AN/ Aster Publishing Houseမွ ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ Ice Cream One Shot Collectionထဲက ဟန္မီ့ရဲ႕ဝတၳဳတိုေလးပါ။
"စာေရာက္ေနျပန္ၿပီ မင္းသားေရ။"
ညတုန္းက မက္ခဲ့တဲ့အိပ္မက္ကို မွတ္ဥာဏ္ျပန္ေဖာ္ေနတုန္း အသံၾကားေတာ့ ထိုင္ခုံေပၚေလွ်ာက်ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္က ခပ္မတ္မတ္ ျဖစ္သြားတယ္။ ဦးေလးပန္က အဲ့ဒီလိုမ်ိဳးပဲ။ သူ႕အသံဝဲဝဲႀကီးကို ေရွ႕ေတာ္ေျပး အရင္လႊတ္ၿပီး သူေရာက္လာေၾကာင္း အသိေပးၿပီးမွ အိမ္ထဲကို ဝင္လာတတ္တာ။
ကြၽန္ေတာ္ဆိုတာကလည္း ဒီအသံဝဲဝဲကို
ေန႕တိုင္းၾကားေနက် ျဖစ္ေပမယ့္ ေနသားမက်ေသးဘူး။ အထူးသျဖင့္ မင္းသားဆိုတဲ့ အေခၚအေဝၚကိုေပါ့။ ဒီအေခၚအေဝၚက ကြၽန္ေတာ္ျမဳပ္ႏွံထားခ်င္တဲ့ အတိတ္ကို ျပန္ၿပီး တူးဆြေပးသလို ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေခၚသံကို ၾကားရရင္ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ေတြ မြန္းက်ပ္လာတယ္။ ဒီေခၚသံကို ၾကားရရင္ ကြၽန္ေတာ္ ေဒါသထြက္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ဝမ္းနည္းလာတယ္။
"ေလးပန္ရာ ကြၽန္ေတာ့္ကို အဲ့လိုမေခၚပါနဲ႕ေတာ့ဆိုေန။ ဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ မမွတ္ထားဘူး။"
ငါးဆင့္ခ်ိဳင့္ႀကီးဆြဲၿပီး အိမ္ထဲကို ခပ္စိုက္စိုက္ဝင္လာတဲ့ ဦးေလးပန္ကို ကြၽန္ေတာ္ ဆီးေဟာက္မိလိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေအာ္လိုက္တိုင္း ဦးေလးပန္က စိတ္မဆိုးတဲ့အျပင္ သူ႕သြားဝါဝါ အကုန္ေပၚေအာင္ ၿပဳံးျပတတ္လို႔ ေျပာမိသမွ်က သဲထဲေရသြန္ပဲ။ ေနာက္တစ္ေန႕က်ရင္ ဒီအေခၚအေဝၚကိုပဲ ဦးေလးပန္ ဆက္ေခၚေနဦးမယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္သိေနတယ္။ ဒါ့အျပင္ ကြၽန္ေတာ့္စကားေတြကို ဦးေလးပန္ နားမေထာင္တတ္တာက အေခၚအေဝၚတင္မကဘဲ ကြၽန္ေတာ့္ေရွ႕က စားပြဲခုံေပၚေရာက္လာတဲ့ ငါးဆင့္ခ်ိဳင့္ႀကီးလည္း တစ္ခုအပါအဝင္ပဲ။
"ကဲ ဒီခ်ိဳင့္ႀကီးကို အေလးခံၿပီး ဆြဲမလာပါနဲ႕ဆို ဆြဲလာျပန္ၿပီ။ ဒီအိမ္မွာ ေလးပန္ခ်က္လာတဲ့ ထမင္း၊ဟင္းေတြ စားမယ့္သူဆိုလို႔ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ရွိတာပဲ။ ခ်ိဳင့္ေသးေသးဆို ရၿပီေလဗ်ာ။ ၿပီးရင္ မကုန္နိုင္မခမ္းနိုင္နဲ႕ သိပ္ႏွေျမာဖို႔ေကာင္းတယ္။"
YOU ARE READING
Han_Me Oneshort Collection
Short Storyဟန်မီရေးသမျှ ဝတ္ထုတိုတွေကို တစ်စုတစ်စည်းတည်း စုထားမယ့် စာအုပ်လေးပါ💛 ဟန္မီေရးသမွ် ဝတၳဳတိုေတြကို တစ္စုတစ္စည္းတည္း စုထားမယ့္ စာအုပ္ေလးပါ💛
