Vaveylalar Kulaklarda

1

Anneciğim, şimdi oturabildim yatağıma. Mazur görün, sizi telaşlandırdım yine. Neyse ki burada çokça kağıt kalem var, size olan özlemimi onlara akıtacağım. Saatim kırıldı ama tahminimce şu an saat gece dört ya da beş olabilir. Kulağımdaki çınlamalar bir türlü susmuyor. Vücudumun içinde bombalar patlıyor sanki. Yarım saat öncesine kadar başımın sancısından dolayı kafayı yiyecektim.

Bugün düğme diker gibi diktim, bir askerin kopan derisini. İstemeden gözlerim dolmuş, kırklarındaki bir kadın aldı elimden iğneyi. Azarladı beni, sahipsizim burada, kimsecikler korumadı beni.

En çok da patlama aşamasına geldiğimde zikrediyorum adınızı. Rahatlatıyor, susturuyor bombaları sanki. İsa'ya dua ediyorum her anımda. Tekrar size kavuşabilme arzusuyla.

İlk hafta olmasından mıdır, nedir, beni çok baydı burası. Alışmak bir ömür sürer gibi geliyor. Alışmaya çalışsam mı, onu bile bilmiyorum. Her yer barut kokuyor. İlk birkaç saat burnum öyle bir sızlıyor ki sormayın.

Burada her şey bir hayli inanılmaz. Ne yazık ki burada yaşayabileceğimi düşünmüyorum. Bilirsiniz, ben sökük düğmeyi bile dikemem. Bombalardan sağ kurtulmak şöyle bir dursun, bacaklarımın cılızlığından her bomba sesiyle titriyorum.

Ah, özür dilerim anneciğim. Zaten gittiğime üzülmüşsünüzdür, ben de yaranıza tuz basmış oldum şimdi. Üzülelim anneciğim, üzülelim birkaç gün. Ağlamak iyi gelirmiş bedene. Ben de bol bol ağlayıp anılarımızı yâd edeceğim izninizle.

Yazım biraz kötüyse kusuruma bakmayın. Dizimin üzerinde yazıyorum bu kelimeleri. Uyuyabilirsem uyuyacağım biraz. Vakit buldukça yazacağım size. Sağlıcakla kalın anneciğim.

Kızınız Aimée.

†

Fanfiction değildir. Ship barındırmaz. Vaktimi öldürmek ve yokuşa doğru sürünen hayatımı biraz daha hırpalamak için yazıyorum.