Ongewoon

2. Het voelt alsof mijn hart mijn hoofd verraadt

POV Matthy

Die avond heb ik nog tot laat in de nacht in de kroeg staan praten met Rob. Het ging allemaal zo makkelijk, alsof we elkaar al jaren kenden. Maar in werkelijkheid kende ik hem pas een paar uur. Het voelde ergens ook gek. Er werd af en toe zelfs een beetje geflirt. Ik kreeg niet de indruk dat Rob op mannen valt, maar dat hij door de alcohol begon te flirten. Zelf weet ik niet eens of ik op mannen val, maar ook ik heb toch echt staan flirten met hem. Het voelt alsof mijn hart mijn hoofd verraadt. Iedereen verwacht van mij dat ik later eindig met een vrouw en daarmee een gezin start. Dat is ook hoe het hoort in mijn hoofd. Maar mijn hart zegt iets anders.

"Matthy, ouwe flirt!" Raoul komt mijn slaapkamer binnengestormd en haalt me uit mijn gedachten. Ik ben pas een paar minuten wakker maar mijn hoofd heeft nu al overuren gedraaid. Verward kijk ik Raoul aan. "Ik heb je wel zien flirten met die jongen! Ik wist niet eens dat je op mannen viel." Zegt hij en hij laat zich op mijn bed vallen. "Ik weet het zelf niet eens." Mompel ik. Raoul kijkt me vragend aan. "Mat, waar zit je mee?" Vraagt hij. Ik zucht. "Wist ik dat maar." Zonder iets te zeggen slaat Raoul zijn arm om me heen. "Je zit met jezelf in de knoop, is het niet?" Ik kijk hem verbaasd aan. "Vertel het maar aan papa Roelie." Ik grinnik om zijn woordkeuze maar begin zonder na te denken te praten.

"Ik merk dat ik de laatste tijd zo veel twijfels heb over mijn geaardheid. Ik weet niet of ik op mannen of vrouwen val. Ik weet wel dat ik gek word van alle opmerkingen van Koen en Milo, over dat ik op zoek moet naar een vriendin. Ik weet niet eens of ik een vriendin wil. En gister, het voelde zo ongewoon maar zo vertrouwd met hem. Alsof we elkaar al jaren kenden. Maar ik wil niet dat de andere jongens me straks als flikker gaan zien. Dat ik straks al mijn vrienden kwijt ben. Dat is het me niet waard. Jij weet ook dat ik niet makkelijk nieuwe vrienden maak. Daarom ben ik ook zo in de war door gisteren. Ik weet alleen nog dat ik naar hem keek. Het was donker, er werd gedronken en het voelde alsof mijn hart mijn hoofd verraadde. Toen hij me in de wc's vroeg of ik wat wilde drinken had ik misschien beter nee gezegd. Ik heb een hele avond met hem staan praten maar ik hem zijn nummer niet eens. Stel ik zou wel in contact met hem willen komen, zou ik dat niet kunnen." Het voelt goed om alles tegen Raoul te zeggen. Ik weet dat hij me niet zou veroordelen om zulke dingen.

"Maatje toch. Waarom heb je dit niet eerder aangegeven?" Ik haal mijn schouders op. Een traan verlaat mijn ooghoek. "Hey, kijk me eens aan." Ik doe wat Raoul zegt. "Ik weet niet in welke situatie je nu zit, zelf heb ik dat nooit meegemaakt. Maar volg je hart, doe wat goed voelt. En hiermee bedoel ik niet dat je nu direct het bed moet delen met iemand. Maar houd jezelf niet tegen, de liefde kan iets heel moois zijn. Het voelt nu misschien gek want zover ik me kan herinneren was de laatste keer dat jij iemand leuk vond, tweede klas van het middelbaar. Dus sta er gewoon voor open, je hoeft jezelf nog niet te labelen. Het is helemaal oké als je het nog aan het uitzoeken bent." Zegt Raoul. Dit is waarom hij de papa van de groep is. Hij heeft altijd vaderlijk advies en vaak heeft hij gelijk.

"Thanks Roel, dit had ik even nodig." Ik geef Raoul een bro-hug. "Geen dank maatje, papa is er altijd voor je." Grapt hij, maar ik weet dat hij het meent. "Ik heb trouwens verse broodjes gehaald mocht je trek hebben." Zegt Raoul als hij opstaat. Ik glimlach naar Raoul voor hij de deur uitloopt. Ik laat me terug in mijn kussen vallen en laat Raoul zijn woorden op me indringen. Hij heeft ook gewoon gelijk. Ik hoef mezelf niet te labelen als ik daar niet klaar voor ben.

