You Are Mine (NL)

hoofdstuk 7

Ik ben weer in het huis. Ik ben gelijk naar boven gerend en mezelf opgesloten.  Ik zit op de kamer en huil. Heel zach, zodat niemand het hoort. "Sofia?" Hoor ik zacht aan de deur. Ik negeer het. "Sofia!?" Klinkt het nog eens. "Wie ben je en wat moet je?" Zeg ik snikkend. "Open de deur en je ziet wie het is, het enige wat ik moet is je even zien." Zegt de stem. Één ding weet ik zeker. Het is een jongen. Zijn stem is diep. Maar niet die van Luca, wie de fuck is het dan? De deur valt met een klap open. En wie ik dan zie, had ik 100% niet verwacht.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Mijn beste vriend, mijn aller beste jongensvriend. "W-wat doe jij hier?" Vraag ik met tranen in mijn ogen. Eindelijk iemand vertrouwds. "Sofia het spijt me, maar ik hoor bij Luca's maffiagroep." Zegt mijn beste vriend. "Nee wacht, serieus Kiyan?" Vraag ik een beetje boos. Hij knikt. 

"Maar wat doe je dan in Italië?"

"Iedereen van de maffiagroep, behalve een paar mensen, moesten mee." Zegt Kiyan vlug.

Ik kan me niet meer inhouden en vlieg om zijn nek. Kiyan knuffelt terug. "Ik heb je gemist." Snik ik zachtjes. "Ik jou ook Sofia Cavallo."

Ik zit te praten op mijn kamer met Kiyan als Chase binnenkomt. "Kiyan? De baas wil je spreken." Zegt Chase vlug. KIyan staat op en ik geef hem een knuffel. "Pas op jezelf." Fluisteren ik en Kiyan tegelijkertijd. We beginnen te lachen. "Dag kleintje." Roept Kiyan en hij loopt de deur uit. 

"Waar ken je Kiyan van?" Vraagt Chase. "Hij is mijn beste vriend, al járen." Antwoord ik simpel. "Let op dat je niet te close word, Luca is nog even snel jaloers." Zegt Chasekalm. "Dankje, nu mag je weer weg." Zeg ik kortaf tegen Chase. "Waar is de lieve, gezellige Sofia gebleven?" Vraagt Chase zacht. "Die is er niet meer, dat hebben jullie verpest. Jullie hebben mijn hele leven verpest." Snauw ik. Langzaam loopt Chase de kamer uit. Eindelijk!

Zou hier een mes liggen? Ik doorzoek een paar laatjes en vind uiteindelijk een mesje. Ik loop naar de badkamer en draai de deur op slot. Zal ik? Langzaam begin ik strepen op mijn arm te zetten. Eerst simpel krasje. Nu maak ik diepe sneeën met het mesje. Het is een geweldig gevoel. Alsof ik alles even kan vergeten. Dat ik al mijn woede kan uiten zonder iemand anders pijn te doen. Dat ik kan huilen zonder dat tranen mijn ogen verlaten. Het is simpelweg een opluchting.

Tot ik duizelig word. Allemaal zwartjes vlekjes verschijnen voor mijn ogen. Langzaam val ik flauw. 

Pov: Kiyan

Eindelijk heb ik Sofia weer gezien. Vrolijk loop ik de trap af en zie Luca geïrriteerd wachten. "U wilde me spreken?" Vraag ik netjes. "Ja, ten eerste wil ik vragen waar je Sofia van kent. Ten tweede onthoudt dat Sofia van mij is. Ten der-" Luca's zin wordt afgekapt door een luide bonk. Chase komt de trap af rennen. "Sofia, ze reageert niet en opent de deur niet." Zegt hij in paniek. Iedereen rent naar boven.

"Sofia, zeg iets!" Beveelt Luca als we voor de badkamer deur staan. Niks, geen reactie. Luca gromt en trapt de deur in. Daar ligt Sofia, op de grond met een mesje naast haar. Oh nee, ze zal toch niet? Luca legt Sofia voorzichtig op bed en ik kijk naar haar arm. Allemaal sneeën. Ik en Luca kijken elkaar aan, we denken allebei hetzelfde. 

Luca gromt en gooit een vaas kapot. Hij is boos, enorm boos op zichzelf. Dat dit gebeurde bij zijn Sofia. Woedend loopt hij de kamer uit. Samen met Chase, Valerio en Jens blijf ik bij Sofia. 

Het is later die avond. Sofia is nog steeds niet wakker. Valerio is in slaap gevallen op zijn stoel, net als Chase. Jens daarentegen is Luca zoeken. Ik ga naast Sofia zitten en aai door haar haar.

Pov: Sofia

Ik voel iemand door mijn haar aaien. Snel open ik mijn ogen. "Kiyan," Mompel ik slaperig. Kiyan kijkt me aan en drukt me in een knuffel. "Doe dat nooit meer." Zegt hij zacht en ik knik voorzichtig.