UÇURUM

-4-

İçeri gitti geldi merakla planının ne olduğunu anlamaya çalışıyordum.

- Evet işte şu kahvelere biraz damlattık mı mışıl mışıl uyurlar biz de ne yapacağımızı düşünürüz.

Uyku ilacı mı ciddi mi bu kız. Gülmeye başlamıştım. Uyku ilacını yanında mı taşıyordu psikopat.

Düşündüğümü anlamış olmalı ki " Hastamın uyku problemi var ona veriyorum "  dedi.

Nolur nolmaz hepsini damlatmıştık. Biz içmeyecektik tabi ki.

Kahveleri içeri götürdüğümüz de Nilay teyzeye vermek istemiyordum ama mecburdum. Herkese verdiğimde Karan bir suratıma bakıyor bir kahveye bakıyordu.

- Ee Bade kahveni içmeyecek misin ? Dedi Karan şüphelenmişti tabi ki. Ben de sana o kahveyi içirmez miyim.

- İçerim tabi ki neden içmeyim Karancım dedim iğneleyici konuşarak devam ettim ama önce sen iç bak nasıl yapmışım demi Nilay teyze

- Ooo sen Bade kızımın kahvesini hiç içmedin mi oğlum pek güzeldir dedii ve kahveyi bir dikişti içti kadın naptınn teyzecim sen ya

Karan inandı büyük ihtimalle bir yudum aldı. Gülümsedi. Beğenirsin tabi ben yaptım sonuçta.

İşte böyle içirirler sana kahveyii.

Aradan ne kadar geçti bilmiyorum ama kahveler çoktan içilmişti. Şimdiye kadar uyumuş olmaları gerekiyordu.

Okyanusa baktığımda o da aynı şeyi düşünüyor olmalıydı. Çıkmaza girmiştim plan işe yaramazsa büyük bi olay çıkıcaktı. Gitmek istemiyordum hatta görmek bile istemiyordum.

Karanın adamının esnemesiyle hepsi yavaş yavaş esnemeye başlamıştı. Keşke şu an başka bir şey isteseydim. Teker teker hepsinin uyumasıyla sevinç çığlıkları atıcaktım az kalsın.

- Ee plan ne napıyoruz şimdi. Dedim Okyanusa bir kaç dakika düşünüp Karana doğru yürümüştü cebinden anahtarları aldı. Sonra bunu herkese yaptı anlamaz gözlerle bakıyordum.

- Şimdi buradan gideceğiz onlarda peşimizden gelmesin diye anahtarları alıyorum.

Arkadaşım aşırı zeki bir insandı. İçinden entrikalı bir insan çıkacağını hiç düşünememiştim. Nilay teyzeyi de evine taşımıştık yazık kadın bu insanlarla aynı ortamda daha fazla bulunmasın.

- İzmire gidiyoruz Bade dedi sadece.

Anlamıştım neden devam etmediğini. Ailesinden kalan bir evi vardı. Uzun bir zamandır gitmiyordu. İyi şeyler yaşanmamıştı o evde biliyordum. Tekrardan ona yaşatamazdım bunu.

- Olmaz Okyanus tek başıma halletmeliyim artık seni de zor durumda bırakmak istemiyorum. Zaten bir işim de kalmadı burada hastaneye o kadar gitmemezlik yaptım ki büyük ihtimalle kovmuşlardır. Dedim bir kaç gün içerisinde o kadar şey yaşamıştım ki ne evime gidebiliyordum ne de hastaneye.

Peşimde tanımadığım adamlar vardı neden peşimdelerdi hala bilmiyordum. Sürekli kaçmak zorunda hissediyordum kendimi ama bunu yapmayacaktım.

Güçlü bir kadındır. Annem hep böyle olmam için çabalamıştı. Kimsenin önünde ezilmemiş bükülmemiştim bu zamana kadar. Ama Karandan korkuyordum. Çünkü Emreyi gözü kapalı öldürmüştü.

Aynı şeyi bana da yapabilirdi. Hiç gülmüyordu yüzü sürekli sert ve soğuk bakıyordu.

- Ne saçmalıyorsun Bade seni bu durumda yalnız bırakacağımı nasıl düşünürsün. Sen burda saçma bir şeyin içine sıkışmışken gidip evime rahatça nasıl oturacağımı düşünürsün.