A Pixie Dust

The Start

×

Was there still Pixies alive?

Are they still powerful like the tales and history said so?

Well apparently, yes, we still do exist. We're just hiding away from the world because of how cruel they are. Hindi ko alam kung may nakakaalam paba sa existence namen as of today but I will never underestimate the humans or even the monsters. Time advances as so how they look into things. Of course they still know we still exist.

But the Question is.. do they know where we are?

" COLLIN!!! WHERE THE HELL ARE YOU?!"

"I SWEAR IF YOU'RE IN YOUR STUPID LIBRARY RIGHT NOW I'LL--"

"Right! right! I'm coming!!" I closed the book I'm reading and rolled my eyes. Tsh. They're gonna make me do dinner again.

Lumabas ako mula sa aking Kwarto na punong puno ng mga libro na halos higaan ko narin. I was frowning the whole time. Huminga ako ng malalim at ngumiti ng peke bago hinarap si "Mama".

"Mama! You're back! how's work?" Sabi ko habang tinutulungan sya tanggalin ang jacket nya.

"Ugh stop asking me." Sabi nya at tinapik ang kamay ko paalis sa kanya. "Don't touch me, you freak."

Ngumiti lang ako sa kanya. "Anyway! Alam kong gutom kana, Let me just prepare dinner while you take a bath and relax a little bit---".

"YOU HAVEN'T PREPARED DINNER YET?!" sigaw nya sakin. " HINDI KITA PINATITRA SA BAHAY NA ITO NA TAMAD! DIBA SABI KO SAYO---!".

"Lalamig yung pagkain kapag niluto ko agad habang nag bibihis kapa, ayaw mo sa cold food diba?" sabi ko.

"Y-YOU!! MAY GANA KAPA SUMAGOT---!!".

"yeah, yeah. Take a bath and I'm tellin you, When you go back here, dinner is ready." Sinuot ko ang apron ko at dumerecho sa kusina para mag simula na gumawa ng hapunan.

Wala ng nasabi si mama. I heard her groaned in frustration but I just shrugged. Siya na nga pinag sisilbihan dyan, sya pa galit.

"Hindi naman din sya ganung kayaman. " I mumbled while chopping some vegetables. Oh well.

After cooking dinner. I served it in our dining room. Kita ko na kakababa lang ni mama. Nakasimangot nanaman as always. Pagkatapos ko ilagay lahat ng pagkain. Inalis ko ang aking apron.

"Tawagin ko lang si Daryl." paalam ko sa kay mama na umupo na at sinimulan kumain. Hindi ko na siya hinintay sumagot at umakyat sa second floor para tawagin si Daryl. Yung lalaking yun. Ano nanaman kaya pinaggagawa sa kwarto nya.

kumatok ako sa kanyang kwarto. " Daryl, Oras na para kumain---"

"Finally, ugh." biglang bumukas yung pintuan at lumabas sya. Sinamaan nya ako ng tingin. "Kanina pa ako gutom. Ang tagal mo mag luto."

"Mainit pa ang pagkain doon kaya bumaba kana" tanging sagot ko. Inirapan nya lang ako at bumaba.

Seriously may sapak ba palagi itong pamilyang ito? palagi nalang wala sa mood.

Dumerecho ako sa kwarto ko at umupo sa harap ng madaming libro. Binuksan ko muli ang yung libro na binasa ko kanina at nag simula muli magbasa.

×

Mga alas diyes ng gabi na nang naisipan kong kumain. Sinarado ko ang libro na binabasa ko at umalis sa kwarto. Mga tulog na yung mag ina. Pwede na siguro ako kumain.

Dumerecho ako sa kusina. Nakita kong may mga hugasin padin at mga tira tirang pagkain. I totally forgot to wash them. Oh well, Papagalitan nanaman siguro ako bukas. Whatever. Iniit ko ang mga natirang pagkain saka kumain sa dining table. Kinuha ko yung newspaper na binili ko kaninang umaga na binasa kanina ni Mama. Tungkol iyon sa darating na fiesta sa Zivia Kingdom.