ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်ပြင်ဆင်ေနသည်မှာမှန်တောင်ပေါက်ထွက်တော့မည့်အလား..ဒီနေ့မောင်နဲ့လျှောက်လည်မှာမို့ပြင်ဆင်နေရခြင်းမှန်ထဲကကိုယ့်မျက်နှာကိုယ်ကြည့်ပြီးပြုံးနေတုန်းဖုန်းလာနေတော့ကြည့်လိုက်တော့မောင်ဆိုပြီးမှတ်သားထားတဲ့စာတန်းလေး....
*အင်း..ထယ်ပြီးနေပြီဟုတ်ပြီအခုဆင်းလာပြီ*
"မောင်!"
"ဗျားး"
"ဟီးဒီတိုင်းခေါ်ကြည့်တာ"
"အော်ဟုတ်ပါပါပြီဗျာအဲ့တာဆိုလာသွားမယ်"
မောင်ကသူ့ကိုကားပေါ်တတ်စေပြီးသူလဲဟိုဘက်ကကားတံခါးဖွင့်ကာတတ်ပြီးဦးတည်ရာကshopping mallတစ်ခုစီသို့...
Mallရှေ့မှာရပ်လိုက်တာမို့ထယ်ယောင်းဘက်ကစကားစကာ
"မောင် ၀ယ်စရာရှိလို့လား"
"အင်း..နဲနဲပေါ့ထယ့်အတွက်လဲ၀ယ်စရာရှိလို့"
"ဟင့်အင်းထယ်ကဘာမှ၀ယ်စရာမရှိပါဘူး"
"မရဘူးမောင်၀ယ်ပေးတာကိုလက်ခံ"
ထိုသို့ပြောကာလက်ဖဝါးကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး
"လာ..အကျီအရင်သွားကြည့်မယ်"
အထည်ဆိုင်ရှေ့ရောက်တော့
"ထယ်ဒီအရောင်လေးကြိုက်လား..ဒါလေးကထယ်နဲ့လိုက် မယ်"
ထယ်ယောင်းခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ကိုအကျီေတွကပ်ကြည့်လိုက်စကားတွေပြောလိုက်နဲ့တစ်ယောက်ထဲအလုပ်ရှုပ်နေသောမောင်ရယ်ပါ
"ဒါလေးကထယ်ကြိုက်တဲ့အရောင်လေး.."
"ကဲပါမောင်ရယ်အဆင်ပြေတဲ့တစ်ထည်ပဲယူပါဘယ်နှစ်ထည်တောင်၀ယ်မှာမို့လို့လဲ"
"ဟီးအဲ့တာဆိုလဲပြီးပြီးဒါပဲယူကြမယ်"
ကောင်တာမှာငွေရှင်းတော့ကြည့်မိမှအကျီတွေလေးငါးထည်လောက်အများကြီးပဲပြောမရတဲ့ကလေးကြီးဆိုရင်မောင့်ကိုလက်ညိုးထိုးပြချင်ပါရဲ့
"မောင်...ရေဆာတယ်"
"အာ..ဟုတ်ပြီလာဆိုင်တစ်ဆိုင်ဆိုင်မှာခနထိုင်ကြမယ်နော်"
ိဆိုင်တစ်နေရာကခုံတစ်ခုံမှာ၀င်ထိုင်ကာ
"အကို့ကိုOrange juiceတစ်ခွက်ရယ်Strawberry juiceတစ်ခွက်ရယ်Strawberry cakeနှစ်ခုရယ်ပေးပါ"
YOU ARE READING
MG
Fanfictionမင်းအမေကိုလွန်ဆန်နိုင်မှငါ့ကိုချစ်ပါမောင်.. -KTH အမေနဲ့ထယ် နှစ်ယောက်ထဲကတစ်ယောက်ကိုရွေးမချယ်ခိုင်းပါနဲ့နှစ်ယောက်လုံးကအရေးပါသူတွေမို့... -JJK
