BEN SENİNİM...

O VE BEN...

Biz tatilden dönüyorduk. Dönmemizin nedeni okulların açılmasıydı. Bir yönden okulların açılmasını istiyordum, bir yönden de hiç mi hiç istemiyordum. Istememim nedeni okuldan bir çocuğa kendimi kaptırmamdı. Ona çok yakın davranmaya çalışıyordum ama o sanki benden uzaklaşıyordu.Ben ona selam verdiğimde o da bana selam veriyordu. Sonra yanımdan ayrılıp başka birilerinin yanına gidiyordu. Ben çok üzülüyorum tabi böyle davranmasına. Sanki onun gözünde ben bir hiçim. Ama keşke o anlasa benim gözümde nasıl bir değeri olduğunu. Tabi o en iyisini hak ediyordu değil mi?? Nasıl olsa neredeyse herkes onun peşindeydi. Ama benim adım hilal ise ben ozan ı kimseye bırakmam. Ayyyyyyy gözümde canlanıyor resmen, çoook tatlı ama... Yarın okula gideceğim için çok sabırsızlanıyorum. Sırf onun için. Hepsi onun için olmasa da çoğu. Tam yatağima girecektim ki annemin sesini duydum bana"hilalllllllll hadi akşam yemek hazır. Hemen aşağıya gel. " bende isteksiz bir şekilde" tamam anneeee geliyorum şimdi."dedim. Yatagimdan kalkıp aşağı indim. Yemeğimi yedikten sonra anneme ve babama"anneciğim babacığım size iyi geceler. Yarın okul var, O yüzden erken yatacağım. "Annem" iyi geceler tatlım." Dedi babam da"iyi geceler. " dedikten sonra ikisini de öpüp odama çıktım. Yolculuğun verdiği yorgunluktan dolayı hemen uykuya daldım...