Olayın üstünden bir iki saat geçmişti. Bu sürede Itachi'nin bir yere gidip geldiğini duymuştun ama kaçmaya korkmuştun. Bir süre sonra kapı çaldı.
Itachi:Yuki? Uyanık mısın?
Sesi sakin ama üzgün geliyordu. Yine de cevap vermeye ya da kapıyı açmaya korktun.
Itachi:Biraz konuşabilir miyiz? Eğer korkuyorsan kapının ardından da konuşabiliriz.
Yuki:T-Tamam.
Itachi:Teşekkür ederim.
Itachi'de kapının diğer tarafına oturdu.
Itachi:Az öncesi için üzgünüm, bir anlığına kontrolü kaybettim. Seni korktumak istemiyorum. Yemin ederim tek istediğim sevgin.
Bu sefer emindin. Şu an kapıyı açarsan hiç bir sorun çıkmayacaktı. Eğer biraz Itachi'yi anladıysan o sana durduk yere zarar vermeyecekti. Ayağa kalktın ve yavaşça kapıyı açtın. Itachi ayağa kalktı. Onunda gözleri hafif kızarıktı. Tedbirli bir şekilde sana yaklaştı. Ondan uzaklaşmadığını fark edince gülümsedi ve sana sarıldı. Sende ellerini sırtına koyup sarıldığında oldukça şaşırmıştı.
Itachi:Oh, bana karşılık vereceğini düşünmemiştim.
Yuki:Sende üzgün görünüyordun o yüzden...düşündüm ki...sarılmak iyi gelir.
Itachi güldü.
Itachi:Evet, gerçekten iyi geldi. Gel, sana vermek istediğim şeyler var.
Yuki:Hm?
Elini tuttu ve aşağı katta ki salona indiniz.
Yuki:Bunlar ne?
Koltukların üzerinde bir sürü hediye paketi vardı ve sadece paketlerine bakarak bunların oldukça pahalı olduğunu anlayabilirdin.
Itachi:Hoşuna gideceğini düşündüm.
Paketlere baktın ve endişe ile döndün.
Yuki:B-Bunları iade etmelisin.
Itachi:Neden? Beğenmedin mi?
Yuki:Bu markalar ne kadar pahalı haberin var mı?
Itachi:Ama kavga ettik ve affetmen için almıştım.
Yuki:Ben affettim tamam mı. Bunlar lazım değil.
Itachi bir iki saniye durup düşündü.
Itachi:O zaman bunlar beni affettiğin için teşekkür hediyesi.
Yuki:Ama-
Itachi güldü.
Itachi:İtiraz yok.
