"This time I wouldn't forget him, because I couldn't ever forgive him - for breaking my heart."
- James Patterson, Sundays at Tiffany's
-
Roxanne's POV
"Miss Young!!!!!" Aish, nakaka-irita!! Grrr!!
Tumalikod ako para harapin ang boss naming napaka-ingay!
"You're late again! Uminom ka na naman ba kagabi?"
Fuck! Paano na naman niya nalaman, may bantay ba ako para malaman niya?
No! Hindi ako aamin, psh,
"Hindi." Malamig kong sabi, tinarayan lamang ako ng boss ko at lahat ng tao ay nakatingin samen.
"Tinitingin tingin niyo dyan? Mind your own business!" Sigaw ko, umalis na si boss e.
Pumunta na ako sa table ko, badtrip naman!
Bakit? Bakit ang daming papel? May magpapa-autograph ba sakin?
"Pst! Sabi ni boss yan daw gagawin mo." Nanaki naman mata ko.
"Ito?! Lahat to?! Aba! Ang dami naman." Reklamo ko.
"Oo! Lahat yan! Bakit ka naangal?" Tumingin lamang ako ng masama sakanya at inirapan. Oo, ako lang nakakaganito sa boss namin.
"Ma'am Tiffany, may call po kayo." Sabi nang assistant niya.
Umupo na ako at binuksan ang computer na nasa harap ko, jusko! Nakikita ko palang mukha ng boss ko ay ee stress nako.
Pasalamat sya..
Ano..
Ma-maganda sya..
Kundi. Argh!!!!!
Mas maganda naman ako no! Magaling pa sumayaw!
Tiningnan ko isa isa ang mga papel, feeling ko ay balik pag-aaral ako nito. Thesis ba to or what?
Curious ba kayo kung ano tong mga to?
Ito lang naman ang mga pinapatype niya sakin at isend ko daw sa mga e-mails na nakasulat doon sa papel.
Wow ha!! Naprint nya na lahat lahat hindi nalang siya gumawa.
I'm not her assistant nor her yaya. Ganda ko naman para maging yaya niya.
BINABASA MO ANG
Almost There
RandomThe first time I saw you, my heart whispered, "he's the one" Pero hindi, mali ang binulong ng puso ko, he's not the one. Masakit ang maiwan. Masakit umasa. Lahat nang nangyari sakin ay sayang at masakit. Kasi. . . I'm almost there. . .
