Itachi odadan çıkmadan önce yemek hazırlayacağını söylemiş ve gitmişti. Yatağa geri uzandın. Derin derin nefes alırken düşünüyordun. Yokluğunu fark edecek biri yoktu. Nerede olduğunu da bilmiyordun.
Yuki:Nasıl kurtulacağım.
Yutkundun. Evet sana şu anlık iyi davranıyordu ama sinirlendiğinde ne olacağına dair hiç bir fikrin yoktu. Kalı çaldı.
Yuki:Girebilirsin.
Itachi içeri girdi ve gülümsedi.
Itachi:Hadi yemek yiyelim.
Yuki:Aç değilim.
Itachi:Hm? Ama bu gün daha hiç bir şey yemedin.
Yuki:Evet ama aç değilim.
Itachi yanına geldi ve önüne diz çöktü.
Itachi:Hasta mısın?
Yuki:Hayır.
Itachi:Yuki aç olduğunu biliyorum, neden yemiyorsun? Eğer benimle yemek istemiyorsan buraya getiririm ve yalnız yersin. Hm? Olur mu?
Yuki:Hayır, istemiyorum.
Itachi:O zaman-
Yuki:Hiç bir şey istemiyorum, s-sadece izin ver gideyim.
Itachi:Yuki bunu konuşmuştuk, gitmene izin veremem.
Gülümsedi.
Itachi:Ama söz veriyorum, eğer yemek yersen biraz yürüyüşe çıkarız. Ne dersin?
Yuki:C-Cidden çıkacak mıyız?
Itachi:Eğer yemek yersen.
Başınla onayladığında Itachi güldü ve seni elinden tutup kaldırdı.
Itachi:Teşekkür ederim.
Mutfağa gittiniz ve masaya oturdun. Itachi yemekleri masaya koydu.
Yuki:Başka birileride mi yemeğe gelecek.
Itachi:Hayır? Neden öyle düşündün.
Yuki:Çok fazla yemek var da.
Itachi:Elbette öyle olacak.
Itachi gülümsedi ve elini yanağına koyup okşadı.
Itachi:Sonuçta bebeğime iyi bakmam gerek.
