DORA VE EMİR {SEVGİLER VE NEFRETLER}

Bölüm 2

Aile

Aile'nin ne demek olduğunu hiç bir zaman tam olarak anlamayacaktım,
ama yine de güzel olabileceğini düşünüyordum. Hapishane'de bir kadın diğer kadına “Kızlar annesine çeker.” demişti ben anneme çekip çekmediğimi bile bilmiyordum. Tek bildiğim ailemin psikolojik sorunları olduğuydu.

“Ailen var mı? Canını yakmak için sormuyorum merak ettim, eğer yoksa bu konuyu daha açmak istemiyorum.”demesiyle sinirle konuştum. “Seni ilgilendirmeyen şeylere burnunu sokma!”diye bağırmamla göz devirip yürüdü, ben de peşinden gittim. Saatlerce yolu çektikten sonra gelmiştik.

Ev orta bir büyüklüğe sahipti, içini daha görmesem bile dışı beni ürkütmeye yetmişti. Anlamış olacak ki konuştu. “Düşmanlardan uzak kalmak için biraz ıssız bir yer, bu arada ben Emir.”sanki ismini sormuştum. Göz devirmekle yetindim. Daha fazla konuşmadı kapıyı açtı.

Evin içide sessiz duruyordu. Yalnız mı kalıyordu yoksa. Emir içeri girdi, ben de peşinden gittim. Dört kişi ellerinde sopalar ile sessizce koltuğun altına bakıyordu. Neden böyle yaptıklarını anlamamıştım, ama koltuğun altından farenin çıkması ile anlamıştım, hepsinin yere yapışması ile Emir kahkaha attı.

“Bir fare sizi yenebiliyorsa, düşmanlar nasıl yenmesin?”dedi sırıtarak. Fareyi kendi yakalayıp kapıya attı. “Artislik yapma lan, senin miden kaldırabilir dokunmaya; ama bizim kaldırmıyor.”demesiyle Emir göz devirip bana döndü.

“Bu boş yapan Yiğit Güneş, şu Melisa Çakıl, Ceyhun Demir ve Defne Demir hepsini tanımış oldun işte, bu da Dora Soyer , tanıştınız; yemek hazırlasın biriniz.”dedi hızla Emir. Hepsinin bakışları bana dönünce nefret ettiklerini hissettim.

“Bu kızın burada ne işi var?”diye bağırdı Yiğit. Kaşlarımı çattım. “Benim bir adım var, sizin evinize kalmadım; arkadaşınız çok yalvardı.”dedim sinirle. İsminin Melisa olduğunu öğrendiğim kız silahını çıkardı, ve bana doğrulttu. “Senin yarım bıraktığın işi ben tamamlarım, Emir uyuşturucu satan bir kıza acımayacaksın değil mi?”ne saçmalıyordu bu?

“Melisa sakın yapma, masum olabilir.”Emir'in gözlerinde siniri gördüm, neden bu kadar sinirlenmişti ki? Sinirle konuştum. “Ben uyuşturucu satmadım hiç, o nereden çıktı? Ben 16 yaşına kadar yetimhanede kaldım, bana eziyet ettiler ben de kaçtım. Neyse ne kimseye açıklama yapmak zorunda değilim, korkum yok sıkabilirsin.”dediklerime şaşırmış olacaklar ki, hepsi afallamış şekilde bana bakıyordular.

“Sen nasıl uyuşturucu satmıyordun? Bu olamaz ama dosyanda yazan bu.”dedi Defne denen kız. Ben bunlara laf neden anlatmaya çalışıyordum ki, kendimin bile bilmediği şeyleri onlara anlatamazdım. “Bu olay çok gizemli, bunu çözene kadar bizimle kalacak, öldürmeye çalışmayın. Masum birini öldürmek, bizim masum insanların hakkını savunma kuralımıza aykırı, bu çetemizin asıl amacı, çetenin amacı bozulur.”demesiyle Melisa silahı indirdi. Diğerleri ise iç çekip koltuklara geçti.

Garip bir çeteydi bunlar. Emir gözlerimde ne gördü anlamadım, ama içimi rahatlatmak ister gibi gülümsedi. “Otur sen de, aç mısın bir şeyler hazırlayayım.”sonra aklına bir şey gelmiş olacak ki gülümsemesinin yerini öfke aldı, bir şey demeden mutfağa gitti.