Fell in Love with the President (Book 2)

Chapter 10

Jade's POV

The next morning, I got up and did my morning rituals saka kinuha ang phone ko to check kung may emails bako or what.

1 email received

Napahinga naman ako ng malalim. Pakiramdam ko alam ko na kung kanino to galing but I chose to open it still.

Didnt expect that you're going to do that, Jade. Im impressed, but not impressed enough. If I couldnt take your sons, how about your parents' lives?

Nagulat ako sa mga sumunod na nakita ko. My parents, bathing in their own blood. I saw my mom hugging my dad, kahit duguan na sila parehas.

Tiningnan ko yung oras ng pagkakasent ng email. Puta. Kagabi pa! I need to go to my parents' place quickly!

Ginising ko agad si Bonget and I showed him the note na nareceive ko. Pati sya nagulat. Agad naman akong nagpaalam sa kanya. Sinabihan ko syang dito na lang muna sa bahay. Di naman na sya nakipagtalo pa. Mas mabuting sa bahay muna sya. Baka gumalaw na naman tong Lorenzo nato at isunod ang kambal o si Zayn.

I grabbed the keys to my motorbike. Magmotor na lang ako para mapabilis ang byahe. Sinuot ko na ang helmet ko at umalis na.

Nakarating naman ako sa bahay. Pumasok ako agad and I was surprised sa naabutan ko. Basag ang mga gamit. Nagkalat din ang iba pang kasangkapan namin.

Dumirecho ako agad sa kwarto ng parents ko. Kinakabahan na ako. Napapaiyak na ako sa kaba.

Nakita ko naman sila agad kaya lumapit ako to check on their pulse. May heart beat pa. Natuwa naman ako at agad tumawag ng ambulansya.

Dumating na ang ambulansya at agad isinakay ang parents ko dito. Sumakay naman nako sa motor ko at sumunod na sa kanila.

Agad inasikaso ng mga doctor ang mga magulang ko. Putangina ka, Lorenzo. Ano bang kasalanan ng mga magulang ko sayo?! Tumatawag din si Bonget pero diko sinasagot. Im too occupied para sumagot ng tawag ng kahit na sino.

After 3 hours or so, lumabas ang doctor na nag oopera sa mga magulang ko.

'doc, tell me. How are my parents?' agad kong tanong sa doctor

Hindi sya kumibo agad kaya kinabahan nako. Napayuko pa sya. Hindi nya ko matingnan kaya napuno nako. Niyugyog ko sya.

'answer me! Ano?! Buhay pa ba ang mga magulang ko?!' I shouted

Napatingin naman na sa amin yung ibang tao. Wala akong pakialam sa kanila. Nasa alanganin ang mga magulang ko!

'Im sorry madam first lady, but we did everything that we can to save them. Masyadong malubha ang nangyari sa kanila. Im sorry'

Nabitawan ko naman sya agad at napaupo ako sa sahig. Umiyak lang ako ng umiyak. Bakit sila mom pa? Wala naman silang kasalanan dito. Sana ako na lang diba?

Umiiyak lang ako sa labas ng operating room. May mga umaalo na din saken na hindi ko kakilala. They feel sorry for me.

Masyado akong nahuli. Mabilis kumilos tong si Lorenzo. Nanggigigil ako. Gusto ko syang patayin.

Ive sent a message to my sister, Bonget and to my relatives in London. Gabi pa doon kaya alam kong mamaya pa nila mababasa ang message ko.

Bonget called me immediately. Tinanong nya ako kung saan ospital ko dinala ang parents ko. Sinabi ko lang at nagbilin na pabantayang mabuti ang mga bata. Mahirap na.

Agad namang dumating si Bonget with manang Imee and Irene. They saw me sitting down on the floor. I look like a mess pero hindi ko na inintindi yun.

'wife...' Bonget called me