神の赦しの力 / Takemikey

同じ

'-'

"M-Mikey!?"

"Takemichy!"

"Ne arıyorsun sen burada."

"Gelemez miyim Allah Allah."

"hey Hanagaki muhabbetini bölmek istemem ama  işe başlasan iyi olur."
Müdür.

"Pekii üzgünüm."

"Ağh özür dileyip durma sinirimi bozuyorsun."

"Üzgünüm"

Patronla küçük tatlı (!) muhabbetimiz bitince mikey'e döndüm. Müdüre sinirli gibi duruyordu. Zaten hiç kimse sevmezdi ki onu. Cadı işte... Mikey ona baktığımı anlamış olcaktıki hemen bana baktı. Ve gülümsedi.

"Dün kiraladığım oyunu getirdim."

"Ne çabuk bitirdin."

"Aha bizimkiler canavar gibidir. "

"Woahh..."

"Ve gelmişken senide görmek istedim."

Beni mi... Neden beni görmeye geldiki. Elinden oyunu alıp rafına koymak için götürdüm. Ve beni beklşyen bir sürü dvd ve video oyunlarını düzenlemeye başladım. O ise havadan sudan şeylerden bahsederek yanımda duruyordu.

" Baya kötü bir müdürün var ha"

"Öyledir kendisi..."

"Ha bu arada takemichi dün akşam bulduğun yazıyı okudum eğer öyle birşey varsa birbirimize temas ettiğimizde görüyoruz demektir."

"Bence sadece birbirimizi düşünmemiz yetiyor. Çünkü mesajlaşmak bile etkili oluyor."

"Mantıklı ha... Hadi deneyelim!"

"Bekle ne!-"

Ben birşey diyemeden kafama dokunmuştu. O lanet baş ağrısı tekrar ortaya çıktı ve...

-

"Sen gerçekten ortaokul öğrencisi misin!?.... Bugünden itibaren arkadaşız! Takemichy Tamam mı?"

"Eh.."

-

"Ağğ ya arkadaşım burfda emeğimizin peşimdeyiz senşn yaptığına bak..."

"Ohaa....Çok havalıydı heryerin yara bere içindeydi çok ilginç"

"Ölümle burun burunayım bana arkadaşız diyorsun senin kafada güzelmiş be.."

"Bende havalıydım kabul et"

"İyi güzel havalanıyorsun falan ama iş üstündeylen yapma lütfen"

"Tamam kızma hemen yapmam"

İşime devam ediyordum. Oda oradaki küçük boy taburesime oturmuş bazen bana bakıyordu bazende tavana.

"Pardon baka mısınız?"

"Tabi hanımefendi!"

-
Mikey

İnsan bari bir haber verip gider. İki günde hayatım çok değişmişti. Geçmiş hayatımda sevgilim olan biriyle konuşuyorum. Çok tuaf.

Açıkçası  biraz dışlanmış hissediyordum. Müşterisi bile olsa beni bırakıp gitmişti.Kafaöı raflara yasladım ve yavaş yavaş uykuya daldım.

-

Takemichi

"Yine Bekleriz!"

Cidden çok sinir bozucu ozucu bir müşteriydi. Hem yılışık hemde kokoştu. İğrenç.

Yerleşimtirdipim raflara geri döndüğümde mikey in uyumuş olduğumu farkettim. Ciddi ciddi beklemiştim gelmemi. Ana neden, iki günde tanıdığı birine bu kadar yakınlaşıyordu ki?

Raflarda işiö bitince kasaya geçmem gerekti ve kuyruğumu tabi mikeyi de oraya götürmek zorundaydım. Eğer müdür görse beni kovardı sanırım.

"Hey mikey-kun... Ben kasaya geçeceğim sende gel müdür görürse kızar."

"Hm... tamam.."

Birlikte kasaya doğru yürüdük ve ordakı sandalyeye oturdu. Ben kasadaki parayı sayıyordum. Ve aklımdaki o soruyu sormaya kadar verdim.

"hey mikey..."

"Hm noldu takemichy"

"Neden iki günde tanıdığın biri için saatlerce burda bekledin? saat neredeyse Sekiz olmak üzere. "

"Demiştim takemichy. Seni tanımak istiyorum nasıl bir hayatın olduğunu öğrenmek istiyorum."

"Tuafsin biliyorsun değil mi."

"Evet kesinlikle."

Mükemmell artık bir stalkerım var. Aslında dediği şeyler yüreğimi okşamıştı.

-

İş çıkış saatine yakın Yağmur başlamıştı. Umarım doluya dönmezdi. Evimin 2 sokak ötede olması iyi birşeydi en azından.

"Çok yağıyor değil mi takemichy.. "

" Evet yaz yağmuru kısa sürmezmi ya"

"Bilmem küçükken hep fen Bilimleri dersinde uyurdum."

"Evin yakınmı bari."

"iki sokak ötede"

"Ne!aynı mahallede mi oturuyorduk bunca zaman boyunca seni hiç görmedim."

"Cidden mi ikimizde çok salağız değil mi takemichy! Kader yolumuzu bu kadar kısaltmışken nasıl dahada uzattık!"

-

Mikey

Çıkış saati geldi. Birlikte eve yürüdük. Aynı sokakta oturuyorduk ve balkonlarımız karşılıklıydı. Ve ben bu kader olayına iyice inanmaya başladım...

'-'

*kesinlikle yazım yanlışı var hiç kontrol etmiore 😎*