Demek ismin Karan, bir yerden tanıdık geliyordu ama bir türlü hatırlayamıyordum. Durup devam etmesini bekledim. sanırım o da benden bekliyordu.
- yani? anlatacak mısın? dedim birden.
uzunca suratıma baktı. Yanında ki adama dönüp alın kızı dedi.
- Bir dakika bir dakika
bana doğru gelen adama dönüp sakın dokunma bana dedim. Ağlamak istiyordum ama bunu burada yapmayacaktım. etrafıma baktığım da kaçabileceğim hiç bir yer yoktu. tam karşımda uçurum vardı bir anlık refleksle koşmaya başladım. tam uçurumun kenarına geldiğim de karan
- sakın bir saçmalık yapma, beni sakın zorlama Bade dedi.
aşağıya baktığımda uçurum çok yüksek olduğunu fark ettim. yükseklik korkum yoktu. Zorda kalırsam atlardım da.
- Asıl sen beni zorlama yoksa atlarım dedim kararlı bir ses tonuyla belki biraz korkmuştum ama şuan ki durumdan daha iyiydi.
Atlamayacağımı düşündüğünden bana doğru adım atmaya başladı. Terlediğimi fark ediyordum kapana kısılmıştım atlamam lazımdı.
- Eğer bir adım daha atarsan burdan atlarım Karan, sakın yaklaşma.
Beni ciddiye almıyordu o geldikçe ben geriye doğru istemsizce adım atıyordum. Birden durdu ve bana baktı. bir şey söyleyecek gibi yapıp aniden kolumdan tuttu. Kolumu çekerken ayağım kaydı ve bir an da her şey yavaşladı. Kendimi soğuk suyun içinde hissedince iliklerime kadar işlemişti. hareket edemiyor sudan çıkmak için uğraşmıyordum. bilincim kapanıyordu ve elimden hiç bir şey gelmiyordu.
-------------------------
OKYANUSTAN....
Neredesin Bade kaç kere aradım ama bir türlü cevap vermiyordu. Hastaneyi aradığım da Badenin gelmediğini söylemişlerdi. Emre de cevap vermiyordu. O psikopatın Badeye bir şey yaptığını düşünmeye başladım artık.
Badeyi tekrar aradım. Tam telefon kapanacakken biri alo dedi. Erkek sesiydi.
-Emre? Sen misin?
- sen kimsin ? Ne! Ne demek sen kimsin
- Asıl sen kimsin Bade nerde ? Emre'nin sesi değildi. Peki ya kimdi..
- Bade şuan konuşamaz.
- Hemen Badey- suratıma mı kapatmıştı o neredesin Bade bu adam da kim Allahım çıldıracağım. Tekrar aradığımda ulaşılmıyordu.
-------------------------
Gözlerimi açamıyordum. Başım çok ağrıyordu. Kalkacakken kolumdaki serumu fark ettim. En son düştüğümü hatırlıyordum. Etrafa baktığımda düz sade sanki hastane odası gibi bir yerdeydim. Kaç saattir buradaydım.
- Kimse yok mu? diye bağırdım. Başım çok ağrıyordu.
Tekrar bağırdım ama kimse gelmiyordu. Kolumda ki serumu çekip çıkardım. Kanıyordu ama çok da önemli değildi.
Ayağa kalktığımda başım dönmüştü tutuna tutuna kapıya doğru giderken içeri Karan girdi. Yanıma doğru gelirken ondan uzaklaşmaya çalıştım ama buna izin vermedi.
- Neredeyim ben? Neden hala sizinleyim anlatacak mısın? ilaçlardan dolayı büyük ihtimal yorgun hissediyordum. Bağırmak istiyordum ama yapamıyordum.
- Bunu sonra konuşuruz dinlenmek gerek.
sabır diliyordum sadece sabır diliyordum artık. Aman Allahım Okyanusu aramam gerek kim bilir ne kadar endişelenmiştir.
- Okyanus.. benim acil okyanusu aramam lazım. Telefonum nerede?
