1.Bölüm

12K 449 186
                                    

Selam

Yeni bir kurguyla karşınızdayim

Yine bir aile kurgusu, inşAllah beğenirsiniz

Keyifli okumalar

ZEMHERİ

Hayat çoğu insana fazla acımasız davranır. Çocukluğunu yaşayamadan büyür,  gençliğini eğlenemeden gömer,  yaşlanınca ise herkes tarafından daha çok horgörülürsün. Hayat böyledir, eğer zengin değilsen kimsenin işi senle yoktur. Eğer engelliysen sen bir ucubesindir. Çoğu kişinin cehennemi asıl bu dünyadır. Diğer dünya bazıları için sadece kurtuluştur , benimde cehennemim bu dünya

"Daha uyanmadın mı? Lan sen " işte şeytanımda geliyor

Kapım sert bir şekilde açıldı. Gelene bakmadan tisortümü çıkarıp, dolaptan yenisini alıp giyindim.

"Kalk sofrayı hazırla " hayatımın bir diğer yarısı hizmetçilik. ,ne güzel değil mi? 

Yavaşça aşağıya inip sofrayı hazırlamaya başladım. Bir yandan da şarkı dinliyordum.
Şarkının sevdiğim kısmına gelince gülümsedim

'Böylesini tahmin etmemiştim
Kafamda iki kişi hep çeliştim
Yardımına gerek yok oldu işte
Sanırım duygusuz bi canavara dönüştüm'

"Yemek daha hazır değil mi ya " abim bana kısa bir bakış atıp sofrada hazirladiklarimi yemeye başladı. Gözlerimi devirdim bu yaptığına, sofra adabı hiç yoktu.

"Hadi biraz hızlı ol" annem konuşunca tüylerim diken diken oldu. Kafamı sallayıp sucuklu yumurtayı da sofraya koyup, çaylarını doldurdum ve odama çekildim.

Herkesin gittiğini anlayınca hızla aşağıya indim. Açlıktan ölüyordum. Sofraya baktığımda hepsini kaldirmislardi bulasiklari da tezgaha bırakmışlardı ve evet buzdolabinida kilitlemişlerdi. Bugün de ekmekle yetinecektim.

'Hergün ekmek yersen sonunda ölürsün nereye kadar böyle devam edeceksin' iç sesim konuşunca derin nefes aldim

Olsun iç ses bunu yiyemeyenlerde var.

'Zemheri kendine yazık ediyorsun '

Sorun yok dercesine omuzlarimi silkip bütün evi temizlemeye başladım.

Ben zemheri, kimse tarafından sevilmeyen, hep horgörülen , korkak, güçsüz, zayıf , ibne ,yeteneksiz  ucubenin teki

Ailesinin yüz karası, işe yaramazi, hizmetçisi , sinir atma oyuncağı

Ben zemheri , yıllarca şiddet gören, sesiz çığlıkları duyulmayan, içinde ki küçük çocuğu kurtarmaya çalışan ama hala kendisi küçük olan zemheri

Kapı çalınca göz yaşlarımı silip saate baktım

Siktir, saat akşam 5 ve ben yemek yapmadım.

Ayaklarım titreye titreye kapiyi açtım. Abim içeri girip beni itti ve mutfağa girdi. Herkes içeri girince sıkıntıyla nefes aldım

"Baba yemek yapmamış bu piç " 7 yaşında bir çocuktan hep merhamet beklerdim ama o merhameti hiç göremedim

"Ne demek yapmamış " babam mutfağa girince vücudum titremeye başladı. Korkuyordum, gözlerimden hucüm eden yaşlarla anneme bakıyordum. O ise yüzünü çevirip salona girdi

"Lan hani yemekler , benim çocuklarım okuldan geldi. Ne yiyecekler " yüzüme yediğim tokatla vücudum yere serilmisti. Bedenime ardı arkası kesilmeyen darbeler vücudumu karincalandırıyordu

Dilsiz şeytan /bxbHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin