Bu cesette neyin nesi??!
Selam ben Ela 17 yaşındayım ve 17 yaşında çok şey yaşadım hadi gelin hayatımın nasıl karardığını anlatayım ;
Bir cumartesi sabahı 8. 30 da kalktım ama hayatın boyle birşey yaşatacağını bilmiyordum hazırlandım ve evden çıktım saate baktım 8 40 tı sadece 20 dakkam vardı işe gitmek için yürüdüm kulaklığımı taktım ve müzik açtım 5 6 dk kadar müzik dinledim tam o sırada dukkana girmeme sadece 10 adım fln kalmıştı kafamı çevirdim ve hayatımın şokunu yaşadım bir ceset vardı bir ceset arabanın içinde cansız yatan bir kız anlından vurulmuştu yüzü kan revan içindeydi şok içinde kıza baktım etrafa baktım kimse görünmüyordu akıllı düşünmem gerekiyordu telefonumu çıkarttım ve fotoğrafını çektim o sırada arkamda bir el hissettim kafamı çevirdim arkamdaki adam sinirli bi şekilde bana bakıyordu eli ağzımdaydı bağıramıyordum anladım ki katil bu adamdı refleks ve korkuyla adamın karnına tekme attım adam can çekişirken ben kaçtım dükkana gircektim fakat daha abla gelmemişti ve dükkan kapalıydı biraz daha hızlı koştum ve ara sokaklardan birine girdim' allah kahretsin neden boyle bir sokağa girdim ki 'ara sokaklarda koşarken önümden 2 adam çıktı, karşımda durdular, geri dönmek için arkamı döndüm ama arkamdada adam vardı ben telaşla bağırdım
"ne istiyorsunuz benden" dedim adam bana güldü ve konuşmaya başladı
" o cesedi gördün, seni ozan beye götüreceğiz o sana ne yapacağını bilir" ben şok içinde dinliyordum yapabileceğim hiç birşey kalmamıştı ozan bey dedikleri kimdi bi üstleri miydi yoksa katil o muydu anlamamıştım bu işe nereden bulaştığımı anlamamıştım kafamın içinde bir sürü soru vardı kafami kaldırdım
"Ozan bey de kim?" dedim Adam bana baktı konuşmaya başladı
"bu seni ilgilendirmez şimdi yürü kaçmaya kalkışma gidiyoruz" dedi yüksek bi sesle korkuyordum ama bunu onlara hissettirmemem gerekiyordu sonra bi patlama sesi duydum önümdeki adam acıyla yere yığıldı arkamdakileri ise iki kişi tutuyordu motorla biri önümde durdu ve atla dedi fakat ben motora hayatımda hic binmemiştim ve onu tanımıyordum sanki benim kurtarıcım gibi hissettim ve bindim motora, motor çalıştı ben korkuyla önümdeki çocuğa sarıldım benle aynı yaşta gibiydi en fazla 1 yaş büyüktü yolda hızla gidiyorduk yanımıza iki kişi daha geldi onlardada motor vardi önümdeki çocuk bi işaret verdi ve hepsi ayni anda bi sokağa girdiler biraz daha ilerledik, durduk sonra ne mi oldu hatırlamıyorum bi yataktaydim rüyaydı galiba die düşündüm sonra derin bir nefes aldım gözlerimi yavaşça açtım bi evdeydim beklediğim gibi bizim evde deildim korkuyla kafamı çevirdim motorla gittiğim çocuk ve yanındaki 2 çocuk vardı ve tekrar gözlerimi kapattım rüyaydı dedim kendime uyu uyu ki uyanabilesin bı an şok geçirdim ben bunu dışımdan mı söylemiştim gözlerimi açtım ve bana baktıklarını gördüm çocuk bana döndü ve "evet" dedi yerin dibine girmiş gibi hissediyordum kalktim ve tereddütle sorumu sordum en merak ettiklerimi
" kimsiniz? burası neresi? Nasil buraya geldim?" cocuk bana döndü gülümsedi
" sakin ol " dedi ben nefes nefeseydim doğru söylüyordu sakin olmam lazımdı kendime gelmem lazımdı ve derin nefesler alarak sakin olmaya çalıştım sonra bana tekrar döndü ve sorularımı cevaplamaya başladı
" öncelikle biz sana yardım edecegiz ben Yusuf "demekki adı Yusuf'tu ona baktığımda içimde çok değişik şeyler oluyordu hayatımda ilk defa yaşıyordum sarı saçlı ela gözlüydü gözlerinin rengine hayran olmuştum bizi bilirsiniz ben sıradan bir kızım siyah saçlı kahve gözlerim uzaktan bakınca siyah gibi duruyor renkli gozler bizim hayran olabileceğimiz şeydi ve arkadakiler de cevap verdi
"ben Zeynep" dedi yesil gözlü kumral dı yanındaki de
"bende eren"dedi o ise siyah saçlı kahverengi gözlüydü isimlerini öğrenmiştim sonra Yusuf bana döndü ve
" ya sen?" dedi ben az da olsa sakinleşmeye başlamıştım
" bende ela"dedim buruk bir sesle Yusuf şöyle devam etti
"simdi sıra diğer sorularda burası nere ? Burası benim evim senin için en güvenli yer burası ve sonuncu soru nasıl buraya geldiğin? Şöyle motordan indik hepimiz ama sen pek iyi deildin büyük ihtimalle korkudan dı yavaşça yanına geldim ama o sırada ellerime yığıldın o yüzden bende eve getirdim peki şimdi soru sırası bende iyi misin?" Ben biraz durdum ve sakin bi sesle
