DORA VE EMİR {SEVGİLER VE NEFRETLER}

Giriş

Hiç bir zaman masumluğumu ispatlayamazdım. Benim için farketmiyordu, çünkü ben bile buna inanmıyordum, insan inanmadığı bir şeye nasıl başkalarını ikna ederdi ki?

Karşımda ki adam beni öldürmekten bahsediyordu, masumluğumu ispatlamamı istiyordu. Fakat ben bile  bilmiyordum o gün ki olanları, bir genç kızı öldürmüştü biri, ve o kişi ben gibiydim. Karşımda gördüğüm kişi bendim evet, ama ben izliyordum kendimi, şizofren miydim? 

Bir insanın hayatını mahvetmiş olabilir miydim? Kendi içimde ki mahkeme de kendimi yiyip bitirdiğimi kimse bilmiyordu. Zaten bilemezlerdi, insanlar kendi acısını bilirdi tek, başkalarının acılarına kör olurdular.

“Konuş artık, ölmek mi istiyorsun? İfaden de bendim, ama ben izliyordum kendimi demişsin. Şizofren misin sen?”dedi alaylı bir ifadeyle. Benim şizofren numarası yaptığımı sanıyordu, herkes öyle sanmıştı, suçumu örtmek için şizofren taklidi yaptığımı, ama niyetim o değildi, artık susmam gerektiğini şimdi daha iyi anlıyordum.

Karşımda ki adam'a nefretle bakarak konuştum. “Öldür inanmıyorsan, sana hiç bir şey anlatmak zorunda değilim.”bakışları sertleşti. Silahı kafama tuttu. Korkmamı bekliyordu, ama beni bunlar korkutmazdı, çünkü yaşayan bir ölüden farkım yoktu.

7 SENE ÖNCE

Yetimhaneden kaçmak zorunda kalmıştım. Bazı insanların yuvası gibi olan yer benim kabusumdu. Hep bir aile istemiştim, ama olacak bir şey değildi. Benim ailem bana öyle bir nefret beslemiş olacak ki, beni verip üstüne acı çekmem için para vermişler. Yıllardır bir oda da işkence çektikten sonra, artık kaçmıştım. Sokak daha huzurluydu oradan. Özgürdüm artık ve mutlu olma ihtimalim vardı.

Bir sokağa girdim, kendime yatacak bir yer bulmalıyım. Girdiğim sokakta bir kız, bir kız ile kavga ediyordu, bir tane de erkek vardı başlarında kızı durdurmaya çalışıyordu. Kız'a dikkatli bakınca, bana benzediğini farkettim.

“Bunu bana nasıl yaparsın İrem!”dedi bana benzeyen kız. Gözlerinde nefreti görmek pek zor değildi.

“Kardeşim bırak şunu gidelim hadi değmez.”dedi erkek, bana benzeyen kıza öyle bir sevgi ile bakıyordu ki, bir an yerinde olmak istedim. Kızın bana benzediğini düşününce delirmiş olmalıydım, hayal mi görüyordum?

Kendimi karşımda görmem mümkün mü? Bana benzeyen kız İrem denilen kızı bıçaklayınca, ağzımdan bir çığlık çıktı. Bana benzeyen kız ve erkek bana döndüğünde kalbim daha da hızlandı. Gözlerim kararıyordu...

Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Yeni hikayem bu düşünceleriniz benim için için önemli bu daha giriş bölümü ilerdeki bölümlerde yavaş yavaş çözülmeye başlayacak olaylar.

❤️❤️❤️