You Are Mine (NL)

hoofdstuk 8

"Aanvallen!" wordt er van buiten geroepen. De jongens kijken elkaar paniekerig aan. Snel bespreken ze een plan.

"Sofia, ga naar je kamer en verstop je," zegt Luca kalm. Ik knik en ren naar boven. Natuurlijk ga ik me niet verstoppen, hoe dom denken ze dat ik ben? 

Ik sta in 'mijn' kamer. Ik open het raampje, shit te klein! Ik pas er niet doorheen. Met een zwiep gaat de kamerdeur open. Een onbekende man staat in de deur opening. "We hebben een meisje op verdieping 2," zegt hij in zijn oortje. Fuck! Dat zijn geen mannen om me te redden. "Wie de fuck ben jij?" vraag ik brutaal. "De paashaas nou goed," antwoord de jongen. "Naam?" vraag ik nu. Het is even stil. "Nu ga je het fucking vertellen ook," roep ik boos. "Prima, ik ben Tobias. Nu goed?" vraagt de onbekende jongen. Hij lijkt erg op Alvaro. Bruin haar, bruine ogen. Ik wil nog iets vragen maar er stormen een aantal mannen naar binnen. Ik kijk ze allemaal aan, stuk voor stuk. "Wat moeten jullie?" vraag ik brutaal. Ik ben bang, maar dat laat ik natuurlijk niet merken. "Het zwak van Luca vinden," zegt een van de mannen. Ik laat een kort lachje horen. "Zoek maar verder," lach ik. Even kijkt iedereen me twijfelend aan. Dan knikt Tobias en iedereen loopt de kamer uit. "Niet vergeten, niks zeggen," zegt Tobias met een knipoog die me rillingen geeft. 

Kiyan komt me kamer binnen stormen en valt in mijn armen. "Thank god, je bent er nog," snikt hij zachtjes. Ik kalmeer hem en Chase en Jens komen ook de kamer binnen rennen. "Oh my! Je bent er nog!" roept Chase blij. Ik zie dat Chase ook zijn tranen probeert tegen te houden. Wat heeft iedereen toch met mij? Ben ik dan iedereens zwak? Dan knuffelt iedereen me tegelijk. "Kom we gaan zorgen voor afleiding," zeg ik vlug en iedereen loopt de kamer uit. 

Ik loop naar de voordeur van het huis. Kiyan en Valerio zijn achter het huis. Chase en Jens proberen iets om mensen neer te schieten. En ik? Ik ga naar de voorzijde.

Daar zie ik Luca, Paco en Alessio. Ook zie ik een aantal doden en levende mensen die ik niet ken. Het kost me enorm veel moeite om niet over te geven. Ook zie ik Tobias zitten, achter een bosje met een pistool gericht op Luca. "Luca!" gil ik in paniek. Ik probeer hem weg te krijgen en hoor een waarschuwingsschot. Vlug ga ik voor Luca staan. "Ga weg Sofia," gromt Luca. Ik schud mijn hoofd en Tobias komt achter het bosje vandaan. Een schelle lach vult de onrustige omgeving. "Dus je bent niet zijn zwak?" vraagt Tobias lachend. "Soof, weg! Nu!" fluistert Luca gehaast. Tobias richt zijn pistool op me en ik blijf staan. "Sofia, nou verdomme weg!" schreeuwt Luca in paniek. Tobias laad zijn pistool en ik pak Luca's pistool. Deze richt ik op hem. "Dus als jij nu opdondert schiet ik je niet neer," zeg ik standvastig. "Ach Sofia, je durft dat niet," zegt Tobias lachend. Wacht, hoe kent hij mijn naam? Ik denk niet na en schiet recht voor zijn voeten. "Genoeg bewijs?"

"Sofia, Sofia toch. Vanmiddag probeerde je nog weg te rennen van Luca en nu ga je hem beschermen? Je bent zo naïef, je dacht echt dat je Alvaro kon vertrouwen?  Geloof me, hij is mijn broer, hij is net als mij," zegt Tobias op een kalme toon. "Wat?! Net als jou? Nooit!" roep ik verward. Hoe kon ik ook een vreemdeling vertrouwen? "Zeker wel, Luca is trouwens net zo erg, je beseft het je niet, maar je staat hier de grootste maffiabaas van Europa te beschermen. Hij heeft zoveel mensen vermoord, zo veel onschuldige mensen," zegt Tobias kil. Ik heb moeite om mijn tranen binnen te houden. Zou Luca ook kinderen en vrouwen hebben vermoord? Ik zie Tobias lachen als ik in gedachte zit. Dit is natuurlijk wat hij wil! Dat ik zwak ben! "Hou je mond en schiet lafaard!" Voordat Tobias zijn pistool weer op mij kan richten wordt hij van alle kanten beschoten. Van voor door mij, van rechts door Chase en van links door Jens. Tobias rent weg en roept: "Ik kom je nog halen Sofia."

Mijn knieën begeven het en ik val met mijn knieën op de stoep. Mijn gezicht zit begraven in mijn handen. Tranen vallen één voor één uit mijn ogen. Ik voel en arm om mijn schouder. Ik weet gelijk wie het is. Snikkend maak ik me los van diegene en ik ren naar boven.