" sağlık olarak iyiyim ama ruhen bitiğim ben ilk defa böyle birşey yaşadım yardımlarınız için teşekkür ederim ama benim annemler merak etmiştir ayrıca işede geç kaldım gidebilir miyim?" Yusuf ayağa kalktı ve şöyle cevap verdi
"hayır hiç bir yere gidemezsin" sinirle ve hızla ayağa kalktım
" neden?" dedim oda bana döndü ve "dışarda seni arıyorlar" o an kalbimin nasıl hızla çarptığını farkettim korkuyorum korkuyordum ilk defa bu kadar korkuyordum tanımadığım insanlar ve bilmediğim bi evdeyim peki napıcam napmalıyım ne yapacağım kafamın içinde bir sürü soru vardı korkuyordum eve gidince bunları nasıl anlatcaktım annemlere ne diyecektim bi kaç dakikalığına kafamın içindeki sorularla kaldım ama neden ben keşke o cesedi görmeseydim ceset o kadar tanıdıktı ki o telaşla bakamamıştım telefonuma bakıcaktım sağıma baktım yoktu soluma baktım yoktu kafamı kaldırdığımda ise telefonumun Yusuf'ta olduğunu gördüm kendi telefonuyla yan yan koymus camın önünde dışarıyı izliyordu
"yusuf telefonumu verir misin? "
"tabiki al " dedi ve bana uzattı telefonumu açtım galeriye girdim ve fotoğrafa tıklamadan önce biraz tedirgindim tanıdık yüzü vardı ama kanlar yüzünden net bakamamıştım ya tanığım biriyse sonra korkumu bi kenara bıraktım fotoğrafa baktım baktım yakınlaştırıp baktım sonra kulağındaki küpeye takıldı gözüm şok geçirdim üzerime kaynar suların döküldüğünü hissettim çünkü bu oydu bu 4 5 senelik arkadaşımdı bi anda ağlamaya başladım hıçkıra hıçkıra bağırıyordum zeynep eren ve yusuf yanıma koştu anlamışlardı ben ağlıyordum sayılıyordum nolur gitme hayır hayır diye ağlıyordum yusuf telefonu elimden aldı ve fotografa baktı onunda şok olduğunu fark ettim eli titriyordu bana döndü
" ozlemi nerden taniyorsun" şaşırdım çünkü o da özlemi tanıyordu
"Neredeyse Çocukluk arkadaşım 4 5 senedir bi günümüz ayri gitmedi" dedim ağlamam dahada yükseldi eski günler aklıma geliyordu birlikte güldüğümüz anlar hepsi bir bir önümden geçiyordu Yusuf bardağa su koydu ve bana uzattı
"al" dedi ben onu bile içecek halde deildim
"içkiyeceğim"
"peki sen bilirsin" bardağı tekrar yerine koydu ve devam etti
"kuzenimin arkadaşı oldugunu bilmiyordum" benim ağlamam durmuştu sadece onu dinliyordum
"Özlem benim kuzenim babalarımız kardeş zaten bizimde ayri bi günümüz yoktu şimdi o cesedi ben biliyordum o ozan serefsizi kuzenimi öldürdü ve bi bagaja koydu ben sadece izleyebildim çünkü ben gittigimde o yerde kanlar içinde yatıyordu zaten onlar kuzenimi bi nevi kardeşimi arabaya taşıdılar her adımlarında arkalarından izliyordum sonra bi anda sen geldin böyle koşup seni ordan uzaklaştırmak istedim ama sen çoktan arabaya bakıyordun ilk başta anlamadım neden fotoğrafını cektigini sonra o adam arkandan çıktığında sen kaçmaya başladığında zaten izliyorduk seni kaçacağını düşünmüştüm bi umut ama o ara sokaga girdiğinde bir adım atmam gerektiğini anladim o adamların şuan nerede olduğunu bilmiyorum ama yakalarsam hepsini sik-"
" neyse sen bu evden çıkmayacaksın hiç bir yere bizi aramıyorlar ben kuzenimi öldüren o şerefsizi bulucam zeynep seninle birlikte kalıcak sonra sen ben eren ve zeynep yurt dışına çıkıcaz şimdi söyle Bana çocukluk arkadaşını öldüren adamdan intikam almak istiyor musun? "
Derin bir nefes aldım
" evet "tek diyebildiğim buydu Yusuf gülümsedi
" o zaman bizimlesin "
" evet sizinleyim "
" O zman biz çıkıyoruz birşeye ihtiyacınız olursa çıkmadan bize haber verin"
"tamam" dedim
"Tamam" dedi zeynep
"Görüşürüz " dedi Eren
Görüşürüz dedik ve gittiler Zeynep o kadar sevecen ve meraklıydı ki sorular soruyordu bende cevaplıyordum
"Nerelisin"
"istanbul"
"iş dedin nerede çalışıyorsun"
"bayan kuaförü"
"pekiii okula gitmiyor musun?"
"Gidiyorum "
"kac yaşındasın?"
"17"
Sorulardan o kadar bunalmış tım ki kısa cevaplar verip bitirmek istiyordum
"aaa öylemi bende 17 yaşındayım Eren 17 en büyüğümüz Yusuf o 18 yaşında hepimiz aynı sınıfa gidiyoruz ordan arkadaşız"
" ne güzel "
" galiba sıktım seni sorularla kusura bakma belliki artık bizim guruptan sın yusuf normalde kimseyi kolay kolay guruba almaz o yüzden sordum sonuçta yeni bir üyemizsin merak ettim"
Evet çok sıktın hatta bıktırdın
"ha yok sıkıntı deil sonuçta haklısın bilmek seninde hakkın"
Gülümsedi gülümsedim ve ikimizde telefonlarımıza gömülüp Sustuk
