Söyledikleri doğru olabilirsi beni kitaplardan korumuştu ama bu ümkânsızdı? Evren büyük olabilir fakat başka bir galaksiden gelen biri neden bana, benim gibilere yardım etmek istesin aklım almıyordu.
Belki sadece akışına bırakıp ona güvenmeli ve fazla düşünmemeliydim, evet bu kesinlikle işe yarayacaktır.
"Lütfen Winter, bana güven. Biliyorum bu senin için zor çünkü evine izinsiz bir şekilde girip, sana inanılmayacak şeyler söyleyen bir yabancıya körü körüne güvenemezsin ama bana zaman ver." söyledikleri içtendi, bunu hissedebiliyorum. Yalan söyleyecek birine asla benzemiyordu. Sanırım ben sadece zihnimde saçma sapan senaryolar kuruyordum yine, bunları bir kenara itip ona inanmalıydım.
"Sana inanıyorum ama benimde zamana ihtiyacım var." beni anlayacağına emindim. "Zamana ihtiyacın olduğunu biliyorum ama bugün başına korkunç bir şeyin geleceğini bildirdiler, yanından ayrılamam üzgünüm..." kaşlarım belli belirsiz çatılınca kafam sağ tarafa doğru hafifçe yattı.
"Başıma ne gelecek?" dedim bir çırpıda, bu soruyu bekliyormuş gibi hemen cevap verdi, "bunu bende bilmiyorum sadece kötü bir şeyler olacağını biliyorum." kafamı hafifçe sallayıp yerdeki minderlere oturdum, hemen Karina'nın yanına.
"Neden daha önce yanıma gelmedin?" en azından mantıklı sorular sormak iyi olacaktı, onun hakkında biraz bilgi sahibi olmam gerekiyordu.
"Çünkü eğitimimi yeni tamamladım." yumuşak sesi içimi ısıtıyordu, o kadar tatlı ve güzeldi ki. Yalan söylese bişe bu ses insanı inandırabilirdi, sanki sesinde bir hipnoz oyunu vardı.
"Daha önce de başıma korkunç şeyler gelmişti ama o zamanlarda yanımda yoktun. Nasıl oluyor bu?" sorularımla onu boğmak istemiyordum fakat merakımı biraz olsun gidermek benim hakkımdı.
"Doğduğumuz andan itibaren bu gezegenden birini korumak, kaderimize yazılmış ismi bulmak için çabalayıp onu bulduktan sonra eğitim almamız gerekiyor. Bundan bir hafta önce okuldan dönerken bir araba tırın altında kalmıştı ve sen orada sadece dakika farkıyla kurtulmuştun, hatırlıyor musun? İşte buna ben sebep oldum." gözlerim yavaşca büyürken biraz da sinirlenmiş, kaşlarımı çatmıştım.
"Beni korumak için diğerlerinin hayatını umursamadın mı?" Karina biraz korkmuş bir şekilde ellerini salladığında tekrar konuşmaya başladı, "Hayır, hayır Winter o insanlar iyiydi hiçbir yara almadan kurtuldular."
Bu cümleyle derin bir oh çektim. Benim yüzümden başkalarının hayatının bitmesi ya da tökezlemesi isteyeceğim en son şey bile değildi.
Daha fazla soru sorup onu darlamamak için mutfaktan bir bardak getirmek için ayağa kalktım, o da benimle birlikte kalkınca kaşlarımı çatıp, "Karina sadece bardak alıp geleceğim sakinleş."
Onu olduğu yerde bırakıp hızla koridoru gelerek mutfağa ulaştım, lambayı açmadan raftan bir bardak aldım kapıdan çıkarken hafifçe öksürmüştüm sanırım ayaklarımı sıcak tutmadığım içindi.
Karina'nın yanına geldiğimde bardağı havaya kaldırıp, "Hadi kızım bir şeyler içip rahatlamalısın. Imm... Portakal suyu gibi."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
