You Are Mine (NL)

Hoofdstuk 1

"Je weet dat we een tijdje weg zijn, toch?" Vraagt mijn vader aan me. Ik knik. Twee maanden. Twee maanden zonder ouders. Heerlijk. Ik krijg een knuffel van mijn ouders en dan vertrekken ze.

Ik lig op mijn bed en ik zucht. Ik kijk film en heb chips naast me staan. Het is wel lekker, maar het is zo saai. Al mijn vriendinnen zijn op vakantie en ik zit hier thuis.

Het is 9.58, er wordt op de deur geklopt. Dat kan toch niet? Ik bedoel mijn ouders zijn weg en de buren ook. Al mijn vriendinnen zijn weg. Ik schiet in de stress. Ik stop mijn telefoon in mijn broekzak en draai mijn kamerdeur op slot. Zo ben ik wel veilig toch? 'Sofia, ik weet dat je er bent!' roept een jongensstem. Hoe de fuck weet diegene mijn naam? En wie is het?! Er wordt nu gebonkt op mijn slaapkamerdeur. Ik loop snel naar het raam. Zal ik? Is dat wel veilig? De deur gaat met een zwiep open. Daar staan 3 jongens. God, ik ben dood! Ik loop langzaam naar achter en kijk ze aan. 'Flikker op!' roep ik naar de jongens en één van de jongens komt dichterbij. Hij pakt een van mijn armen vast en drukt die tegen de muur. Ik geef hem een knietje en hij kreunt van de pijn. 'Dus Sofia, je bent wel een felle dame,' zegt de jongen. Ik kijk hem recht in zijn blauwe ogen aan. 'Dan anders,' zegt hij kalm en voor ik het weet wordt alles zwart voor mijn ogen.

Ik wordt weer wakker. Ik zit in een auto en lig met mijn hoofd op iemand schoot. Snel ga ik rechtop zitten. 'Ah, Sofia is weer wakker,' Zegt de jongen. 'Laat ik ons voorstellen, ik ben Chase,' zegt de jongen die blijkbaar Chase heet. 'Ik ben Luke,' zegt de jongen achter het stuur. 'Ik ben Luca,' zegt de jongen naast me. Hij heeft donkerbruin haar en hele lichtblauwe ogen. 'En ik ben Jens,' zegt de jongen op de bijrijder stoel. Hij heeft bruin haar en groene ogen en dat staat hem werkelijk geweldig. Ik zucht en kijk ze aan. Waar de fuck ben ik beland? 'Waarom ben ik hier?' vraag ik zonder angst. 'Vanwege een deal. Een deal van een lange tijd geleden,' antwoord Luca. Ik kijk iedereen even afkeurend aan.

De auto stopt en ik word de auto uit getrokken. "Zachtjes doen kon ik ook." Zei ik terwijl ik over mijn arm wrijf. Daar staat Chase me aan te kijken. Ik kijk hem nijdig aan. Chase pakt mijn arm en trekt me mee. De andere jongens lopen achter ons aan. Behalve Luca. Luca loopt voorop. Chase draait zich even om. Ik geef hem gelijk een knietje. Hij laat me los en ik pak mijn kans. Ik ren snel weg. Dan hoor ik een pistool schot. Geschrokken draai ik me om. Daar staat Jens. "Denk maar niet slim te zijn." Zegt hij en hij neemt me weer mee naar de rest.

We lopen verder en ik zie een gebouw voor me. Voordat ik het weet zijn we daar binnen. Luca kijkt me boos aan. Wat heeft hij? Ik rende alleen maar een klein stukje weg, wat hartstikke logisch is als je mee genomen bent door iemand die je niet kent! Chase pakt me over van Jens en brengt me naar mijn kamer. Het ziet er enorm luxe uit. Ik vergeet heel even dat ik ontvoerd ben en ren snel naar het bed. Ik laat me op het bed vallen en lach. Dan vertrekt mijn gezicht weer. Nee Sofia, dit vind je niet leuk. Je bent ontvoerd en wilt hier weg. Ook al is de kamer geweldig. Chase kijkt me aan en ik kijk terug. "Luister Sofia-." Chase kan zijn zin niet afmaken, want Luca komt binnen. "Sofia, dit is ons huis, onze regels. Je luistert naar ons anders heb je problemen." Zegt hij bot. Ugh fuck hem. "Wie zijn jullie eigenlijk?" Vraag ik aan Chase en Luca. Luca knikt naar Chase dat hij mag vertellen. "We zijn van de Italiaanse maffia. Ik neem aan dat je vast wel eens hebt gehoord dat ze de grootste maffiabaas Luca Mercedes zoeken? Nou dat is Luca. Je moet naar ons luisteren en geen gekke streken uithalen. Anders krijg je grote problemen. Met ons en met andere mensen." Zegt Chase alsof het niks is. "Ja, ja." Antwoord ik vol ongeloof. Luca loopt op me af en stopt recht voor me. "Ik zou niet zo brutaal doen meisje." Zegt hij tegen me. Ik heb zo de neiging om hem in zijn gezicht te slaan. Ik denk niet na en geef Luca een klap. Hij grijpt naar zijn wang en pakt me dan vast bij mijn keel. "Ik zei niet brutaal doen." Dan loopt Luca de kamer uit. Ik kijk hem na. Shit ik heb echt iets doms gedaan!

