Karina'nın parmakları hâlâ saçlarımda gezinirken, gözlerim sade halının üzerindeki desenlerde geziniyordu. Çizgiler boylu boyunca uzanıp üçgenleri oluşturuyor ve üçgenler birbirlerinin içine geçiyorlardı, halıdaki renkler birbirleriyle tamamen uyuşuyorlardı. Krem, beyaz ve gri.
Kafamı Karina'nın yüzüne doğru çevirip gülümsedim. Doğrudan karşıya bakması beni şaşırtmıştı, neye baktığına bakmak için kafamı sola çevirdim ama hiçbir şey göremedim. Kafanlık koridordan başka bir şey yoktu. Tekrar kafamı çevirdiğimde Karina'nın gözlerini bile kırpmadan aynı yere baktığını gördüm yine. Saçlarımı okşayan parmakları oldukları yerde durmuştu.
"Ne oldu Karina?" sorumla birlikte irkilip parmakları tekrardan hareket etmeye başladı. Kafasını indirip dizlerinin üzerindeki meraklı yüzüme baktı. Gülümseyip, "hiçbir şey olmadı, sadece dalmışım." dedi. Tedirgin sesi bu söylediğini pek inandırıcı kılmasada ona inanmak istedim.
Bir anda kalktığımda elleri havada kalmıştı, şaşkınlıkla gülümseyen yüzüme bakan gözleri yine parlıyordu. "Bir şey mi oldu Winter?" aslında biraz sıkılmıştım, biraz dışarı çıkmak iyi gelebilirdi veya eğlenceli bir şeyler yapabilirdik tabii Karina bunu isterse. "Eğlenceli bir şeyler yapalım mı?" gözlerindeki şaşkınlık yerini meraka bırakınca gülümseyip elini tuttum. Ayağıya kalkmasına yardım edip onu odama götürmek için merdivenlere yöneldim. Kapıyı açıp içeri girdiğimde içeriye Karina'yı da davet ettim. Kapının girişinde onun içeriye girmesini bekledim.
Odamı meraklı gözlerle incelerken içeriye girdi. Daha fazla beklemeden çalışma masamın yanında duran beyaz piyanonun kapağını açtım. Karina'nın gözleri piyanoyu bulunca ne olduğunu anlamaya çalışır gibi bakmaya başladı. Puf koltuğa oturup yanımda biraz boşluk bıraktım, elimi boş olan yere vurup Karina'nın yanıma oturmasını işaret ettim. Hemen yanıma oturmuştu.
Parmaklarım tuşlara dokunmaya başlayınca sessizliğe bürünmüş odanın içinde sadece piyangodan çıkan melodiler vardı. Ardından bir ses geldi kulaklarıma, piyanonun melodisine tamamen eşlik ediyordu.
Lora lie lo Lora lie lay Lay lo, lay lo Lay, lay...
Sözler aynen böyledi. Piyanoyu çalmayı bırakmadan kafamı sağa çevirip Karina'ya baktım. Gözlerini kapatmıştı, dudakları sözleri mırıldanıyordu. Eşsiz sesi kulaklarımdan silinmeyecek kadar güzeldi. Bu sesi duyabildiğim için kendimi şanslı hissetmiştim.
I'll fly for you... [Senin için uçacağım...]
Piyanonun tuşlarından ellerimi çekerken benimle birlikte bitirmişti sözlerini. Melodiyle bu kadar uyumlu bir şekilde sözlerini söylemesi beni şaşırtmıştı, evde kendi kendime bestelediğim bir şarkıydı sonuçta...
"Sesin muazzam derecede güzel Karina..." hayran hayran ona bakan gözlerim, kafasını bana çevirmesiyle gözlerimle buluşmuştu. Gülümseyip, "teşekkür ederim." diye mırıldandı. Aramızda sessizlik hüküm sürmeye başlayınca aşağı kattan cam kırılma sesi geldi. Korkuyla kafamı kapıya doğru çevirdiğimde Karina bana bakıyordu sadece. "Sesi duydun mu?" dedim korkuyla.
Karina gülümsemesini bozmadan yüzüme doğru yaklaştı. Karina'dan yayınlan mavi ışıklar fazlalaşmaya başlamıştı. Eliyle çenemi nazikçe tutup dudağımın hemen kenarını öptü. Mavi ışıklar iyice arttığında yüzünü zar zor seçiyordum. Kendini geri çektiğinde kulaklarımda sesi yankılandı, "kendine iyi bak Winter." gözlerim büyürken elimi mavi ışığa doğru savurdum fakat elimde hiçbir şey kalmamıştı. Karina gitmişti ve sesler gelmeye devam ediyordu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Odaya götürünce aklınıza ne geldi biliyorum, aslında bir müneccimim ben 😃
