UÇURUM

-5-

Burda 5. günümüzdü ve artık sıkıntıdan ölüyorduk. Dışarı çıkmak istiyor ama bunu yapamıyordum. Amcamda bir şeylerden süphelenmeye başlamıştı çünkü geldiğimizden beri hiç bir yere gitmek istememiştik.

Şuan elimizde kahveler entrikalı dizilere sarmıştık. Sabah kalkıyor direk açıp izliyorduk. Ben Bade Gürsoy bu zamana kadar çalış didin bi adam gelsin mahvetsin. Ama ben de bunun hesabını elbet sorarım.

Amcamın ismimi söylemesiyle kafamı çevirdim.

- Yarın akşam şirketin Lansman toplantısı var ve sizin gibi güzel hanımefendilere ihtiyacım var.

Nasıl olmaz diyicektim ben şimdi hiç bir yerde görünmemem gerekiyordu.

- Amca biz acaba gelme-

- İtiraz kabul etmiyorum Bade geldiğiniz günden beri sürekli evde oturuyorsunuz böyle yapıcak insan değildin.

Ne diyebilirim haklıydı. Bir şey olmazdı ben de Biz ordudaydık o ise İstanbulda onca şeyin arasında aynı ortamda bulunmamız imkansızdı belki de...

- Peki tamam öyle olsun dedim Okyanusta kafa sallamakla yetinmişti.

- Dışarı çıkarsanız Ahmetle gidin onsuz göndermem bilmiş ol benim çıkmam lazım önemli bir toplantım var. Dedi ve  çıktı. Ahmet abi Amcamın yakın arkadaşı hem de korumasıydı.

- Ne yapacağız Bade dedi Okyanus

- İnan ben de bilmiyorum ama mecbur gitmek zorundayız bahanelerle gelirsem kesinlikle bir şey olduğunu düşünecek ve bu istediğim en son şey.

Öyleydi gerçekten amcamın bu işe karışmasını hiç istemiyordum. Giyicek bir şeyler bakmak için dışarı çıkıcaktık.

Ama bir yandan da tedirgindik. Karanın her an çıkıp bizi sobeleyeceğinden korkuyorduk. Düşünmeden edemiyorum bu adamların benimle ne işi olurdu. Emre beni nasıl bir işin içine sokmuştu böyle.

——— Flashback ———

Karan'dan...

- Abi sevkiyat edeceğimiz mallar gelmiş Tuzla Limanın da Melih bekliyor.

- Tamam Mert bir sorun çıkmasın bu iş sende .

- Abi bir de Boran abi gelicek bugün bir şey konuşucakmış seninle Dedi ve çıktı.

Boran benim eski bir arkadaşımdı işleri birlikte yürütürdük ama daha çok ben ilgilenirdim. Küçükken ailemi kaybetmiştim o zamanlar babamda aynı işi yapıyordu. Çok yüksekteydi. Bir sürü düşmanı vardı eve çok gelemiyordu.

Annemle beni yeri geldiğinde hep uzağa gönderirdi. Bir gün aynı şekilde gitti ama hiç dönmedi. Anneme sorduğumda geçiştiriyor gözleri doluyordu 12 yaşındaydım babam öldüğünde. Annem de babamın ölümünden sonra çok üzüldüğünden hastalığa yakalanıp vefat etmişti.

Beni amcam büyütmüştü. Babamın bi cinayete kurban gittiğini biliyordum. Peşine düştüm amcamda hiç dur dememişti.

Buldum da kim olduğunu oracıkta hiç acımadan öldürmüştüm. Çok küçük yaşta elim kana bulaşmıştı. Çok küçük yaşta katil olmuştum.

Zamanla yeraltında çok tanınan bir insan oldum. Yükseldim yükseldim. En tepeye çıktım. Pis işler yapıyorduk. Herkes benden emir alır oldu. Herkesi ben yönetir oldum.

Acımam yoktu. Merhamet yoktu. Sevgi yoktu. Soğuktum. Gözümün içine bakacak adam yoktu.

Kapının açılmasıyla kafamı çevirdim Boran gelmişti yanında da bir adam.