"Hey, goeiemorgen Mat!" Zegt Koen vrolijk als ik de keuken binnen kom. "Morgen." Antwoord ik koeltjes. Vragend kijkt Koen naar Raoul, die me een bord met daarop een croissant aanreikt. "Laat hem maar even." Zegt Raoul. Ik neem plaats aan de keukentafel en neem een hap van mijn croissant. "Trouwens, voor ik het vergeet te zeggen, er komt vanavond een vriend van me langs om hier de wedstrijd te kijken." Meldt Koen. Ik glimlach even kort naar hem als teken dat ik het niet erg vind. "Altijd gezellig, wie komt er?" Vraagt Raoul. "Rob, maar jullie kennen hem niet." Ik verslik me in mijn croissant. Rob? Nee, dat kan niet toch? Het zal vast een andere Rob zijn. "Alles oke Mat?" Vraagt Koen en hij rijkt me een glas water aan. Ik knik en neem een grote slok water. "Ik verslikte me gewoon." Ik eet snel het resterende deel van mijn croissant op en loop dan terug naar mijn slaapkamer.

Ik weet niet hoelang ik al op mijn bed zit, starend naar de muur. 3 zachtje tikjes op mijn deur doen mij opkijken. "Binnen." De deur opent en Milo steekt zijn hoofd de hoek om. "Is alles oke?" Ik knik. "Ik kwam even vragen of je met me mee wil naar de supermarkt. We moeten nog wat dingen hebben voor vanavond." Zegt Milo en hij komt de kamer binnen gelopen. "Ja, ik kom eraan! Even mijn schoenen aan doen." Zeg ik en ik sta op van mijn bed. "Ik wacht in de woonkamer." Zegt Milo. Hij glimlacht nog even en verlaat dan mijn kamer weer. Ik pak het eerste paar schoenen wat ik zie staan en trek ze aan. Ik haal nog even een hand door mijn haar en loop dan ook naar de woonkamer.

"Je hebt het gisteravond wel gezellig gehad, of niet?" Vraagt Milo als we in de auto zitten. Ik zucht. Het is dus echt iedereen opgevallen. "Euh, ja. Het was wel gezellig." Zeg ik dan. Milo kijkt me even kort aan voor hij zich weer focust op de weg. Hij gaat er verder niet op in, gelukkig. "Ken jij die Rob die vanavond komt? Ik heb Koen nog nooit over hem gehoord." Zegt Milo. Mijn gedachten schieten direct naar de jongen van gisteravond. "Nee, ik heb Koen inderdaad ook nog nooit over hem gehoord." Antwoord ik. Ik hoop dat ik gelijk heb, en dat ik die Rob inderdaad niet ken. Hoewel ik hem niet uit mijn hoofd krijg, weet ik niet of ik nóg een avond in één kamer met hem volhoud.

"Oke, ik heb van Roel een boodschappenlijst gekregen. Bier, chips, snacks voor in de airfryer, cola en fanta." Milo leest het boodschappenlijstje op van zijn telefoon terwijl ik een winkelkar pak. We lopen zonder een woord te zeggen de winkel door. Het is geen ongemakkelijke stilte, we zijn beide in gedachten. "Welke snacks willen we?" Doorbreekt Milo de stilte. Mijn ogen scannen het schap. "Euh, gewoon de mix doen? Dan weten we zeker dat we goed zitten." Stel ik voor. "Slim maatje!" Milo trekt de deur van het schap open. "Nemen we twee dozen mee?" Vraag ik. Milo knikt. "Dat moet genoeg zijn." Hij legt de snacks in de kar en we vervolgen onze weg. We hoeven alleen nog het drinken. "Zouden drie kratten genoeg zijn?" Vraag ik aan Milo. Hij knikt en legt ondertussen twee flessen cola en twee flessen Fanta in de kar. Ik til drie kratten bier in de kar en we lopen naar de kassa.

"We zijn thuis." Roept Milo als we de deur doorlopen. "Ik zal een deel van het bier vast koud leggen." Zeg ik tegen Milo en met twee kratten loop ik naar de speciale bier koelkast in ons washok. Misschien een gekke plek voor een koelkast maar het werkt perfect voor ons. Ik leg één krat koud en zet de andere naast de koelkast. Ook het derde krat haal ik op en zet ik op het andere krat.

Ik sta naast Raoul in onze keuken. Raoul is druk bezit met het snijden van groenten en ik leun wat tegen het aanrecht. We zijn in gesprek over de wedstrijd van vanavond als de deurbel ons gesprek verstoord. "Kun jij even open doen?" Vraagt Raoul aan mij. Ik knik en duw mezelf los van het aanrecht. Ik steel een stukje paprika van de snijplak en stop deze in mijn mond voor ik naar de deur loop. Ik open de deur en vergeet even hoe ik moet ademen. Met grote ogen kijk ik naar degene die zojuist heeft aangebeld.