Tek kişilik Cemaat

Kıskançlık

🌿🌿🌿Bol bol yorumunuzu alırım biraz mümkünse 🥺🌿🌿🌿

Ay ışığı pencereden içeri vururken ellerim semada dua ettim.
Her şeyden önce sağlık ama en çokta aklımın ve düşüncelerimin iradesini istedim zira ne kadar süredir bilmiyorum bende değildi.

Geleceğim demişti ama üç gün geçmiş olmasına rağmen gelmemişti.
Artık endişelenmemem gerekiyordu nasılsa iyi olduğunu görmüştüm ama yine de gözlerim onu aramak dışında bir şey yapmıyor düşüncelerim sürekli onunla dolu oluyordu.

Hele ayrılırken söylediği son sözler beynimde eko yapıyor içimde bir yerde adını koyamadığım hislerle doluyordum.
Kalbimin hızının duvarlarını nasıl yumrukladığını hatırlıyorum bir de genzime kadar dolan bahar kokusunu.

Camiden dışarı çıktığımda yine gözlerim aynı noktaya hayal kırıklığı ile baktı. Avlu da bulunan o bank boştu.
Başımı önüme eğip eve doğru yürümeye başladım.
Eve girdiğimde içime dolan hüzünle sertçe yutkundum.
Bugün de gelmemişti ve belki de hiç gelmeyecekti.
Sırtımı kapıya yaslayıp aşağıya doğru sürünerek kendimi bırakırken derin bir nefes alıp başımı geriye doğru yasladım.

Kapının yumruklanması ile irkilip hızla ayaklandım.
Bu saatte hayırola diyerek kapıyı araladığımda karşımda gördüğüm bedenle içimi bir heyecan kapladı. İşte şimdi sevinçten ağlatacaktım.

" İmam efendi bu ne surat? Belli ki özlenmişim " diyerek göz kırptığında omzundan tutup kendime çektim. Sımsıkı sarıp güzel kokusunu içime çektim.
İlk başta kaskatı kesilen bedeni bir kaç saniye sonra kıkırdıyarak sarılmama karşılık verdi.
Bir süre kapı ağzında birbirimizi sardıktan sonra durumumuzun absürtlüğü ile çekinip yavaşça ayrıldım.

ikimizin de utangaç bakışları çevrede gezinirken boğazını temizleyip konuştu.

" Böyle kapıda mı dikileceğiz ? Beni içeri davet etmeyecek misin?" Diye sorduğunda ikinci utanç duygusuyla doldum.
Adamı bir de kapıda ağaç etmiştim.

" Tabi tabi geç içeri adaşım. Kusura bakma günlerdir seni görmedim merak etmiştim o yüzden biraz şey oldum.." deyip sustum.
O da içeri girdiğinde ardından kapıyı kapattım.

" Ney oldun ?" Diye sordu alayla arkamı döndüğümde yüz yüze gelirken.

" Of heyecanlandım işte ne sorgulayıp duruyorsun ?" Diye homurdanıp salonu işaret ettim.
Ama o eşikte içeriye girmek yerine yine burnumun dibine girmiş tebessümle bakıyordu.
Kalbimin hızı bir tavşan kadar hızlı ve sertçe vururken yüzüm alev aldı.

" Böyle hisseden tek kişi olmadığım için mutlu oldum " dedi yüzüme konuşarak nefesini verirken.
Bakışlarımı dudaklarına kaydırdığımda sertçe yutkundum.
O da bakışlarını benim gibi dudaklarıma çevirdiğinde heyecandan kasıldığım.

Bir erkeğe böyle hissetmemem gerekiyordu. Rüyam aklıma gelmişti ve o kırmızı dudakları kavrayıp içime çekmemek için büyük bir savaş veriyordum şimdi.
Allah'ım ne olur sen sabır ver dedim düşüncelerim de gözlerimi sımsıkı yumarak başımı hafif geriye çektim.
Gözlerimi açtığımda uzaklaşmış bedeni salona giriş yaparak boş olan tekli koltuğa oturdu.

Dudaklarında belli belirsiz bir gülümseme vardı.
Ben de salona girmeden kapı ağzında bir şey içmek isteyip istemediğini sordum.

" Bira var mı?" Diye sorunca "zıkkım iç " diyerek içeri girdim
Hemen yanında ki koltuğa oturduğumda merak ettiğim soruyu sordum.

" Üç gündür nerelerdeydin?"
Bakışları beni bulduğunda geriye doğru yaslandı.

" Şu mahallenin sonunda dul bir kadın var, Türkan. benden küçük bir yardım istedi bende üç gündür onunla uğraşıyordum " dediğinde içime bir sıkıntı dolmuş yutkunamamıştım.