Umut herkes için farklı anlam taşır. Kimisi için sadece bir duygudur. Benim umudum annemdi. 6 yaşındayken kaybettim umudumu. Annemin ölümünü izledim ben, babam tarafından öldürülmesini... işte o gün umut benim için sadece laftan ibaret oldu. Hayatım...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
---
Saat 22:15. Kızların yanından ayrılıp hazırlanmak için odama gittim. Kıyafetlerimi giyinip, saçlarımı üsten topuz yaptım. Hazırlanmam bitince odaya geri döndüm. Melek bana yaklaştı. Hala gitmemem için ısrarcıydı.
"Derin bir daha düşün. Güvenli olmaya bilir."
"Merak etme birşey olmayacak."
" 1 saat! anladın mı? 1 saat sonra aramazsan Ege'nin haberi olur."
Vaz geçmediğimi anlayınca sesini yükseltdi. Evet anlamında kafamı salladım. Kapıda babamın adamları olduğu için kapıdan çıkamazdım. Bahçeye çıka bilseydim her şey kolay olacak diye düşündüm. Kızlardan bana yardım etmelerini istedim. Balkondan aşağı indim. Bahçeye çıktım ama yinede dikkat etmem gerekiyordu çünkü babamın adamları her yerden çıka bilirlerdi.
Bahçe kapısına yaklaştım kapıdan çıkıp var gücümle koşarak oradan uzaklaştım. Düşündüğümden daha kolay olmuştu. Bir taksi bulup gideceğim adresi söyledim. 15 dakika da vardık. Parasını ödeyip arabadan indim. Adamın bana söylediği yer 5 dakikalık uzaklıktaydı. Gecenin sessizliğinde yürümek çok güzeldi. Başımı kaldırıp gök yüzündeki yıldızlara baktım. O kadar güzeldi ki hepsi pırıl pırıldı. Dikkatimi toplayarak daha hızlı yürüdüm. Adamın söylediği yere vardım ama hiç kimse yoktu. İleri gittim. Neresi olduğunu bilmiyorum ama aşağı baktığımda deniz vardı.
Arkamdan bir ses duydum.
"Hoş geldin Derin."
Arkamı dönüp etrafıma göz gezdirdim ama karanlıkta kimseyi göremedim. İleride bir karartı gördüm. Gözlerimi karanlıktaki karaltıya dikip baktım, gözlerim karanlığa alışınca uzun boy bir adam gördüm. Yanıma yaklaşınca daha net görmeye başladım esmer ve oldukçada kaba bir görünüme sahip bu adam bana bakıp gülümsedi yada ki gülümsemeye çalıştı çünkü başarısız olmuştu. Yüzünde ki ciddilik beni biraz ürkütmüştü. Daha fazla bekliyemeyip soru sormaya başladım. Sonuçta zamanım kısıtlıydı.
"Bana Ateşle ilgili ne anlatacaktınız?"
"Sabr etmeyi öğrenmelisin Derin Yılmaz."
"Sonuçta bu öğreneceklerin seni sarsacak."
"Daha fazla bekliyemem. Lütfen anlatın."
Geçip bir sandalyeye oturdu ve banada solunda ki sandalyeyi gösterip oturmamı işaret etti. Geçip yanına oturdum. 5 dk boyunca ikimizde konuşmadık, ama ben daha fazla dayanamayıp bu sessizliği bozdum.
"Fazla vaktim yok. Anlatırmısınız."
Yabancı iç çekip, söze başladı.
"Ateş sana yalan söyledi Derin. Bunu diğerleride biliyor ve senden sakladılad. Diğerleri dediğim, Ege ve çetesi. Bir düşün 11 yıl boyunca seni evde hapis tutan baban nasıl olduda birden bire Ateşle dışarı çıkmana, okula gitmene izin veriyor? Özellikle yanında hiç bir adamı olmadan."
