∞Mavi Kadar Sonsuzsun∞

2. Bölüm "Yeni Hayat"

Merhaba! Birinci bölümü okuyup beğendiyseniz bu bölüme geçiş yapmışsınızdır ki bu beni çok mutlu eder. Sevgili okuyucularım! Ne kadar az okuyucu kitlesi olsada sizi seviyorum. Umarım sizde beni ve hikayelerimi zamanla yada nasıl isterseniz seversiniz.

İyi okumalar :)

∞Mavi Kadar Sonsuzsun∞

Tatlı,sempatik güneş, ışıklarını yakmışttı bana. Güne enerjik bir başlangıç yapacağım kesindi. İlk defa kendimi bu kadar mutlu hissediyorudum. Gülümseyerek kollarımı yukarı kaldırdım ve kocaman esnedim. Gerildim iyice. Ve yataktta doğruldukttan sonra hızlıca yatakttan kalkttım. Kocaman renkli çiçeklerin bulunduğu saksılı camdan, mavi gökyüzüne bakttım. Bugün hava ışıl ışıldı. Mavi, heryeri kaplamışttı. Ben maviye aşıkttım. Tutkuluydum ona.

Mavi gökyüzüne " Günaydın " dedim gülerek cıvıl cıvıl sesimle. Sonrada arkama döndüm ve banyoya yol aldım. Duşakabine girdim ve ılık suyla uzun bir duş aldım. Banyodan açık mavi renginde bornozumla çıkttım. Saçlarımı havluyla kuruladım. Daha sonra ise gömme dolabımdan bir mavi gömlek, bordo pantolon parlak altın sarısı bir spor ayakabı ve siyah bir çanta aldım.

Saçlarmın iyice kuruduğuna emin oldukttan sonra düzleştirici ile düzleştirdim. Siyah saçlarımı dümdüz bir şekilde yaptıkttan sonra düzleştiriciyi fişinden çekip yerine yerleştirdim. Çantamın içine; telefonumu, kulaklığımı,şarj aletimi koydum.Fermuarını kapadıkttan sonra elime aldım ve kapıya yaklaşıp kulpu çevirdim. Sonuna kadar açık kapıdan özgüvenle çıkaverdim. Nedense bugün ayrı bir mutluydum. Dünki doğum günümden sonra bugün böyle neşeli olmam tuhaf değildi herhalde.

Mutfağa ilerledim. Annemin ve babamın orada olmasını ve kahaltıyı gülüşerek aile samimiyetiyle yapma dileğiyele girdim. Fakat kimsecikler yokttu. Birden o mutluluk yüzümden bir kuş gibi uçup gitmiştti. Dudağımı dişledim ve iç geçirdim. Arkamı döndüm ve kapıya yöneldim. En iyisi kahvaltı yapmamak diye düşünürken bir ses durdurdu beni " Kızım haydi seni bekliyoruz kahvaltı için," Gözlerimin içine birden pırıltılar yerleştti. İstemsiz bir şekilde gülümsedim.

Yanlarına -balkona- gittim ve otuz iki dişimi birden göstererek gülümsedim. " Günaydın " dedim büyük sevinçle. İkisinin ortada ayırdığı sandalyeye yerleşttim ve çantamı arkama astım. Onlarda bana karşı tebessümle " Günaydın" dediler. İnanılmaz sevinçliydim dünden bugüne. 21 yaşıma girdiğim günden beri başlayan bu mutluluğun olacağını kim bileilirdi ki ?

Büyük açlıkla çatalla peynirden batırıp aldım. Ve domasten, zeytinden, salatalıkttan. Çayımı yudumladım. Babam çayından koca bir yudum aldıkttan sonra dudaklarını yaladı ve kollarını masaya dayadı, ellerini birleştirdi. Buradan anlaşılacağından konuşma yapacakttı. Kesinlikle bu sevincimin bir şartı vardı. Benide mi polis yapacaksınız ? Neydi Allah aşkına mutluluk için şartınız ? 

Onu dinlemek üzere çatalı bırakıp arkama yaslandım ve kollarımı birleştirdim. İnanın duymak istemiyordum. Her gün onlarsız yaşamakttan yalnız kalmış küçük kız dramının sona ermesi için bir şartları olduğunu duymak istemiyordum. Her neyse dedim içimden. Ve aklımdaki düşüncelere son vererek babama odaklandım.

" Bak kızım, senin yanında olamadığımızı biliyorum. Küçüklüğünden beri ne annen ne de ben yanında olamadık. İş meselesi biliyorsun, " Bilmez miyim hiç (?) " Artık yanındayız ama. Bu şehirden taşınmaya karar verdik annenle. Bende emekli oluyorum zaten. Annen de polislik yerine bebek bakmaya karar verdi. Hayatımızı değiştirmeye karar verdik anlayacağın. Yeni bir şehir ve yeni bir hayatın olucak. Ama bunu sanada sormak istedik. Senin fikrin nedir ? " İşte bunu hiç beklemiyordum. Bu soruyu hele hele hiç...