Ongewoon

24. Deze avond, dat belooft

POV Matthy

Voor ons diner hoeven we gelukkig niet ver te lopen. Robbie heeft gereserveerd in het restaurant van het hotel. De ober brengt ons naar een tafeltje in de hoek, achterin het restaurant. Robbie loopt naast me, en zodra we bij de tafel aankomen, schuift hij een van de stoelen naar achter. "Neemt u plaats, meneer." Zegt hij met een knipoog. Hij wijst naar de stoel, als teken dat ik mag gaan zitten Ik neem plaats op de stoel en voel hoe Robbie de stoel iets dichter bij de tafel schuift. Daarna loopt hij naar de andere kant van de tafel en neemt plaats tegenover mij. Op tafel liggen al twee menukaarten klaar. "Kan ik al wat te drinken inschenken voor jullie?" Vraagt de ober en Robbie knikt, waarna hij naar mij wijst.. "Voor mij graag een rode wijn." De ober noteert mijn bestelling en kijkt Robbie aan. "Voor mij hetzelfde, graag." Ook zijn bestelling wordt genoteerd. "Fijne avond, heren." Hoor ik de ober nog zeggen. "Ik vind het echt heel lief dat je dit hebt geregeld." Zeg ik tegen Robbie. Met een glimlach kijkt hij me aan. "Ik doe het graag." Knipoogt hij. Ik voel mijn wangen rood worden en open de menukaart die voor me ligt. Mijn ogen scannen alle gerechten maar ik heb geen idee welke van deze gerechten ik moet kiezen. Ik wil niet het duurste kiezen, al helemaal niet omdat ik weet dat Robbie ook maar een simpel studentenbaantje heeft en de hotelovernachting hier waarschijnlijk niet goedkoop is. "Weet je het al, lief?" Vraagt Robbie na een minuut of drie. Ik kijk op van de menukaart, recht in zijn ogen. Ik schud mijn hoofd en zie hem grinniken. "Ik weet dat de zalm hier erg lekker is." Geeft hij aan. Voor de tweede keer laat ik mijn ogen over de kaart gaan, tot ik bij de zalm aangekomen ben. "Dat klinkt wel erg goed inderdaad." Zeg ik als ik de beschrijving van het gerecht heb gelezen. Ik besluit Robbie's tip aan te nemen en klap de menukaart dicht. Robbie volgt mijn voorbeeld en legt zijn kaart boven op de mijne, aan de rand van de tafel. Daarna legt hij zijn hand boven op mijn hand, die op de tafel ligt. "Ik ben echt blij dat je hier met mij bent." Zegt Robbie met een glimlach, eentje die de hele avond al aan zijn gezicht vastgeplakt lijkt te zitten. "Ja?" Robbie knikt. "Tuurlijk. Ik weet dat ik de laatste tijd afwezig ben en je misschien niet de tijd en aandacht geeft die je verdient, maar ik wil wel dat je weet dat ik echt om je geef Mat." Geeft hij toe. Zijn woorden doen mijn wangen nog roder kleuren dan ze al waren. "Dat weet ik ook lief. Je bent druk met je afstuderen, dus maak je er alsjeblieft niet te druk over." Zeg ik tegen hem. Ik voel hem even over mijn hand strijken. "Hadden jullie een keuze kunnen maken?" Vraagt de ober. Ik had hem niet eens horen aankomen, dus verschrikt kijk ik hem aan. "Zeker. Voor mij graag de zalm." Zegt Robbie en hij kijkt mij aan. "Voor mij hetzelfde." Glimlach ik naar de ober. Wederom worden de bestellingen genoteerd. "Komt eraan, heren." De ober is verdwenen, net zo stil als dat hij aankwam.

"Weet je al wat je na je afstuderen wilt gaan doen?" Vraag ik aan Robbie. Hij schudt zijn hoofd. "Ik denk misschien bij een bank, of juist bij iets van een sportclub." Zegt hij. "Als de keuze valt op een bank, krijg ik je dan elke dag in pak te zien?" Robbie grinnikt en ik zie zijn wangen rood kleuren. "Alsof er een bank voor nodig is om mij in pak te zien." Knipoogt hij. Ik haal mijn schouders op. "Het is niet dat je nu dagelijks in pak loopt." Zeg ik en Robbie knikt kort. "Dat klopt. Maar het zou ook gek zijn als ik dat ineens wel ga doen." Weer haal ik mijn schouders op. "Met hoe goed jouw kont er uit ziet in zo'n broek, zou je het wel dagelijks moeten doen." Robbie kijkt me met grote ogen aan. "Matthyas." Fluistert hij lachend en hij schudt zijn hoofd. "Ja, wat?" Vraag ik hem. De rode wijn doet zijn werk en ik word een stuk losser. Hoewel ik pas een half glaasje op heb, kickt de alcohol in alsof ik de fles heb gekanteld. "Ik vergeet soms hoe slecht je tegen alcohol kan." Zegt Robbie. Een verontwaardigd geluid verlaat mijn mond bij het horen van die woorden. "Ik slecht tegen alcohol?" Robbie knikt lachend. "Je ogen worden kleiner, je krijgt een rode kleur en je denkt minder goed na over wat je zegt." Zegt hij. Drastisch schud ik mijn hoofd. "Die rode kleur komt niet door de alcohol, maar door de mooie jongen tegenover mij." Wederom schudt Robbie zijn hoofd. "Jij bent ongelofelijk." Zucht hij giegelend. Ons gesprek wordt onderbroken door de ober die onze kant op komt. De borden met zalm worden voor ons neergezet. "Eet smakelijk, schat." Zeg ik tegen Robbie. "Eet smakelijk, lief." Robbie wacht geen seconde en begint aan zijn gerecht. Met een glimlach kijk ik naar de jongen.