AZLEM [DÜZENLENECEK]

TANITIM

Yeni bir kurgu.... Merhabalar... Bana bu kurguda yardımcı olan çok sevgili arkadaşıma teşekkür ederim...

Hazırsanız başlıyoruz. :)

🍂🗝

{...}

~~TANITIM~~

"İstemiyorum! Senin yüzünü görmek istemiyorum! DUYDUN MU?!"
Genç adam karşısında delirmiş bir halde duran kadına baktı. Sinirden yüzü kızarmış, gözlerinin içi kararmıştı.

Balca, genç adamın tanrıçasıydı.

Onun sığınağı, tek zaafıydı.

Ve şimdi sığınağını yerle bir etmiş, kendi elleriyle yakıp kül etmişti. Boğazına oturan yumruda kurtulmak için yutkundu. "Bak lütfen sakin olur musun, Bal yüzlüm? Bağırmandan hoşlanmıyorum, lütfen."

 Genç kadın delirmiş gibi kahkaha atarak güldü. Fakat kahkahası yüzünden silinmeye, yerine doygun bir  öfkeye bırakmaya başlamıştı. " SEN HASTA MISIN! NE BAĞIRMASI, NE SESSİZLİĞİNDE BAHSEDİYORSUN SEN BANA!?  SEN EBNİ KANDIRDIN GEÇMİŞİMİ SAKLADIN BENDEN!"

"Balca'm senin iyiliğin için yaptım bunu neden anlamak istemiyorsun beni? Neden benim yerimden bakmıyorsun bir de olaylara? "

Genç kadın hıçkırarak kendini evin soğuk parkelerinin üzerine bıraktı. Canı gerçekten çok yanıyordu. Bağırmaktan kısılan ve çatallaşan sesiyle konuştu.

"Yok edeceğiz birbirimizi ve ben yok olmak istemiyorum, bildiklerini, geçmişi, her şeyi sakladın benden. Bir defaya mahsus mutlu olmak istemiştim...  Elimden aldın onu da..."

Genç adam, küçük kızının yanına çömeldi. "Ben gerekirse kendimi yok ederim. Fakat seni içimde de yaşatır, hayat verir, mutlu ebediyen mutlu kılarım Bal yüzlüm. Yeter ki sev beni, ellerimden tut. Bu bana yeter, yanımda olduğunu bilmek. Yemin ederim işlerin bu boyuta geleceğini düşünemedim ben, senin için ne yaptım ne varsa elim de..."

 Genç kadını kucağına çekti ve burnunu saçlarına sürttü. " Beni mahrum etme kendinden. Kendini harap ederek acıtma canımın canını."

Genç kadın ağlamaktan kızarmış burnunu çekerek kafasını kaldırdı.

"Sana inanabilir miyim, her şeyi... Her şeyi geride bırakmamı sağlayacak bir neden ver bana."

"Herkesten ve her şeyden nefret eden bu adamın tek zaafısın sen, bu sana yetmez mi, Bal yüzlüm? Bir daha bir şey saklı kalmayacak senden, madem bilmemek seni daha da parçalıyor, ilk sen bileceksin... En azından daha az kanar için."

"Bilmiyorum, ben sana nasıl inanacağımı bilmiyorum. Fakat deneyeceğim," diye mırıldandı genç kız, burnunu adamın kazağına sürterken.

Bu lafının ardından ,genç adam gülümseyerek küçük kızına döndü," Ve ayrıca lütfen sümüklerini ne bir daha koluma silme . Sana ağlamak hiç yakışmıyor, Bal yüzlü, ay tanem benim."

Geriye sadece yalan üstüne yalanlarla yaşayan tek gerçekliği bir kadın olan adam...

Ve...

Her zaman kırılan kalbinin onarılmasını bekleyen, bir kadın kaldı...