Ertesi sabah uyandığında daha iyi hissediyordun. Olanları biraz daha kabullenmiştin. Yataktan kalktın ve üzerini değiştirdin. Banyoya gidip yüzünü yıkadın. Kaçma işini şu anlık düşünmüyordun. En azından bir plan bulasıya kadar. Zaten evin her yerinde kamera olduğu için kaçma ihtimalinde azdı.
Karidora çıktığında Itachi'ye çarptın.
Yuki:Afedersin.
Itachi:Sorun yok. Bende tam seni uyandırmaya geliyordum. Kahvaltı hazır.
Yuki:Hm hm.
Mutfağa indiniz ve kahvaltı etmeye başladınız.
Itachi:Bu gün daha iyi hissediyor gibisin.
Yuki:Evet, aslında kısa sürede olsa okulda ki insanlardan uzak durmak iyi geldi.
Itachi birden ciddileşti.
Itachi:Endişelenme artık onlarla uğraşmana gerek yok.
Yuki:Biliyorum...Baksana neden normal bir şekilde tanışmadık ya da nedem daha erken gelmedin.
Itachi:Anlamadım?
Yuki:Eğer daha erken bir zamanda normal bir şekilde tanışsaydık eminim her şey mükemmel olur.
Itachi:Özür dilerim ama bu imkansız.
Yuki:Neden? Gitmeme izin ver. En azından bunu yapabilirsin.
Itachi ayağa kalktı ve yanına geldi. Seni ayağa kaldırdı ve sıkıca sarıldı.
Itachi:Galiba yeteri kadar iyi anlatamadım miniğim.
Sarılışı daha da sıkı olurken rahatsız olmaya başladın.
Itachi:Benim olmanı istiyorum, sadece benim! Diğer siktiğimin insanları sana layık değil ve seni mutlu edemezler!
Kıpırdanıp ondan uzaklaşmaya çalıştın.
Yuki:I-Itachi bırak.
Itachi:Bunu anlaman gerek Yuki! Ne olursa olsun sadece benimsin ve bunun için her şeyi yaparım!
Geri çekildi ve seni omuzlarından tuttu.
Itachi:Şimdi anladın değil mi! Neden seni bırakamayacağımı! Eğer senin hayatının bir parçası olamazsam kafayı yerim Yuki! Bunu anlıyors-
Omzunu sertçe çektin ve korkudan yüzüne tokat attın. Omzunu bıraktı ve kendi yanağına dokundu. Sen korkudan ağlayıp titrerken geri adımladın.
O ise sadece aşağı bakıyordu ve hiç bir şey söylemiyordu. Şu an kaçmaya çalışırsan olacaklardan korktuğun için arkanı döndün ve hızlıca odana çıkıp kapıyı kilitledin.
