Truth or Dare

Mika

Ik zie het appje en de brief van Nick, ik wist dat hij het moeilijk had maar dit? Ik had geen tijd om Tess wakker te maken ik ren in mijn pyjama over straat, naar het treinspoor. Ik zie hem staan met zijn telefoon op de grond, ik ren naar hem toe. Hij roept dat ik het niet moet doen maar toch ren ik op hem af, ik zie de trein al komen en ren nog harder. Ik duik naar hem toe, ik voel mijn handen schaven aan het treinspoor en de kiezels, ik kan nog net snel zijn been wegtrekken. Als hij mij aan kijkt moet ik blozen hij ligt erbij als een slappe pop. De trein raast voorbij, ik zie mensen aan de zijkant. Hé, komen jullie nog helpen of hoe zit het?! Er springen gelijk 5 mensen op het spoor en er wordt een ambulance gebeld, ze helpen om Nick en mij op de kant te krijgen als Nick op de grond ligt kijk in naar hoeveel hij bloed aan de zijkant van zijn hoofd, ook al heb ik hem proberen te beschermen. Ik probeer het bloed weg te halen, maar het is te veel. Ik kijk naar mezelf en zie de diepe sneeën in mijn arm, dat worden littekens. Tegen de tijd dat de ambulance aan komt rijden val ik flauw, het enige dat ik nog voel is dat mensen mij opvangen, ik word wakker in een stoel die naast Nick staat. Jij hebt geluk gehad, je bent flauw gevallen, jij kon nog zitten. Je maat is helemaal buiten westen. Nee shit, niet Nick, nee word wakker. Ik begin aan hem te schudden, de verpleger houd me tegen. Hey, ik snap dat je in een shock zit maar dit is niet de bedoeling! S-sorry i-ik ben gewoon een beetje in de war denk ik. Oké, ik ga je wel even moeten na kijken. M-maar N-Nick dan? Voor hem heb ik al gezorgd, nu ben jij aan de beurt. Ogen open en volg dit lampje maar. Ik dwing mezelf om te doen wat hij zegt, het is voor je eigen veiligheid, het is voor je eigen veiligheid, het is voor je eigen veiligheid, praat ik mezelf toe. Oké, dat is allemaal oké, doe je mond maar open. Ondertussen dat hij mijn mond checkt moet ik aan Tess denken. Sorry maar ik moet even iemand bellen. Onderbrak ik hem. Ik pakte mijn telefoon, voerde mijn code in heel simpel, 7845 en ik belde Tess. Hij ging een paar keer over maar daarna hoorde ik de ongeruste stem van Tess. Hey ehm.. Het zit zo (zucht) N-Nick heeft geprobeerd om z-zelfm-moord te plegen. Ik barst in huilen uit, net als Tess na 30 seconden vraagt ze. I-is hij nu d-dood? N-nee hij ligt in de ambulance, maar hij wordt niet wakker. Hey, ik moet nu gaan ik ga mee met de broeders, zie ik je in het z-ziekenhuis? J-ja ik kom er aan. Even later stap ik in de ambulance, ik hou Nicks hand vast zodat hij weet dat hij niet alleen is. Ik begin misselijk te worden van al dat bloed dus laat ik heel snel zijn hand los. Wat is er jongen? I-ik wordt misselijk van al dat b-bloed. Dat is niet erg, dat hebben de meeste mensen. Hoelang nog en dan zijn we in het ziekenhuis? Nog 2 minuten, het was ver vanaf het ziekenhuis hoor. Die 2 minuten duurden voor mijn gevoel wel 10 minuten, ik moet Tess zien zij heeft nu niemand, ik heb nu niemand. Wij hebben niemand, maar zometeen hebben we steun van elkaar. We rijden over hobbelige paatjes, ik hoor de struiken langs de auto schaven. Tegen de tijd dat we bij het ziekenhuis waren leek het alsof ik 10 uur in dit ding heb gezeten. We stappen uit en ik zie Tess daar al staan. M-Mika waar is N-Nick? Hij ligt in de ambulance, we moeten hem nu even met rust laten, kom we gaan alvast naar binnen. Na 10 minuten wachten worden we geroepen door de dokter. Het gaat goed met Nick hij is nu net wakker, jullie mogen even naar hem toe. Oké, fijn dokter. We rennen naar Nick, over de gang ik struikel bijna over een karretje. Nick! Hey... Zei Nick voorzichtig. We lopen langzaam naar nick toe. Hoe gaat het? Kan beter... Sorry dat ik je redden, maar het moest. Hij onderbrak mijn zin. Nee het is oké i-ik had dit nooit mogen doen. Het was even stil. Hoe gaat het nu mentaal dan? Vroeg Tess heel voorzichtig. Niet zo lekker. We zaten daar nog ongeveer een kwartier toen de dokter ons terug riep. Zijn er ouders die we kunnen bekijken? Tess en ik kijken elkaar aan, ze geeft mij een knikje. Z-zijn ouders zijn er niet meer. Wij zijn de enige. Oké dan, hij heeft een hersenschudding en een grote hoofd wond, voorderest is hij mentaal ook niet zo goed. Oké dankjewel d-dokter, mogen we nog even naar Nick? Ja heel even dan. We lopen de kamer van Nick in. We hebben gezegt dat je ouders dood zijn anders moetten we alles uitleggen. J-ja is goed. We hadden nog een gesprek over hoe het gaat mentaal met hem, toen riep de dokter ons terug. We liepen via de gang naar buiten, we zagen verpleegsters en dokters het was overal wit. Toen we buiten waren voelde het als een op luchting, we liepen naar de auto en stapten in. Ik heb geen rijbewijs maar ik weet wel hoe ik moet rijden hoor. Zei ik zo nonchalant mogelijk tegen Tess.