∞Mavi Kadar Sonsuzsun∞

3.Bölüm "Ev"

Artık daha fazla lafı uzatmayacağım. Bütün bölümler boyunca okumanız ve oy kullanmanız dileğiyle iyi okumalar :) [ Yorum yaparsanız daha güzel olur canlarım :) ]

∞Mavi Kadar Sonsuzsun∞

Ailem ve Yener ailesi birliktte sohbet ederken ben yemeğimi çabucak bitirmeye çabalıyordum. Bıçağımla böldüğüm enfes yemeği çatala batırıp ağzıma alıcakken o ukala çocuk bana bakarak sırıtıyordu. Neden bu kadar fazla sırıtkandı bu çocuk ? Herşeye gülmeye bir neden buluyordu. Ben ise herşeye ağlamaya neden buluyordum. Ah, her neyse. Yemeğimi ağzıma aldıkttan sonra zarif bir şekilde çatalı masaya bırakttım. Peçeteyle ağzımı silip, su bardağına elime aldım. Bir kaç serinletici yudumdan sonra bardağı yerine koydum. Boğazımı temizletmek için küçük bir öksürük yapıp sandalyeme sindim.

Annem sonunda bana dikatini vermiş bir şekilde bakmaya başladığında kendimi hemen düzeltip, doğrulttum kendimi. Saat akşam ondu. Ve benim canım aşırı sıkılmış bu yemek faslının bitmesini istiyordum. Bu düşüncemin ardından babamın şu sözlerine sevincim bire bin oldu. " Bu akşamı da bence tadında bırakalım. Gençler tanışttı ve bizde kararımızı verdik. İnşallah haftaya yeni bir yerde görüşürüz. " dedi koca bir tebessümle. Babamın bu konuşmasıyla herkes " İnşallah," diye eşlik etti.

~

Kendimi biraz yorgun hissetmemin üstüne birde arabanın sallanması ile uykum baya gelmiştti. Eve yakındık. Babam durdurduğuna göre arabayı ulaşmıştık. Sanırım park ediyordu. O kadar halsizlik çökmüştüki üstüme nerdeyse uyuyordum. Sonunda babam arabadan çıkıp annemi de indirdiktten sonra bana sıra gelmiştti. Kapımı açttı. Cama yaslanmış kafamı elleriyle hafifçe kaldırdı ve tüm bedenim birden havadaydı. Beni kucağına almışttı galiba. Babam otuz yedi yaşında bir adam olarak baya kaslı bir füzüğe sahiptti. Beni uzun zamandır böyle taşımasınıda özlemişttim. Gözlerimi açıp uyandığımı farketirmeye hiç niyetim yokttu.

Babamın boynuna kollarımı doladım. Ve o da beni sıkı sıkı tutuyordu. Babamın en son beni kucaklamasından tam on altı yıl geçmiştti. Ve şimdi gene küçük bir kız çocuğu gibi kucağındaydım.Bahçe kapısından içeri girdik. Eve yakınlaştığımızda anahtar sesleri duydum. Annem kapıyı açmak için krem rengindeki çantasından anahtarları çıkarıp kapının kilidini açttı.

Evin kapısı gıcırtmadan kusursuz bir şekilde açıldı. Babamın kundura ayakabı seslerinde ve annemin topuklu ayakabasının tok sesinden başka bir ses yokttu. Ama bu sesler hoşuma giden bir şarkı gibiydi.

Babam odama ulaştığında beni nazikçe yatağıma yatırdı. Ayakabılarımı çıkarıp üstüme pike örttü. Yatakta bir çöküntü hisetiğimde babamın oturduğunu anlamışttım. Eliyle başımı okşuyordu. İstemsizce tebessüm ettim. İçimi bir hoşnut kaplamışttı. Şuanda herşeyi duyabilir herşeyi hisedebilirdim. Ama uyuyordum işte.

Bana doğru uzandığında ki kokusunun buram buram burnumda tüttüğünden dolayı anlamışttım. Anlıma sert dudakları ile bir öpücük kondurdu. Ve şefkat içeren sesiyle " İyi geceler kızım," dedi. Gideceğini anladığım an yüzüm solmuşttu. Yataktaki ağırlık gitiğinde kalktığını anladım. Ve kapının yavaşça kapanma sesi. İçim sızladı. Çünkü on altı yıldan beri ilk defa eski anılarıma bürünmüşttüm. Çaresizdim. Evet. Bu ancak böyle açıklanabilirdi zaten..