Part-5

635 71 17
                                    


အ၀တ်တွေထည့်နေရင်းသက်ပြင်းခနခနချနေမိတော့အမေက

"သားလေး..အဆင်မပြေရင်လဲမသွားပါနဲ့လားဟမ်"

"အဆင်ပြေလောက် မယ်တော့ထင်တာပဲအမေ..သားမောင်နဲ့မခွဲနိုင်လို့သာလိုက်သွားမှာသူ့အမေနဲ့အဆင်ပြေအောင်တော့နေရမှာပဲ"

"အေးပါသားရယ်..‌ဒါပေမယ့်အစစအရာရာဂရုစိုက်နော်ပြီးတော့ကိုယ့်ယောက္ခမဆိုတာလဲကိုယ့်မိဘပဲအမေပြောတာနားလည်တယ်မှတ်လားဘယ်တော့မှရိုင်းရိုင်းစိုင်းစိုင်းပြန်မပြောရဘူးနော်ကြားလား"

"ဟုတ်အမေ"

အမေနဲ့စကားပြောနေတုန်းကားဟွန်းတီးသံကြားလို့

"မောင်လာခေါ်ပြီထင်တယ်သားသွားတော့မယ်နော်အမေ"

အိမ်ထဲကို၀င်လာတဲ့မောင်က

"အမေသွားတို့သွားတော့‌မယ်နော်ထယ့်ကိုဂရုစိုက်ပါ့မယ်"

"အေးအေးသားတို့ထယ်ယောင်းလေးကိုဂရုစိုက်လိုက်ပါအုံးသူကနေကသိပ်ကောင်းတာမဟုတ်ချုခြာတယ်ဆိုတာသားလဲသိမှာပေါ့အဲ့တာကြောင့်ဂရုစိုက်နော်"

"ဟုတ်ကဲ့အမေစိတ်ချပါအမေ့သားကိုဂရုစိုက်ပါ့မယ်..လာထယ်သွားကြမယ်လေ"

"ဟုတ်.."

ကားပေါ်အထုပ်တွေတင်ပြီးခုံမှာ၀င်ထိုင်ရင်းမောင်တို့အိမ်သို့...

"ထယ်လေးတို့လာပြီလား လာလာ"

အိမ်ထဲ၀င်၀င်ချင်းဂျောင်ကုအမေရဲ့စကားကိုကြားတော့ထယ်ယောင်းအံ့ဩမိသွားတာအမှန်ဒါပေမယ့်မျက်နှာမှာတော့အံဩယောင်မပြမိပြုံး၍သာ

"အမေကသားတို့ကိုစောင့်နေတာရယ်"

ခါးကိုလက်နဲ့ဖက်ပြီးဧည့်ခန်း‌ထဲခေါ်သွားတဲ့မောင့်အမေကြောင့်မောင်ကလဲနောက်ကလဲပြုံး၍သာလိုက်လာနေသည်။
ထယ်ယောင်းစိတ်ထဲမှာတော့လူတွေကအဲ့လိုပြောင်းလဲနိုင်လို့လားမေးခွန်းပေါင်းများစွာနဲ့။

"ထယ်လေး..ဒါကသားယောကျာ်းရဲ့အိမ်မို့အားမနာပဲလွတ်လွတ်လပ်လပ်နေနော်သိလား"

"ဟုတ်..အန်တီ"

"အာ..ဘယ်လိုအန်တီတုန်းအမေလို့ခေါ်ပါသားရဲ့"

MGWhere stories live. Discover now