神の赦しの力 / Takemikey

友人

Takemichi

Bugün okul olduğu için işe gitmemiştim. Üniversite hayatının zorluklarıyla yüzleşmeye çalışıyordum işte. Eğer birşeyler öğrenmessem daha 1. sınıfta, sınıfta kalıcaktım. En azından notlarım o kadarda kötü değildi 70 yetiyor.Okulda bir iki arkadaşım vardı ama farklı bölümlerdeydik. Yanlız hayatım ve ben.

Ders bitti ve ben bölünen güzel uykuma devam ettim. O kadar derin uyumuşumki ders başlamak üzereydi. Koskoca yarım saat nasıl geçmişti. Beni kaldıransa sınıfın en güzel kızıydı.

"Takemichi hadi  uyan ders başlıcak."

"Emma-chan...teşekkürler güzel uykumu bozduğun için yani"

"Üff aynı abime benziyorsun oda kalkmak bilmiyor. Hareket etmek zorunda olacağını bilse doğmayacakmış resmen!"

"Belli onunda uykusunu bölüyorsundur böyle..."

"Gerçi şuan kendi dertleri yüzünden uyuyamıyor.Aynı ona benziyorsun ha ama çok daha ezik halisin."

"Teşşekürler yani bu iltifatı duymak çok zor."

"Hehe hadi arkadaş olalım takemichi ilginç birine benziyorsun!"

Hiç muhabbetim olmayan bir kız şimdi benimle konuşmaya başlamıştı. Ne tuaf cidden hayatımda değişiklikler oluyor gibi. Kaderin oynadığı tuaf oyunlar.

-

Okul bitti. Sonra işe gittim şimdi ise eve yürüyorum. Geçerken küçük bir markete girdim. Klasik öğrenci yemeği olan noodle aldım. Bence gayet ucuz ve doyurucu bir yemek. Allahtan iş yerinde maaşım iyiydi. Yoksa ne yapardım...

Ben düşüncelere dalmışken eve gelmiştim bile. Hemen hızlıca yemeğimi yaptım pişirirken yarısını yedim sanırım. Masaya oturdum ve haberleri açtım. Bir süre izledikten sonra telefonuma bir mesaj geldi.

Mikey-->
Balkona çıksana bir

Takemichi-->
Niye ki

Mikey-->
Çık işte lütfen 🥺

-

Afallaya afallaya çıktım balkona. Bana ordan pişkin bir gülümseme ile el sallayan mikey'i yanında ise...

"EMMA-CHAN!"

"Ah bak doğru tahmin etmişim merhaba takemichy"

"Vay siz tanışıyor muydunuz."

"Aynı sınıftayız anlattığın şeylere göre seninkinin bu çocuk olması lazımdı bu yüzden bende emin olmak istedim!"

"Bir dakika şimdi ben senin kardeşinle aynı sınıfta mıydım!? 1 senedir!"

"Evet öylesin takemichy!"

"Cidden  bunlarla uğraşmaktan başım ağrıdı"

"Senin mi benim mi"

"Ben içeri gidiyorum siz naparsanız yapın ve yemeğe geç kalma mikey!"

"Tamam şimdi sege!"

-

Bir sandalye çektim ve oturdum mikeyle bir süre bakıştık. Pişkin pişkin sırıtıyordu. Ve sessizliği bozup benimle konuştu.

"Ee neler yaptın bugün?"

"Okula gittim derse girdim. dersten çıktım. Ders bana girdi. Emma ile tanıştım. Ve işe falan gittim. Öyle işte. "

"Ne Güzel yaşam tarzı."

"Dimi ya sen."

"Akşama kadar bizi düşündüm yani geçmişi nasıl bu kadar günahsız olabildik onu merak ettim."

"Bilmem. Belkide çok dindardık.Tanrı bize acıdı."

Uzun süren bir sessizlik daha oldu. İkimizde kilitlenmiş gibi, Bi yıldızlara birde birbirimize bakıyorduk. Gerçekten takım yıldızları çok güzeldi. Astroloji okumak isterdim. Cidden çok güzeller. Sabah okula geç kalmak istemiyorsam uyumam lazımdı ama, canım hiç istemiyordu.Bir süre daha geçince mikey'i yemeğe çağırdılar.

"Şimdi gitmem gerek sonra görüşürüz takemichy!"

"Görüşürüz..."

-

Mikey

Emma ile takemichi tanışıyormuş bunca zaman. Ama ben her zamanki gibi farkına varamadım. Şu zamanlar aklım çok dolu. O kadar derin düşünüyorumki uyuyamıyorum.

"Sevdinmi takemichy'i emma?"

"Yani iyi çocuk ama fazla üşengeç veya yorgun belli ki üzerinde çok yük var..Yani diyebileceğim çok depresif yüzü hiç gülmüyor okulda hiç arkadaşı yok yapayalnız ve onu düzeltebilecek tek kişi sensin mikey. "

"Cidden iyi bir gözlem yeteneğin var. Ne yapabilirim bilmiyorum"

"Arkadaş ortamına kat. Zaten hemen kabul eder birazcık saf."

"Harika fikir. Kimin kardeşi ya en kısa zamanda seni alışverişe götürcem?!"

"İnşallah"

Ve bir sonraki gün ne yapacağım belli olmuştu. Şuanki önceliğim takemichy'i birazda olsa güldürmek.

-

*Gene kontrol etmedi gerizekalı 😋*