Ik ga op bed zitten en Chase komt naast me zitten. "Waarom ben ik hier?" Vraag ik nog eens. Ik weet niet of het een vraag voor mezelf was of voor Chase. "18 jaar geleden zat je vader in geld problemen. Hij wist dat hij een kind zou krijgen en je vader dacht dat het een zoon werd. Hij sloot de deal met Luca's vader. Luca zou zijn kind krijgen. Uiteindelijk werd het geen zoon en probeerde je vader ervoor te zorgen dat je niet naar ons ging. Je vader heeft niks kunnen doen en nu ben je hier. Je bent van Luca." Zegt Chase snel. Ik begin zachtjes te snikken. Ik had dat nooit verwacht van mijn vader. Chase legt troostend een hand op mijn schouder maar ik sla hem weg. Even kijkt Chase me teleurgesteld aan, maar hij begrijpt toch wel dat ik geen aanraking hoef van mijn ontvoerders? Chase loopt bedroefd de kamer uit.

Het is weet ik veel hoe laat en Jens komt mijn kamer binnenlopen. "Sofia, kom mee. We gaan eten." Zegt hij en hij neemt  me mee naar beneden. Daar zitten alle jongens aan het kookeiland. "Hoi Sofia." Zeggen Chase en Luke tegelijk. Ik word op de stoel gezet en we eten met zijn alle. Dan komt er een jongen binnenlopen. "Hey jongens!" Roept de persoon blij. Dan kijkt hij naar mij. "En wie ben jij?" Vraagt de jongen terwijl hij me bestudeert . "Alsof ik dat ga vertellen." Zeg ik en ik rol mijn ogen. "Ah dan ben jij vast Sofia." Zegt de jongen. "Ik ben Valerio." Zegt de jongen. Ik rol mijn ogen en ga verder met eten.

We zijn klaar met eten en Luke wil me dit keer naar de kamer brengen. De deur staat nog open. Zal ik? Luke pakt mijn arm vast en wil me meenemen. Ik zucht en geef dan Luke een knietje. Hij valt op zijn knieën en kreunt van de pijn. Ik trek me snel uit zijn grip en ren naar de gang. Ineens voel ik dat ik onderuit wordt gehaald. Ik kan me nog net tegenhouden zodat ik niet met mijn gezicht op de grond val. Wel lig ik op de grond. Godverdomme, ik ga hier nooit wegkomen! Ik draai me om en daar staat Luca. "Denk maar niet slim te zijn." Zegt hij met een grijns. Ugh die grijns kan ik wel van zijn gezicht slaan. Ik wil opstaan, maar Luca houdt me tegen. "Je weet dat je moet oppassen. Dus doe dit niet nog eens, anders zullen er consequenties zijn." Zegt hij met een klein beetje woede in zijn ogen. Ik zucht en knik dan. Ik sta op en klop mijn broek af. Chase pakt me weer en neemt me mee naar boven. 

Zuchtend val ik op het bed. Ik wil terug naar huis. En ik weet dat ik hier een geweldige kamer heb, maar ik wil weer mijn vriendinnen zien. Ik wil me verder ontwikkelen in mijn sport. Dat alles gaat niet meer gebeuren door mijn vader. Ik wil schreeuwen. Even ben ik van plan het te doen, maar ik besef me op tijd dat Chase nog in mijn kamer staat. "Ga weg." Fluister ik boos tegen hem. Ik heb moeite met mijn tranen bedwingen. "Maar Soof, ik-." Zegt Chase weer kan hij zin niet afmaken. "Flikker op Chase! Ik heb geen zin in een van jullie. Jullie houden me in een huis, zonder vrienden en familie. Ik kan mijn droom niet achterna gaan door jullie. En noem me geen Soof!" Roep ik boos naar hem. Ik kan mijn tranen niet meer binnenhouden. "Ga weg." Fluister ik met een krakende stem. Chase knikt droevig en loopt dan de kamer uit.

Ik leg mijn kussen op mijn gezicht en schreeuw. Waarom ik? Ik huil rustig door. 

Heyyy! Ik ben dit boek gaan schrijven door een ander geweldig boek! Verzoekjes voor het volgende hoofdstuk?

XX V