üstüme çekerek yakalarını kaldırdım.
Kulağıma kadar kaldırdığım yakalarla soğuğu engellemiş, üzerime gelen ani bir titremeyle irkilmiştim.

Karanlık sokakta ilerlerken başımı evlerin pencerelerine doğru kaldırdım.
Karanlık pencereler de bu sokaklar kadar ıssız ve yalnızdı.

Camiye girip ezanı okuduktan sonra mihrapta kıbleye dönüp tekbir getirmek için hazırlanırken arkamdan gelen ayak sesleri ile irkildim.
İki yıldır bu camide imamlık yapıyordum ve şimdiye kadar sabah namazına camiye gelen hiç kimse olmamıştı.
Bu gerilmeme sebep olurken başımı arkama çevirip baktım.

Benim yaşlarımda olduğunu tahmin ettiğim genç bir delikanlı sessiz adımlarla bir köşeye geçip oturdu.

Namaz kılmak için her hangi bir hazırlık yapmadan sadece oturup bana baktığında şaşırdım.
Kaşlarım çatılırken başımı sağa sola 'haspinallah ' diyerek sallayıp tekbirimi alarak namaza başladım.