- Arkadaşın iyi olduğunu seni hastaneden acil Ankaraya ameliyata gönderdiklerini yazdım.
Ne dedi o, doğru mu duydum ben Okyanusa mı yazmıştı. Okyanusu tanıyorsam buna asla inanmamıştır.
- İnanmamıştır hastaneyi aramıştır yalan söylediğimi hemen anlar. Benim konuşmam lazım lütfen çok merak etmiştir.
- Bunları düşünme Bade düşüneceğin çok şey olucak.
Yaşadıklarım, bulunduğum ortam teker teker kafama dank ediyordu. Emre..Emre ölmüşmüydü.
- Emre ? gözlerim dolmuştu. gözümden bir damla yaş aktı. Ağlamam gittikçe şiddetlendi durduramıyordum kendimi karşımda bir şeyler diyordu ama duymuyordum.
Hıçkırıklarım arasında sadece öldü mü diyebildim zar zor. Suratıma baktı öylece anlamıştım ne demek olduğunu hayatım boyunca çok hastam ölmüştü ya da çok ağır vakalarla karşılaşmıştım soğuk kanlı olmam gerekiyordu ama bu başkaydı. Emre ne için ölmüştü bilmiyordum ama beni götürmezse öldüreceklerini söylemişti. Neye bulaşmıştı böyle. Bu insanlar çok tehlikeliydi ve ben şuan aynı ortamdaydım.
Kurtulmam gerekiyordu benim acilen kurtulmam gerekiyordu.
Bir plan yapmam lazımdı. Uyuyor gibi yapsam gider miydi odadan. Gözlerimi kapattım bir süre inansın diye nefesimi normalleştirdim. Biraz durdu hareket etmeden sonra bana doğru yaklaştığını hissediyordum inanmamıştı. yüzüme baktığını hissedebiliyordum. Kapı açıldı aralarında bir şey konuşuyorlardı tam duyamıyordum. Adının Mert olduğunu öğrendiğim adamın bir şey demesiyle aniden odadan çıktılar.
Gözlerimi yavaş yavaş açtığımda kimse yoktu. Zamanım yoktu o yüzden hemen kalktım başımın dönmesinin geçmesini bekledim biraz ilk penceren baktım. Gerçekten hastanedeydim. Kapıya doğru yürüyüp yavaşça açtım etrafta kimse yoktu. Etrafıma bakarak hızla merdivenlere yürümeye başladım.
Aşağıya baktığımda baya yükseklikte olduğumuzu fark ettim sanırım özel katlardan birindeydim.
Bir kaç kat indikten sonra normal kata gelmiştim. Koridorun kalabalık olması işime gelmişti. Üstümde hasta kıyafetleri vardı. Ayaklarımda hiç bir şey yoktu. Kalabalık arasında geçip giderken çıkış kapısına gelmiştim. Etrafa baktığımda ilerde Karan ve karşısında birini gördüm. Karanın arkası dönüktü karşıya geçip hemen bir taksiye bindim.
Aklıma tek gelen yer babannemin yazlık eviydi. Eve uğrayamazdım bakacakları ilk yer orası sonra Okyanusun eviydi. Yeri adama tarif ettiğimde yarım saatlik bir yolun sonunda gelmiştim. Buraya sık sık geldiğimden ihtiyacım olan her şey vardı.
Taksiden inip eve girdiğimde ilk üstümü değiştirdim sonra Babennemin eskiden kalan ev telefonuyla Okyanusu aradım. Açmamıştı. Mutfağa içecek bir şeyler var mı diye bakmaya gittim.
O sırada kapı çalmıştı. Kimdi bilmiyordum ama kapıyı açmak istemiyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UÇURUM
Romancekaçıyordum neyden veya kimden bilmiyordum, Başıma ne geldiyse hep bu aptal merakımdan geldi. Evet bizim hikayemiz bir uçurumda başladı belki de bir uçurumda son bulacak. Ama bence hikayeyi sizde merak ediyorsunuz.
