Contest breaktime mo na kami, para daw sa mga hindi pa prefer ay magpractice na, buti nalang talaga.
"Xyena, let's right now. Follow me." Seryosong saad ni kwago, nakayuko lang ako habang naglalakad.
Nang makarating kami sa rooftop ay nakasandal lang ako sa pader habang siya ay nakatalikod sa akin.
"Huwag ka nang umasa." Panimula niya, hindi na ako nagulat dahil alam ko naman sa sarili ko na malabo niya akong magustuhan.
"I know. Alam kung mangyayari ito, alam kong one day, hindi ulit tayo makakapag usap, no more exciting talks, no more asaran and kulitan with you, no more sweet and funny conversation. cause I know one day, you will find right person and that's not me." Walang ganang sambit ko. "Siguro ito na rin ang right time para aminin ko sa'yo ang nararamdaman ko—"
"Kaibigan lang ang turing ko sa'yo, xyena....." Putol niya sa sasabihin ko. May kunting kirot akong naramdaman sa puso ko, pero hindi ko ito pinansin at tahimik lang na nakayuko habang nakikinig sa mga masasakit na salitang binabanggit niya. "Bestfriend is bestfriend. Walang magbabago, I don't want to break the rules, and you don't want too. Hanggang kaibigan lang talaga kita xyena, you're not my dream girl." Self huwag kang iiyak, lalaki lang iyan. Lalaki. Kaibigan.
"And what's the meaning of I love you?"
"I love you as my friend, mahal kita bilang kaibigan ko at katuwang ko sa lahat ng bagay—"
"Pero—"
"Lahat kasi ginagawan mo ng meaning." B-bakit parang ang sakit niya magsalita ngayon? bakit parang hindi na siya iyong franz na nakilala ko?
"I'm sorry to say this xyena, pero wala kang pag-asa sa akin, I'm not your dream man, I know that one day you will find a right man, but not me too. Andito lang ako lagi sa tabi mo xyena, bilang kaibigan mo. Walang magbabago....." Bahagya niya sana akong yayakapin ng makatanggap ako ng tawag mula kay ms. Ella.
*on the Phone*
"Y-yes?"
"Where are you?"
"Why? I'm on the rooftop with Franz."
"Let's talk later, okay?"
"Yes, noted. Bye." Ibiniba ko ang cellphone ko at ngumiti kay kwago.
"Sana maging masaya ka sa buhay mo kahit wala ako..... maybe I'm not you're dream girl, basta masaya akong nakasama kita, masaya akong naging kaibigan kita, you're my partner in crime franz. Alam kung masasaktan ako pero kunti lang naman, don't worry.
"To be honest, naguguluhan pa rin ako, lagi kung tinatanong sa isip ko kung anong meron sa kanya na wala sa akin? Why did you choose her than me? HAHAHA weird, ‘no? Pero ngayon alam ko na kung bakit..... Yeah, bestfriend is bestfriend only. At wala din naman ako balak sirain ang rules. Kasi nasisira ang pagkakaibigan dahil sa pag-iibigan.
"No more talks, I need to prefer for the singing contest. Advance congratulations, mukhang nakuha mo na ang puso ni yuiji, masaya ako para sa inyo ni ms. Pres, walang halong biro."
"Xyena—"
"Franz..... Come on, kalimutan na natin itong araw na nag-usap tayo, balik tayo sa dati, okay ba?" Kahit masakit para sa akin, pipilitin ko pa ring maging masaya.
Loving a person too much is traumatizing at the end. in the end, overthinkers are always right.
sarap na lang sumuko, minsan gusto ko na lang maging maka sarili. Ang hirap maging masaya sa harap ng ibang tao kung sa sarili mo down na down kana, at ang hirap din kasi minsan na iparamdam sa kanila na nahihirapan ka na pero parang wala silang pakiramdam, na parang okay lang sakanila kung ano man nararamdaman mo kasi sino ba naman tayo para pansinin at bigyang halaga.... tayo lang naman ‘yong umaasa na maiintindihan tayo ng ibang tao.... Kaya kahit masakit ayos lang, kahit nahihirapan ka na, okay lang, kahit durog na durog ka na.
Agad akong tumakbo pababa ng rooftop at nagtago sa cr.
nawala na ‘yong saya sa sarili ko.
Iyong feeling na gusto mo nalang sarilihin kahit ang lungkot-lungkot at durog na durog ka na. Nakakatawa lang talagang isipin, na sa dami dami ng lalaki sa paligid ko, sa kaibigan ko pa talaga ako na inlove HAHAHAHA it's hurt.
Hindi ko mapigilang lumuha, mas okay pang nalaman ko ng maaga, kaysa umasa akong parang tanga.
At the end, alam kung masasaktan din ako pero hindi ganoon kasakit, cu'z god give me a sign, sign na huwag akong umasa. Pero umasa ako, unti lang naman.
"Xyena....." madali kung pinahiran ang luha ko at napatayo.
"Sino iyan?"
"It's me, ms. Yuiji..... You need someone to talk?"
"No, I'm okay. I'm just practicing my voice."
"Are you sure?"
"Oum. Sure na sure."
"Liar. Franz told me about what happened, don't worry handa akong makinig kahit alam kung, nasaktan ka dahil sa akin."
"No.... I'm okay yuiji....."
"Kahit talaga kailan ang sinungaling mo.... halika ka nga dito." Niyakap niya ako ng mahigpit, napayakap na rin ako sa kanya.
"I'm sorry, xyena....."
"Okay lang ano ba! bagay naman kayo eh! Ship ko nga kayo....."
Ngumiti siya sa aki at marahan na inayos ang buhok ko, "you know that—I'm so proud of you?..... buti kinakaya mo...."
"Siyempre ako pa? Bestfriend is bestfriend only. Alam kung kayo talaga ang para sa isa't-isa ni kwago, don't worry about me, okay?
"Pero kung ikaw talaga sinaktan mo ang bestfriend ko, hinding hindi kita mapapatawad, joke! Alam kung hindi mo sasaktan bestfriend ko."
"Sus, not sure pa nga eh, tsaka Sasagutin ko palang siya mamaya."
"Wee?? Di nga? Myghoshh!! Ako na ang photographer ninyo!" sabi ko at pilit na ngumiti.
Basta ang alam ko support ako sa kanila, at masaya ako. Tanggap ko.
Ngumiti lang siya sa akin at muli akong niyakap.
"Sure. Thank you, xyena. You're the best girl that I know."
"You too."
